HONOR JAK KOŚĆ RZUCONA WIEPRZOM

„Nie dawajcie psom tego, co święte,

ani nie rzucajcie pereł waszych przed wieprze,

by ich przypadkiem nie podeptały nogami

i obróciwszy się nie rozszarpały was”.

                                      Ewangelia św. Mateusza

okrągły stół się ciągle toczy

 od Magdalenki w przepaść zdrady

złodzieje kłamcy i zaprzańcy

dyktują prawo i układy

Polska sprzedana za srebrniki

w amoku kłamstwa się zatacza

dziś aferzysta płatny sługus

drogę do jutra nam wyznacza

niepełnosprawni oraz dzieci

bronią dziś prawa i godności

niebieska smycz czerwona gwiazda

symbolem  czasu i wolności

dla ciebie slums i mocna krata

i kundli skowyt w miejscu prawa

honor jak kość rzucona wieprzom

bagno przekleństwo i zabawa

i czarna Masza nad naszym losem

zdeptana Ojców mowa czysta

i w drzwiach kościoła jak cios włóczni

ponury chichot Antychrysta

to już gangrena wyrok śmierci

powolny koniec polskiej doli

dopóki serce się kołacze

ono najbardziej jeszcze boli

już czarne orły ciemną chmurą

nad naszym domem naszą głową

i drży jak połamana klinga

w nas  pokrwawione niepodległe

Słowo!