PRL Polska i żydostwo

Stenogram z tajnego referatu zbrodniarza żydokomunistycznego tow. Jakuba Bermana na posiedzeniu egzekutywy Komitetu Żydowskiego w kwietniu 1945 roku

"Żydzi mają okazję do ujęcia w swoje ręce całości życia państwowego w Polsce i rozszerzenia nad nim swojej kontroli. Nie pchać się na stanowiska reprezentacyjne. W ministerstwach i urzędach tworzyć tzw. Drugi garnitur. Przyjmować polskie nazwiska. Zatajać swoje żydowskie pochodzenie. Wytwarzać i szerzyć wśród społeczeństwa opinie i utwierdzic go w przekonaniu, że rządzą wysunięci na czoło Polacy, a Żydzi nie odgrywają w państwie żadnej roli.

Celem urabiania opinii i światopoglądu narodu polskiego w pożądanym dla nas kierunku, w rękach naszych musi się znaleźć w pierwszym rzędzie propaganda z jej najważniejszymi działami - prasa, filmem, radiem.

W wojsku obsadzać stanowiska polityczne, społeczne, gospodarcze, wywiad. Mocno utwierdzać się w gospodarce narodowej.

W ministerstwach na plan pierwszy przy obsadzaniu Żydami wysuwać należy: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Skarbu, Przemysłu, Handlu Zagranicznego, Sprawiedliwości. Z instytucji centralnych - centrale handlowe, spółdzielczość.

W ramach inicjatywy prywatnej, utrzymać w okresie przejściowym silną pozycję w dziedzinie handlu. W partii zasotosować podobną metodę - siedzieć za plecami Polaków, lecz wszystkim kierować.

Osiedlanie się Żydów powinno być przeprowadzone z pewnym planem i korzyścią dla społeczeństwa żydowskiego. Moim zdaniem, należy osiadać w większych skupiskach, jak: Warszawa, Kraków; w centrum życia gospodarczego i handlowego: Katowice, Wrocław, Szczecin, Gdańsk, Gdynia, Łódź, Bielsko.

Należy również tworzyć typowe ośrodki przemysłowe i rolnicze, głównie na ziemiach odzyskanych, nie poprzestając na Wałbrzychu i Rychbachu - obecnie Dzierżoniów. W tych ośrodkach możemy przystosować przyszłe kadry nasze w tych zawodach, z którymi bylibyśmy słabo obeznani.


Uznać antysemityzm za zdradę główną i tępić go na każdym kroku.

Jeżeli stwierdza się, że jakiś Polak jest antysemitą, natychmiast go zlikwidować przy pomocy władz bezpieczeństwa lub bojówek PPR jako faszystę, nie wyjaśniając organom wykonawczym sedna sprawy.


Żydzi muszą pracować dla swego zwycięstwa, pracując jednocześnie nad zwycięstwem i gruntowaniem komunizmu w świecie, bo tylko wtedy i przy takim ustroju naród żydowski osiągnie najwyższą pomyślność i zabezpieczy sobie najsilniejszą pozycję.

Są niewielkie widoki na to, by doszło do wojny. Jeśli Ameryka zacznie się szybko socjalizować, to tą drogą mniejszych lub większych wstrząsów wewnętrznych i tam musi zapanować komunizm.

Wtedy reakcja żydowska, która dziś trzyma z reakcją międzynarodową, zdradzi ją i uzna, że rację mieli Żydzi stojący po drugiej stronie barykady. Podobny przypadek współdziałania Żydów całego świata, wyznających dwie różne koncepcje ustrojowe - komunizm i kapitalizm - zaistniał w ostatniej wojnie.

Dwa największe mocarstwa światowe, całkowicie kontrolowane przez Żydów i będące pod ich wielkim wpływem, podały sobie ręce. Trud Żydów pracujących wokół Roosevelta doprowadził do tego, że USA wspólnie z ZSRR wystąpiły zbrojnie do walki przeciwko Europie środkowej, gdzie była kolebka nowej idei, opartej na nienawiści do Żydów.

Zrobili to Żydzi, gdyż wiedzieli, że w przypadku zwycięstwa Osi, a głównie hitlerowskich Niemiec, które doskonale przejrzały plany polityki żydowskiej, niebezpieczeństwo rasizmu stanie się w USA faktem dokonanym i Żydzi znikną z powierzchni świata.

