Bo moja prawica jest najmojsza

Długo się zbierałem do napisania poniższej notki, nie jest to tylko reakcja na ostatnie świetlane pomysły pewnych panów (choć może się tak wydawać), raczej garść refleksji, nazwijmy je użytkowo refleksjami natury ogólnej. Ale po kolei.

Mały rysik historyczno - obyczajowy

Tak zwana polska prawica ma po 1989 roku długą historię. Historię niepowodzeń, klęsk wyborczych, zaprzepaszczonych szans. Partii i partyjek było bez liku i jakoś tak się zawsze składało, że nijak wygrywać wyborów nie umiały. Pozornie bardzo to dziwne: taka skompromitowana komunistyczną przeszłością SLD potrafiła uzyskać 40% poparcia, a naszym nigdy coś takiego się nie udało. Pozornie, bo przyczyny są dość proste.

Od lat prawostronnym panom politykom dogadać się nie udaje. Mamy lekko już nadgniły UPR wegetujący od lat gdzieś na zielonej łączce indolencji (teraz mamy także UPR-WiP, sukces to niebywały), który w porywach uzyskał niepełne 2% głosów. Mieliśmy ZChN (pamiętacie Państwo takowe cuś?), LPR, od 2007 jest też Prawica Rzeczypospolitej pana Jurka. I tak dalej, i tym podobnie - nie zamierzam tutaj spisywać kroniki dziejów podupadłych tworów szumnie zwanych "partiami", więc inne nazwy litościwie pominę milczeniem. A byłoby co wymieniać.

Wydawałoby się, że w kraju, który przez blisko 50 lat pozostawał pod sowiecką okupacją, która ponoć zakończyła się w 1989 roku (mam pewne fundamentalne wątpliwości co do tego odzyskania niepodległości, ale roboczo załóżmy, że tak było istotnie) naturalnym będzie, iż partie odwołujące się w swoich programach do haseł patriotycznych, niepodległościowych, konserwatywnych, partie promujące szeroko pojętą "polskość" - powinny cieszyć się znacznym poparciem. Ale - jak widać - nie.

Nieudolni liderzy, błazenada innych (zgadnijcie Państwo, których to polityków mogę mieć na myśli?), brak elementarnych umiejętności organizacyjnych, rozeznania w sytuacji, ambicyjki, animozje - o, ta lista tez mogłaby być o wiele dłuższa, ale już obiecałem, że będę miłosierny, wiadomo o co mi chodzi. Dorzućmy do tego "dobrą robotę" wykonywaną już od lat przez media.

... i bliżej współczesności

Zanim przejdę dalej, muszę zaznaczyć jedną rzecz. Nie interesuje mnie w tym momencie dyskusja na temat co jest "prawe", a co jest mniej "prawe". Tego typu dyskusje miały już miejsce, nawet tutaj na Niepoprawnych, wielokrotnie. Na potrzeby niniejszego tekstu będę posługiwał się pewnym uproszczeniem - prawica to dla mnie wszystkie polskie partie mające wypisany na sztandarach patriotyzm i konserwatyzm. Ekwilibrystów słowa pisanego proszę o chwilowe zawieszenie broni, formalistów przepraszam, a ideologowie ekonomii stosowanej też niech mi wybaczą, bo ja prosty chłopina jestem.

Jak w tej chwili wygląda sytuacja Polski to każdy chyba dobrze widzi. Mamy w parlamencie cztery partie i postawię dukaty przeciwko orzechom (jak to się mawiało drzewiej), że po jesiennych wyborach żadna inna się w tym parlamencie nie pojawi. Z przyczyn oczywistych (jeśli ktoś uważa inaczej mogę wyjaśnić dlaczego, ale chyba nie jest to niezbędne, prawda?). Z tych czterech partii tylko jedną możemy rozważać jako tę, na która warto zagłosować.

Zanim posypią się na moją głowę dyżurne gromy potępienia, od razu zaznaczę, że znam cała listę przewin PiS. Doprawdy, wystarczy poczytać parę tzw. prawicowych portali, aby dowiedzieć się różnych "strasznych" rzeczy o Kaczyńskim, o partii jako takiej, poznać treść różnych porażających newsów.

