Konsekwencja bergogliańskiego przekształcenia Kościoła poprzez FS – nieważność Liturgii

Kościół ma dwie strony, obie założone przez Chrystusa: widzialną i niewidzialną – czyli duchową. Ważna jest strona duchowa. Oznacza wewnętrzne zjednoczenie z Chrystusem poprzez wiarę apostolską. Do zbawienia nie wystarczy być tylko członkiem widzialnej struktury Kościoła.

Sakramenty odstępczego biskupa lub księdza są nieważne, ponieważ 1) on nie należy do Kościoła Chrystusowego i nie jest zjednoczony z Chrystusem oraz 2) nie ma Ducha Chrystusowego, a bez Ducha Świętego nie sprawuje się Sakramentów.

wideo: ]]>https://vkpatriarhat.org/pl/?p=22182]]> 

]]>https://krisztus-zaszlaja.wistia.com/medias/866d90stov]]> 

]]>https://bcp-video.org/pl/przeksztalcenia-kosciola/]]> ]]>https://cos.tv/videos/play/54178583317615616]]> 

]]>https://rumble.com/v57a3gx-przeksztacenia-kocioa.html]]>  ]]>https://youtu.be/1NnV63JTGNo]]>

Na biskupa i kapłana pozostającego w jedności z apostatą Bergoglio spada Boża anatema, czyli wykluczenie z mistycznego Ciała Chrystusa. Taka osoba nie jest już członkiem Kościoła Chrystusowego. Pozostaje jedynie w zewnętrznej organizacji kościelnej, która dziś już błędnie nazywa się Kościołem katolickim. Taki apostata już nieważnie konsekruje we Mszy Świętej.

Kościół Bergoglio nie jest Kościołem Chrystusowym i tak jak poza Kościołem Chrystusowym nie ma zbawienia, tak też sakramenty nie działają poza Kościołem Chrystusowym. Extra Ecclesiam nulla salus (nulla Sacramentum) - poza Kościołem nie ma zbawienia (nie ma sakramentów).

Istnieją herezje, które naruszają doktrynę katolicką, ale nie samą istotę chrześcijaństwa. Takie herezje nie powodują apostazji. Istnieją jednak herezje doktrynalne i moralne, które naruszają samą istotę chrześcijaństwa, jak na przykład naruszenie wiary w boskość lub człowieczeństwo Jezusa Chrystusa lub naruszenie wiary w Trójcę Świętą. Obejmuje to i błogosławieństwo homoseksualizmu, intronizację Paczamamy, poświęcenie się szatanowi... Te herezje, jeśli ktoś je propaguje i naucza, powodują apostazję – wykluczenie z Kościoła Chrystusowego.

Prawowierny kapłan jest sługą i reprezentantem Chrystusa (1 Kor 1,4; 2 Kor 5,20), alter Christos, zwłaszcza podczas konsekracji i absolucji, czyli udzielania odpuszczenia grzechów, poddaje się woli Chrystusa i jednoczy się z nią.

Każdy kapłan, zjednoczony wewnętrznie z „Fiducia supplicans” nie jest już w Kościele Chrystusowym. Nadużywając władzy papieskiej, Bergoglio transformował Kościół katolicki w antykościół New Age. Stało się to 18 grudnia 2023 r. wraz z wydaniem deklaracji „Fiducia supplicans”.

Jezus umarł na krzyżu za nasze grzechy. Liturgia jest uobecnieniem odkupieńczej ofiary Chrystusa na krzyżu. Podczas konsekracji kapłan wypowiada słowa Chrystusa: „To jest Moja krew, która za was będzie wylana... na odpuszczenie grzechów”.

Jednak Bergoglio legalizuje jeden z najcięższych grzechów. Jednocześnie nie pozwala na zbawienną skruchę, choć o tym patetycznie mówi. Kapłan, który jest zjednoczony z sodomską antyewangelią, nie może ważnie konsekrować.

W dniu swego zmartwychwstania Jezus powiedział apostołom: „Głoście pokutę na odpuszczenie grzechów”. Lecz Bergoglio bojkotuje grzech i pokutę.

