Konstytucja nie dopuszcza świadczeń zdrowotnych ze środków publicznych

Art. 68 ust. 2 Konstytucji RP brzmi "Obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych."

Cóż znaczy równy dostęp niezależny od sytuacji materialnej? Można przypuszczać, że np. te świadczenia będą miały ceny proporcjonalne do sytuacji materialnej. Bogatsi zapłacą więcej i w ten sposób dostęp się wyrówna. Są jednak trudności w określeniu sytuacji materialnej: czy raczej mierzyć ilość kapitału posiadanego przez obywatela czy raczej jego dochody? Wydaje się że sensownym rozwiązaniem tego dylematu jest ustawienie współczynnika proporcjonalności na 0 (zero) bo wtedy nie liczy się jaka jest ostatecznie ta sytuacja - cena dla wszystkich wynosi 0. Czy jednak "darmowość"* świadczeń zapewnia równy do nich dostęp? Odpowiedź brzmi NIE, bo wszyscy wiemy że cena świadczenia opieki zdrowotnej jest tylko jednym z czynników warunkujących dostęp do niej. W praktyce np. obywatele w lepszej sytuacji materialnej najczęściej mają własne samochody, a jak nie mają to stać ich na taksówkę, to powoduje że mają łatwiejszy dostęp do świadczeń. Naprawdę równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej może wystąpić tylko w jednej sytuacji: gdy nie ma tych świadczeń, wtedy wszyscy mają równy dostęp czyli żaden. Jak widzimy Konstytucja RP nie dopuszcza aby z pieniędzy publicznych finansować jakiekolwiek świadczenia opieki zdrowotnej.

Bacz
* darmowość jest w cudzysłowie dlatego, że w rzeczywistości za świadczenia płacimy co do zasady (od której jest dużo odchyleń) w składce i podatkach.