Boska cząstka

Uznawany dziś przez wielu naukowców Model Standardowy zakłada, że tymi niepodzielnymi cząstkami są kwarki i leptony (antykwarki i antyleptony). Kwarków i leptonów niby jest po 6 rodzajów (z antycząstkami po 12), przy czym w nam znanym wszechświecie występują tylko kwarki "u" i "d" oraz leptony w postaci elektronów - czyli potrzeba tylko 3 cząstek elementarnych do zbudowania "materii". Reszta cząstek otrzymywana jest laboratoryjnie. Kwarki "u" (górny) i "d" (dolny) tworzą bariony (bariony należą do hadronów) w postaci nukleonów (protony i neutrony) Nukleony te tworzą jądra atomowe, a na orbitach krążą elektrony (jeden z sześciu rodzajów leptonów).

Wszystko byłoby piękne, proste i zbliżone do idealistycznej teorii Demokryta z Abdery, ale okazuje się, że potrzebne jest jeszcze coś co przenosiło by oddziaływania pomiędzy tymi cząstkami "materii". Pojawiają się zatem cząstki będące nośnikami oddziaływań - gluony spajające bardzo silnym oddziaływaniem kwarki, fotony przenoszące siły elektromagnetyczne, zetony i wuony odpowiedzialne za oddziaływania słabe oraz tajemnicze grawitony, których istnienia jeszcze nie potwierdziliśmy (teoria grawitacji spośród całej fizyki kwantowej wydaje się leżeć i kwiczeć ;).

I niby faktycznie tak jest jak mówią nam naukowcy - wszystkie powyższe cząstki (kwarki,leptony i kwanty oddziaływań) mają pomierzone spiny, izospiny, masy (lub jej brak), energię (lub jej brak), rozmiary (lub ich brak ;). Nie mamy powodów by w to wszystko nie wierzyć. Problem w tym, że wszystko zaczyna się troszkę komplikować i rozmywa się różnica pomiędzy materią a energią, cząstką a falą. Jest materia czy jej nie ma? Korpuskuła czy fala? A może wszystko jest energią, a materia jest tylko zobrazowaniem oddziaływań i sił oddziałujących pomiędzy tymi różnymi formami energii i drgań (częstotliwości)? Czyżby Superstruny? Dodajmy do tego odwieczną zagadkę próżni, nicości, eteru, pola Higgsa.. Jeśli jest nicość, próżnia to co ile "nic" będziemy mieli odległość metra, kilometra - musi być przecież jakiś szkielet rejestrujący fotonom przybyłym z odległości ponad 14mld lat świetlnych drogę którą przebyły? Okazuje się że znów nic nie wiemy ;)

Moim zdaniem nauka znowu jest może nie tyle w błędzie co w niepewności i z tego powodu nikt ze środowiska nauki nie protestuje na stwierdzenia typu "kwarki i leptony to najmniejsze, niepodzielne cząstki materii". Naukowcom ciężko przychodzi zdanie "nie wiem". Ani kwarki, ani leptony nie są niepodzielnymi cząstkami - łatwiej sobie po prostu wyobrazić to, że nie są niż, to że są. Sama teoria modelu standardowego posiada bardzo wiele niespójności i nieścisłości oraz bardzo wiele niewiadomych. Oczywiście nauka przynosi nam po drodze wiele nowych, cennych odkryć, obserwacji, ale twierdzenie "że już jesteśmy blisko odkrycia uniwersalnego wzoru na Wszechświat" jest zbyt przedwczesne - w sumie wg mnie niemożliwe. Jeszcze cała nieskończoność odkryć przed nami.

Wgłębianie się w to wszystko jest dla mnie fascynujące. Powoduje, że mogę poczuć się bliżej Boga. Mimo, że uważam, że Einstein w kilku kwestiach jako człowiek się mylił, to w jednym miał stuprocentową pewność - Bóg na pewno nie gra w kości. Świat, Wszechświat jest skonstruowany na tyle pięknie i idealnie, w sposób zapierający dech w piersiach, że mógłby być martwy. A tu jeszcze takie upiększenie - samoświadomość złożona z kwarków i leptonów utrzymanych w kupie przez gluony, grawitony, bozony W i Z. Piękne!

Arogancji wśród naukowców dużo. Ale dziwisz się? Są świadomi tego, że to ONI wiedzą najlepiej (nawet jeśli wiedzą mniej niż niewiedzą;).

Dzisiejsza nauka zbliża się faktycznie do Boga. Ale tak jak piszesz - tylko się zbliża. W książce także są rozmyślania nad tym. Jedni pytają "dlaczego" w sensie "po co?", drudzy pytają dlaczego w sensie "co/kto jest przyczyną?". Ani jedni ani drudzy nie dojdą do "celu" ani "przyczyny". Jeśli znajdą Boga, zaczną się poszukiwania Nadboga. I tak w nieskończoność.
Mimo że zbliżamy się do asymptoty, to nie możemy zaprzeczyć, że się zbliżamy a nie oddalamy.