Swoją drogą, to ciekawe. Bo kiedy dyskutuje się z lemingami, oni oczywiście lękają się i nienawidzą tych faszystów, ale prawdziwe "rewelacje" są nam objawiane przez ludzi deklarujących się jako prawica. Ta prawdziwa. Ta najsza. Tu zaczyna robić się ciekawie, spróbuję sobie przypomnieć kilka co ciekawszych zarzutów:

- PiS wszedł w koalicję z LPR i Samoobroną (w domyśle: wstyd i hańba) tylko po to, aby dorwać się do żłobu

- PiS doprowadził do upadku LPR i Samoobrony, prawdziwie patriotycznych partii

- PiS oddał władzę w 2007 roku

(Że niespójne? A kto by się tam przejmował, dla każdego coś dobrego, nie? Zresztą, ja tylko cytuję...)

- PiS nie pozyskał 2 milionów członków w 2010 roku (sic!)

- PiS nie jest prawicową partią!!! (A tam jeden, ze trzy wykrzykniki postawię, toż to najważniejsza sprawa!)

Znamy to wszystko? A znamy, aż za dobrze. Nie dodam co bardziej plugawych uwag kierowanych pod adresem śp. Lecha Kaczyńskiego, bo nie chcę sobie blogu zaśmiecać takimi cytatami. Ale one też wypowiadane są przez ludzi, którym słowa Polska, Naród, Patriotyzm z ust nie schodzą. Ot, ciekawa moralność, ale już o to mniejsza, ja lekarzem dusz nie jestem... Tylko tak się czasem mi się myli, bo już nie wiem czy rozmawiam z Po-wskim lemingiem czy strażnikiem czystości prawicowej - jakieś takie analogie mi się nasuwają...

Gloryfikuję PiS? Po pierwsze - nie napisałem jeszcze ani jednego słowa na ten temat (kłamię trochę, było jedno takie zdanie), po drugie - ja doskonale widzę co PiS zawalił i widzę wszystkie niedoróbki. Ale - te istniejące. Widzę złą politykę kadrową. Nie mam zaufania do wielu spośród ichnich liderów. Zdaję sobie sprawę, że wiele możliwości zostało niewykorzystanych, że można było rozegrać kilka spraw mądrzej. Że kontrowersyjny Traktat Lizboński, itd, itp...

Tak, wie o tym. Ba, powiem więcej - mnie osobiście jest nie po drodze z PiS jeśli chodzi o kwestie gospodarcze, to nie jest do końca moja bajka, co oni proponują. Z drugiej strony pamiętam o tym, co rząd PiSu zrobił (na życzenie mogę przedstawić listę, ale znowu: chyba nie trzeba?) I, wracając, widzę co się aktualnie dzieje z Polską. I bardzo mi się to nie podoba.

Jakoś tak zabawnie się porobiło (chociaż trochę czarny to humor), że ja, jako obywatel tego kraju, któremu jednak na Polsce zależy, zostałem postawiony w sytuacji bez wyboru. Nie mogę pozwolić na to, aby Polska była dalej rozkradana przez rządzącą klikę, nie mam ochoty żyć w priwislanskim kraju, bratanie się z przyjaciółmi Niemcami też mi nie odpowiada. Chcę dowiedzieć się, co stało się 10 kwietnia 2010 roku...

Wszystkim kreatorom, animatorom i cudownym demiurgom od tworzenia nowej partii prawicowej serdecznie dziękuję. Nie jesteście dla mnie wiarygodni, nie macie żadnego realnego zaplecza. Bo widzicie, Panie i Panowie, tak się składa, że przy wszystkich wadach PiS - akurat Jarkowi wierzę i do niego mam zaufanie. A do Was - to mam takie średnie, bez urazy.

Odgrzewaczom kotletów, dozorcom kostnic partyjnych, bardzo prawdziwym prawicowym Polakom, którzy skądinąd często gęsto nazywają mnie zdrajcą - też podziękuje. Nie będę marnował swojego głosu, wy już swoją szanse mieliście.

Zasadniczo - wole jednak chodzić po ziemi niż bujać się na chmurkach mrzonek. Rożnej maści chmurkach, tych w krzyżyki niebieskie, czerwone i tych bezkształtnych,

I wiecie co? - na PSL, SLD czy PO - też nie zagłosuję.

A jeśli uda się te wybory wygrać (oby!) - bardzo pilnie, obiecuję, będę patrzył na ręce przyszłemu rządowi. A potem, jeśli taka powstanie, pomyślę może o znalezieniu sobie innej partii, mającej program lepiej pasujący do moich poglądów.

Ale na razie - nie mam wyboru.