Upadek kontrolowany

Na stronę "niepoprawni" zaglądam (z małymi przerwami) już ponad cztery lata, chociaż do tej pory wyłącznie w roli czytelnika i komentatora.

To mój pierwszy wpis sprowokowany przez tekst blogera jazgdyni "Los kapusia". Chciałam to wszystko napisać w komentarzu, ale okazało się że komentarz zaczął być trochę za długi.

Otórz:

Ponad 20 lat temu zaczęłam mieć wątpliwości dotyczące upadku komunizmu w Polsce. Niby wszystko było pięknie, pełne półki, kolorowe gazety, kabarety oficjalnie śmiejące się z polityków, zagraniczne wyjazdy... Ale coś mi w tym wszystkim nie pasowało.

Skoro komunizm upadł, to dlaczego wszyscy jego twórcy dobrze sobie żyją i nikt od nich niczego nie chce (tylko w Polsce i w Rosji, oraz krajach byłego ZSRR oczywiście)? Niby trwały jakieś tam procesy sądowe przeciwko, ale już wtedy wiadomo było, że nic z nich konkretnego nie będzie (tak jak trwający do dziś proces Kiszczaka). W każdym innym kraju byli rozliczani - w Rumunii, Niemczech, Węgrzech, Czechach, Słowacji. Tylko nie w Polsce! Zapanowała gruba kreska i koniec, cichosza. Dlaczego? Dlaczego po stanie wojennym tylko niektórzy działacze Solidarności zaczęli brać udział w wydarzeniach politycznych, a o innych była cisza? Ok, może nie wszyscy nadawali się do wielkiej polityki, ale dlaczego ich nazwiska nagle zniknęły z opinni publicznej? Tak jakby wcale nie istnieli. Dlaczego inni za to są tak popularni? Naprawdę tak bardzo się zasłużyli?

Pytania zawsze najbardziej natrętnie powracały każdego kolejnego 13 grudnia. Generał w swojej willi, żyjący w glorii i chwale. Bajka o tym jak to uratował Polskę przed zostaniem drugą Czechosłowacją, bo ponoć na granicy już stali ruskie.... A mnie się kłębiło w głowie - po co ruskie mieliby stać na granicy skoro od pioruna było ich w środku?

Wątpliwości narastały. Aż w czerwcu 2001r. zaczęłam pracować w pewnej państwowej instytucji, w której pełno było wówczas byłych oraz jeszcze działających funkcjonariuszy (do czystki roku 2006). 13 grudnia 2001 jedna z takich właśnie osób powiedziała mi coś, co ostatecznie mną wstrząsnęło i doprowadziło do wniosków, które z początku będące jedynie zwykłą teorią, z czasem zaczęły mieć niestety realne uzasadnienie.

To co usłyszałam 13 grudnia 2001 to informacja o tym, że stan wojenny w Polsce był przygotowywany już od stycznia 1981r. Bowiem już od stycznia 1981r. wszyscy funkcjonariusze uczestniczyli w odpowiednich ćwiczeniach. Jedynie właściwa data wprowadzenia była nikomu nie znana (w sensie - żadnemu z funkcjonariuszy niższego szczebla).

Wtedy pojawiła się teza: a jeżeli upadek komunizmu w Polsce był ustalony odgórnie? Ponieważ do niczego nie mogłam dojść patrząc na wydarzenia roku 1981 i lat następnych oczami wyzwolicieli, spojrzałam na wszystko oczami oprawców. Zadałam sobie pytanie: gdybym była na miejscu ówczesnych rządzących co bym zrobiła? I wtedy właśnie okazało się, że wszystkie kawałki przerażającej układanki nagle znalazły się na właściwych miejsach.

Z góry uprzedzam: nie jestem politologiem, nie grzebałam miesiącami w żadnych dokumentach i teczkach. Teorie, które przedstawiam są wyłacznie moimi własnymi przemyśleniami na zasadzie co by było gdyby było.

