Wielkanoc 2022

Triduum paschalne 2022

Wielki Piątek

Dźwigając Krzyż na Golgotę,

w nim dźwiga moje przewiny,

moje rozterki, głupotę,

najcięższe świadome czyny.

Kiedy pod Krzyżem upada,

a żołnierz go jeszcze kopie

Wiem jako smakuje zdrada,

jak ważą winy moje.

Kiedy Mu z Krzyża ciężaru

ujmuje niechętnie Szymon,

zazdroszczę mu tego daru,

z którym się mogłem rozminąć.

Gdy Mu pot krwawy z oblicza

ociera chustą niewiasta,

swoje przewiny wciąż zliczam,

którymi stale obrastam.

Znowu upada pod Krzyżem,

raz drugi i zaraz trzeci,

jakby nie dosyć poniżeń

dla ukochanych swych dzieci.

A potem, tam na Górze

zdzierają z Niego szaty

i wywyższają Krzyżem,

znakiem wzgardy ostatnim.

Gdy już bezpiecznie w ramionach

Matki, pod Krzyżem spoczywa,

w ciszy zalęgłej dokoła

świat przerażeniem zastyga.

Nie rozumiejąc bezmiaru

Miłości Boga do ludzi,

nie umie przeczuć Daru,

który go wkrótce obudzi…

Wielka Sobota

Czekając na Zmartwychwstanie,

na święte Hosanna z Nieba,

błagalny zmawiam różaniec,

bo tego Bogu potrzeba.

Trzeba Mu mojej modlitwy,

bo choć mi Niebo otworzył,

dla mej niewiary bezsilny,

kiedy mnie wolnym stworzył.

Trzeba mu mej modlitwy,

zwłaszcza w godzinie czekania.

Jak wody na pustyni

trzeba modlitwy starania.

Trzeba Mu mej ofiary,

z czasu który mi dany,

bym w doczesności nie zastygł,

gdym do wieczności wezwany.

Trzeba czuwania u Grobu,

zmagania ze zwątpieniem

i marnotrawnych powrotów

znoszących winy brzemię.

By krusząc pieczęć skały,

co miała więzić na wieki,

gdy przyjdzie w Koronie Chwały

pokruszył też moje lęki…

Zmartwychwstanie

By mi otworzyć Niebo,

urodził się człowiekiem,

Stworzenia Pan wszelkiego,

Słowo sprzed wieków wiekiem.

By moje grzechy odkupić,

wziął je na barki swoje.

On, który był bez grzechu,

za winy umarł moje.

Wymyślił dla mnie wszystkie

najcudowniejsze chwile

i te cierpienia najświętsze,

gdy mi do Niego bliżej.

Posyła wszystkich Aniołów,

których codziennie spotykam.

Bym kiedyś wstał z popiołów,

staraniem swym dotyka

serca, w najtkliwszym miejscu,

gdzie zawsze skra nadziei,

gdzie wiary korzeń najświętszy.

Skroś najstraszliwszej zawiei,

skroś świata zawierusze,

gdzie nucę Hosanna stale.

Niebo dla mnie poruszył,

bym zdążał tam wytrwale…