Dlatego też Żydzi sowieccy poświęcili dla tego celu krew narodu rosyjskiego, a Żydzi amerykańscy zaangażowali swoje kapitały.

Należy się liczyć z dalszym napływem Żydów do Polski, ponieważ na terenie Rosji jest jeszcze dużo Żydów.

Przed wkroczeniem Niemców, w poszczególnych miastach ZSRR było kilka skupisk Żydów polskich: Charków - 36.200, Kijów - 17.800, Moskwa - 53.000, Leningrad - 61.000, w zachodnich republikach 184.730.

Żydzi skupieni w tych ośrodkach to przeważnie inteligencja żydowska dawne kupiectwo żydowskie. Element ten jest obecnie szkolony w ZSRR. Są to kadry budowniczych Polski - tzn. Zgodnie z projektem Politbiura - fachowcy ci obsadzać będą najważniejsze dziedziny życia w Polsce, a ogół Żydów będzie rozlokowany głównie w centrach kraju.

Stara polityka żydowska zawiodła. Obecnie przyjęliśmy nową, zespalającą cele narodu żydowskiego z polityką ZSRR. Podstawowa zasada tej polityki jest stworzenie aparatu rządzącego, złożonego z przedstawicieli ludności żydowskiej w Polsce.

Każdy Żyd musi mięć świadomość, że ZSRR jest wielkim przyjacielem i protektorem narodu żydowskiego, że jakkolwiek liczba Żydów w stosunku do stanu przedwojennego uległa olbrzymiemu spadkowi, to jednak dzisiejsi Żydzi wykazują większą solidarność. Każdy Żyd musi mieć wpojone to przekonanie, że obok niego działają wszyscy inni, owiani tym samym duchem prowadzącym do wspólnego celu.

Kwestia żydowska jeszcze jaki czas będzie zajmowała umysły Polaków, lecz ulegnie to zmianie na naszą korzyść, gdy zdołamy wychować choć dwa pokolenia polskie.

Według danych wojewódzkiego Komitetu Żydowskiego na terenie Śląska Górnego i Dolnego jest obecnie ponad 40.000 Żydów. Około 15.000 Żydów ma być zatrudnionych w osadnictwie. Powiat Rychbach (Dzierżoniów) i Nysa są przewidziane do tych celów. Akcja osadnicza jest finansowana z żydowskich funduszów zagranicznych i państwowych. Żydzi celowo tworzą nową, choć chwilowo nieznaczną koncentrację elementu żydowskiego, kładąc podwalinę pod zawód rolnika i robotników przemysłowych.

Jest to budowanie podłoża szerszych celów politycznych."

Powyższy tekst jest przedrukiem z książki "O Narodowych Siłach Zbrojnych - SZ." płk. dypl. Stanisława Żochowskiego, byłego Szefa Sztabu Dowództwa SZ., Wyd. Retro, Lublin, 1994.
 

W kwietniu 1945 roku zbrodniarz żyd Jakub Berman był Sekretarzem Stanu Rady Ministrów, członkiem Biura Politycznego PPR, członkiem Tymczasowego Rządu Jedności Narodu i Sekretarzem Polej Syjonu.

Polak, który wykradł stenogram referatu Bermana, został skazany na karę śmierci zmienioną w drodze łaski na karę dożywotniego więzienia.

* * *

artykuł Dr hab. Krzysztofa Szwagrzyka – „W komunistycznej bezpiece Żydzi zajmowali niemal połowę stanowisk”

Autor przebadał dokumenty IPN i na ich podstawie przygotował niezwykle ciekawe statystyki, które potwierdzają tezy Bermana dotyczące przejmowania w Polsce w żydowskie ręce całych ministerstw.

Oto przykłady:
    
O pozycji funkcjonariuszy pochodzenia żydowskiego w ministerstwie, ale też o ich postrzeganiu w społeczeństwie decydowały dwa zasadnicze czynniki. Pierwszy dotyczył ich liczby w “bezpiece”; drugi zaś zajmowania przez nich eksponowanych stanowisk.

Jesienią 1945 r. doskonale zorientowany w sprawach “bezpieki” w Polsce sowiecki doradca przy Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego płk Nikołaj Seliwanowski w raporcie do Moskwy informował, że połowę stanowisk kierowniczych w MBP (Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego) zajmują Żydzi, a w całym ministerstwie ich odsetek sięga 18,7 procent.