A zatem - gdybym była na miejscu rządzących co bym zrobiła? Oto moja opowieść:

"Koniec lat 70-tych, początek 80-tych. Powoli chwieje się kolos na glinianych nogach jakim było ZSRR. W ZSRR wszyscy powoli są już zmęczeni zimną wojną ze Stanami. Można do bólu zębów chwalić socjalistyczny porządek i solidne socjalistyczne wyroby, ale już jeden i drugi chętnie nabyłby do swojej daczy telewizory kolorowe i niewybuchające (w przeciwieństwie do rodzimej radzieckiej produkcji), trochę bardziej poszalał z oszczędzonymi dularami, zjadł kapitalistycznego hamburgiera i popił kolą. Kolejny pierwszy już prawie schodzi, a gdy na Placu Czerwonym pozdrawia defilady, trzeba mu przyczepić rękę drucikiem, bo trzymać jej już nie ma siły. Trzeba by się jednak w końcu otworzyć na ten zgniły zachód. Ale jak to zrobić by zjeść ciastko i mieć ciastko? Jak zrobić przewrót nic przy okazji nie tracąc? Z kim by się tak umówić by wszystkim było dobrze?

Wybór pada na Polskę. Od 1978r. (czyli od wyboru papieża polaka) oczy zachodu zwrócone są na ten kraj. Można dorobić piękną ideologię o odnowie w imię Boga. W Polsce też jak w żadnym innym kraju najbardziej działają siły opozycyjne. Powstała "Solidarność". A tam jak wszędzie - trochę naszych, trochę ichnich. Ach te poljaczki... Nu dawaj, zwanim do gienerała... Generał się sumituje - ale inni nic nie wiedzą, tam będą przewroty, jak się ruszy Praga czy Budapeszt będzie gorąco! Towarzysz gienerał - spakojno! Eta przystawki tylko, po praskiej wiośnie znajut swoje miejsce!

Po telefonie z Moskwy generał powoli wciela plan w życie. Na początek po wojskowemu wszystkich wziąć za mordę. A potem oddzielić ziarno od plew. Już niektórzy działają w imię wyższej konieczności (wywczasy zagraniczne dla kochanej rodzinki, talony na samochód i zapas wybielacza do czyszczenia zaplutej gęby). Wszystkich znamy, od dawna znamy. Zobaczymy ilu ich będzie jeszcze chętnych i gotowych do współpracy.

Po wprowadzeniu stanu wojennego do więzienia trafiają wszyscy działacze jak leci. Jedni by ich złamać, inni by im dorobić ładną ideologię o spaniu na styropianie i wojowaniu za wolną ojczyznę. Przepis na współpracę prosty: tobie będzie dobrze, jak nam będzie dobrze. I nagle jedni wielcy działacze pojawiają się wszędzie, inni znikają we mgle zapomnienia...

Po zakończeniu stanu wojennego, kolejnych wyjątkowo pożądanych zgonach pierwszych w Moskwie i wprowadzaniu pierestrojki, można być już spokojnym o swoje dotychczasowe osiągnięcia. Ostateczne ustalenia następują przy okrągłym stole. My nie ruszamy was, wy nie ruszacie nas. Telefon do Moskwy: zadanie wykonano.

Aktoreczka na łonie publicznej telewizji ogłasza upadek komunizmu. Premier zapowiada grubą kreskę. Na półkach sklepowych kolorowe towary, w kioskach kolorowe gazety. Można wszystko głośno mówić. Mamy wolność!

I tylko z przywyczajenia tw Ziutek spieszy do swojego agenta W. by powiedzieć co właśnie przed chwilą pod kioskiem usłyszał. A były już co prawda agent W. z przyzwyczajenia zakłada kolejną teczkę. Telefon do dawnego przełożonego i słowa potwierdzenia - rób co robiłeś, teczka kiedyś się przyda...."

Ps.

Co do teorii, że ruskich od pioruna w środku było to jakiś czas temu otrzymałam potwierdzenie. Miałam znajomego rosjanina, którego ojciec służył w jednostce wojskowej pod Wrocławiem. W grudniu 1981r. otrzymali rozkaz z Moskwy mniej więcej następującej treści: "Generał J. ma sam sobie poradzić z siłami "Solidarności". Pomocy udzielić tylko wtedy, gdy będzie jej potrzebował i zwróci się o nią bezpośrednio" .