W Kanadzie fałszywy papież stworzył precedens, kiedy poświęcił się szatanowi pod przewodnictwem czarownika. W ten sposób publicznie ujawnił, że nie może być głową Kościoła Chrystusowego.

Odstępca – to gałąź odcięta od pnia, którym jest Chrystus. Grzesznik – to tylko sucha, martwa gałąź, ale na razie połączona z pniem. Dlatego jego sakramenty są ważne (ex opere operato).

Jednakże apostata oddzielił się od Chrystusa i służy antychrystowi. Akceptując sodomską antyewangelię, wyrzekł się Chrystusa. Taki biskup i kapłan, udzielając tzw. sakramentów, nie jest już sługą i przedstawicielem Chrystusa, ale jest sługą i przedstawicielem antychrysta.

Wszyscy biskupi i księża w strukturze Kościoła 18 grudnia 2023 roku w wyniku transformacji Kościoła, dokonanej przez Bergoglia, przeszli pod władzę jego sekty. Jednak na całym świecie jest wielu biskupów i księży, którzy nie zgadzają się z Jorge Bergoglio i jego sektą. Abp Carlo Maria Vigano w swoim oświadczeniu z 28 czerwca 2024 r. stwierdza:

„Jestem przekonany, że wśród biskupów i księży jest wielu, którzy przeżyli i nadal przeżywają rozdzierający konflikt wewnętrzny, czując się rozdartymi między tym, czego żąda od nich Chrystus Najwyższy Kapłan (a oni o tym dobrze wiedzą), a tym, co narzuca siłą, szantażem i groźbami ten, który przedstawia się jako Biskup Rzymu. Dziś bardziej niż kiedykolwiek konieczne jest, abyśmy my, pasterze, obudzili się z naszego odrętwienia: Hora est iam nos de somno surgere (Rz 13, 11). Nasza odpowiedzialność przed Bogiem, Kościołem i duszami zobowiązuje nas do jednoznacznego potępienia wszystkich błędów i odstępstw, które zbyt długo tolerowaliśmy, ponieważ nie będziemy sądzeni ani przez Bergoglio, ani przez świat, lecz przez Naszego Pana Jezusa Chrystusa. Jemu zdamy sprawę z każdej duszy straconej z powodu naszego zaniedbania, z każdego grzechu przez nią popełnionego z naszej winy, z każdego zgorszenia, wobec którego milczeliśmy z fałszywej roztropności, dla świętego spokoju czy też współdziałając”.

Trzeba jak najszybciej zjednoczyć się i z całymi diecezjami oddzielić się od sekty Bergoglio! Tak jak to zrobił abp. Carlo Maria Vigano. W antykościelie Bergoglia Liturgia straciła swoje znaczenie, a co więcej, wywołuje odwrotny skutek. Katolicy utrzymywani są w pewnej formalności, by tak rzec, wypełniali swoje niedzielne obowiązki, przez co wciągani są pod anatemę i w ciemność przekleństwa (Ga 1,8-9). Dlatego lepiej jest dla wierzącego nie uczestniczyć więcej w takich Liturgiach; działają na jego duchową szkodę.

Biskupi i księża, którzy nie zgadzają się z Bergoglio, ale pozostają w strukturze Bergoglio, prędzej czy później zostaną zmuszeni, czyli duchowo złamani, aby w końcu błogosławić grzech sodomii. Kiedy zostaje pobłogosławiony grzech ciężki, zgodnie z zaleceniami „Fiducia supplicans”, Liturgia w tej strukturze całkowicie traci swoje znaczenie.

Każdy kapłan, diecezjalny czy zakonny, czy to dominikanin, franciszkanin, czy członek bractwa św. Pia czy św. Piotra, i każdy biskup, czy to diecezjalny, pomocniczy czy emerytowany, jeśli tworzy wewnętrzną jedność z Jorge Bergoglio i z jego „Fiducia supplicans”, podlega Bożej anatemie (Ga 1,8-9) i konsekruje nieważnie.

+ Eliasz

Patriarcha Bizantyjskiego Katolickiego Patriarchatu

+ Metody OSBMr                  + Tymoteusz OSBMr

biskupi-sekretarze

8.07.2024