Zapewne nawet on się nie spodziewał, że tak duża liczba oficerów pochodzenia żydowskiego w centrali aparatu bezpieczeństwa będzie się nadal zwiększać. W kolejnych latach udział Żydów polskich w kierowniczych strukturach MBP stale rósł, ostatecznie przekroczył 37 procent. Wśród 450 osób pełniących najwyższe funkcje w MBP (dyrektorów i zastępców dyrektorów departamentów, kierowników samodzielnych wydziałów) pochodzeniem żydowskim legitymowało się 167 oficerów.
    
Na czele ministerstwa stał gen. Stanisław Radkiewicz, wspomagany m.in. przez wiceministrów: Romana Romkowskiego (Menasze Grynszpana) i Mieczysława Mietkowskiego (Mojżesza Bobrowickiego).

W okrytej ponurą sławą centrali “bezpieki” wyżsi oficerowie o żydowskich korzeniach kierowali:

kadrami – Leon Andrzejewski (Ajzen Lajb Wolf),

śledztwami – Józef Różański (Goldberg),

finansami – Edward Kalecki (Ela Szymon Tenenbaum),

ochroną zdrowia – Kamil Warman, Leon (Lew) Gangel, Ludwik (Salomon) Przysuski,

cenzurą – Michał Rosner, Hanna Wierbłowska, Michał (Mojżesz) Taboryski,

Biurem Prawnym – Zygmunt Braude, Witold Gotman,

konsumami – Feliks (Fiszel) Goldsztajn,

Centralnym Archiwum MBP – Jadwiga Piasecka, Zygmunt (Nechemiasz) Okręt,

Biurem Wojskowym – Roman Garbowski (Rachamiel Garber)

oraz Departamentami:

I – Józef Czaplicki (Izydor Kurc), Julian Konar (Jakub Julian Kohn),

II – Leon (Lejba) Rubinstein, Michał (Mojżesz) Taboryski,

III – Józef Czaplicki (Izydor Kurc), Leon Andrzejewski (Ajzen Lajb Wolf),

IV – Aleksander Wolski (Salomon Aleksander Dyszko), Józef Kratko, Bernard Konieczny (Bernstein),

V – Julia Brystiger,

VI (więziennictwem) – Jerzy Dagobert Łańcut,

VII – Wacław Komar (Mendel Kossoj), Zygmunt (Nechemiasz) Okręt, Marek Fink (Mark Finkienberg),

X – Józef Światło (Izaak Fleischfarb), Henryk Piasecki (Chaim Izrael Pesses).


Warto zwrócić uwagę na fakt, że szefami bardzo wrażliwych komórek takich jak: kadry, pion śledczy, finanse, ochrona zdrowia, cenzura, biuro prawne, archiwum, biuro wojskowe  oraz większości departamentów w Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego byli Żydzi.

Ci ludzie zarządzali bardzo szeroką kadrą, patrzmy na liczby:

maj 1945 – 11 tysięcy funkcjonariuszy UB

grudzień 1945 – 24 tysięcy funkcjonariuszy UB

grudzień 1948 – 26,6 tysiąca funkcjonariuszy UB


Dodatkowo Ministerstwu podlegały następujące formacje:

41 000 żołnierzy Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW)

57 500 funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej (MO)

32 000 funkcjonariuszy Wojsk Ochrony Pogranicza (WOP)

10 000 funkcjonariuszy Straży Więziennej (SW)

125 000 członków Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej (ORMO)

Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego sprawowało także kontrolę nad Strażą Przemysłową (SP).

grudzień 1953 – 33,2 tysiąca funkcjonariuszy z czego 7,4 tysiąca pracowała w centrali;

Liczba obsługiwanych przez MBP w grudniu 1953 tajnych współpracowników to 85,30 tysiąca osób.

W grudniu 1953 roku ponad 268 tysięcy funkcjonariuszy różnych służb podlegało pod MBP.

Ofiarami inwigilacji i działań operacyjnych MBP padło 5 200 000 obywateli polskich, którym założono akta osobowe – czyli prawie 1/5 społeczeństwa.

Cała ta potężna struktura zarządzana przez ludzi żydowskiego pochodzenia zawłaszczyła Polskę zaraz po wojnie.

Obecnie kolejne pokolenie ŻYDIOKOMUNY trzymając się wytycznych Bermana zarządza naszym krajem.