Polemika ze Spitfire'm

Pierwszą część (pierwszy akapit) jest na takim poziomie ogólności, że trudno się z nim nie zgodzić. Oczywiście ludzie dokonują uogólnień, często krzywdzących, ale to jest raczej kwestia kultury i wychowania, żeby tego nadmiernie i bez sensu nie eksponować.
W związku z tym Polacy nie powinni mówić o "żydach" w UB i władzach PRL-u, ale o ludziach będących de facto bezwyznaniowcami mających żydowskich przodków. Ale utarło się mówić "żydy" - raczej jako synonim obcych. Tak samo mówi się o "cyganach" jako o synonimie oszustów. Z drugiej strony żaden rozsądny Żyd nie powinien mówić o "polskich obozach zagłady" bo gdy tak mówi to świadczy to albo o jego bezdennej niewiedzy dotyczącej rzeczy elementarnych albo o skrajnie złej woli.
Ciekawie zaczyna się dopiero w 2 i 3 akapicie.
Kolega nie uwzględnia według mnie jednego podstawowego elementu. Żydzi zawsze dążyli do alienacji ze środowiska w którym przyszło im funkcjonować. Okazywali tą inność i się nią chełpili. To z jednej strony było dobre, bo dzięki temu przetrwali jako naród i wspólnota religijna, gdyż inaczej zostali by zasymilowani na przestrzeni tych 2000 lat. Z drugiej było to złe bo narażało ich na pogromy, mniej lub bardziej organizowane przez władze państw na terenie których pomieszkiwali. W całej tej historii najśmieszniejsze a właściwie najsmutniejsze jest to, że tam gdzie znaleźli w miarę bezpieczną przystań, czyli w Polsce, to teraz mają właśnie do Polski i Polaków największe pretensje. Ciekawi mnie dlaczego, a odpowiedź jest chyba w tej sentencji: Jakie dobrodziejstwo Wam uczyniliśmy, że nas tak bardzo nienawidzicie. Oczywiście jest to znowu uogólnienie - niewątpliwie dla wielu spośród Żydów niesprawiedliwe.

Jeżeli ktoś z jakiejś innej nacji postanawia z przyczyn różnych zmienić kraj zamieszkania to oczekuje się od takiego człowieka, że stanie się dobrym obywatelem tego nowego kraju, że będzie patriotą kraju swojego zamieszkania. Uzyskując obywatelstwo jakiegoś kraju nabywamy pewnych praw ale i obowiązków, jednym z tych obowiązków jest przedkładanie interesu tego państwa nad interes państw innych. Niestety wydaje mi się, że o żydowskich obywatelach innych państw tego powiedzieć się nie da. Niestety wielu spośród Żydów zachowuje się tak, żeby im co najmniej nie ufać. Właściwie to nie wielu spośród, ale wielu spośród tych, o których jest głośno w mediach. Również z tego biorą się pewne niesprawiedliwe uogólnienia.

Taki przykład. Ojciec mojego kolegi, naukowiec (nie będę wymieniał dziedziny nauki, żeby nikt nie mógł się domyślić o kogo chodzi, to się działo kilka lat temu), profesor, w jakimś tam artykule skrytykował pewną panią, wykazując jej zwykła nieuctwo. Następnego dnia zrobił się dramat bo ta pani wyznała publicznie, że jest żydówką i że ta krytyka pod jej adresem była czysto antysemickim wybrykiem zoologicznego antysemity. Facet miał duże nieprzyjemności i omal nie wyleciał z roboty. Oczywiście ta pani, ani nikt inny, nie polemizował z meritum tego co ten pan napisał.
Piękne prawda. Czy po takim incydencie to ilość osób nie lubiących Żydów wzrosła czy zmalała?

Kwestia "numerus clausus" jest kwestią jak najbardziej współczesną i występującą praktycznie wszędzie. Popatrzmy na Francję i zobaczmy, że załatwiono to tam na innym poziomie choć nie chodzi o Żydów a o muzułmanów. Mniejszość muzułmańska we Francji liczy około 10 % obywateli czyli około 5 milionów. Czy te 10% populacji ma swoją reprezentację w takich zawodach jak prawnicy, architekci, lekarze, dziennikarze. Z tego co wiem to nie ma. Francuzi wyszli z założenia, że ne mogą im ufać i w związku z tym tak pokierowali systemem edukacji żeby te 10 % obywateli nigdy nawet nie miało szans na uzyskanie lepszego wykształcenia i sięgnięcia po te newralgiczne zawody.
A przecież jest to kwestia statystyki, wśród 5 mln ludzi musi się znaleźć pewna grupa, która mentalnie jest w stanie wykonywać te zawody.
No to powróćmy do Polski okresu międzywojennego i zastanówmy się czy państwo nie było zbyt tolerancyjne dla mniejszości etnicznych skoro pozwoliło w pewnym momencie na taką sytuację, że właśnie około 10 procentowa mniejszość miała znaczną nadreprezentację w takich jak wyżej wymieniłem zawodach. To jest niestety kwestia zbyt istotna dla interesu Narodu i Państwa aby zezwalać na to żeby ludzie (wszystko jedno jakiej mniejszości) mogli zdominować pewne newralgiczne dziedziny życia. To jest po prostu niebezpieczne. To, że było to potem wykonywane w sposób "pałkarski" a nie w jedwabnych rękawiczkach jak obecnie we Francji to jest zupełnie inna kwestia.

Przeczytałem dzisiaj wywiad jaki Robert Mazurek przeprowadziła z Rabim Szalom Ber Stambler, przewodniczącym wspólnoty Chabad Lubawicz Polska.
Źródło: http://www.rp.pl/artykul/395035_Zostane_tu_do_przyjscia_Mesjasza.html
Piękny tekst, Rabin Stambler jawi się jako człowiek, którego można lubić, szanować i podziwiać, chociażby za jego umiłowanie do tradycji. On kocha Swoją tradycję wspólnoty Chabad Lubawicz, a ja swoją Chrześćjańską i Polską i każdy może być przyjacielem drugiego niezależnie od wyznawanej wiary. Z drugiej strony Mazurek nie zapytał Rabiego o rzeczy ważne, które rzutują na obecne stosunki Polsko - Żydowskie. Takie jak kwestia mienia po zmarłych bezpotomnie w czasie II WŚ. Bo ci zmarli i zamordowani przez Niemców to przed wojną byli obywatelami polskimi, w związku z czym podlegali prawodawstwu obowiązującemu w Polsce, gdzie majątek po zmarłych, którzy nie pozostawili naturalnych spadkobierców przechodzi na
Skarb Państwa, gdy tymczasem usiłuje się tutaj wprowadzać pewien rodzaj dziedziczności plemiennej co jako żywo nigdy w prawodawstwie państw Europejskich miejsca nie miało.

Stosunki Polsko - Żydowskie ale i inne są naznaczone piętnem takich ludzi jak Abracham Foxman z ADL, z drugiej strony występują oczywiście tacy osobnicy jak Leszek Bubel. Ale ja mam tutaj niejasne podejrzenia, że takiego Bubla to się celowo hoduje, bo przecież Foxman i ADL mają wielokrotnie większe fundusze niż Bubel i spółka. Przecież Bubla to powinno się już kilkakrotnie zniszczyć finansowo poprzez pozwy sądowe i związane z tym kary pieniężne - a jednak nikt jakoś tego nie robi.

Wniosek.
Gdy na wzajemne relacje większy wpływ bedą mieli tacy ludzie jak Rabin Stambler to te relacje będą drastycznie inne, ale uważam, że piłka jest po stronie wyznawców Starego Testamentu.