Stan moralny Polski i Polaków po 20-latach transformacji...

Stan ten oceniam jako dno dna. Refleksja przychodzi najczęściej początkiem wiosny, termin ten zwiazany blisko ze Zmartwychwstaniem Boga. W tym okresie więcej niż zwykle, poddajemy się rachunkowi sumienia i postawie wobec samego siebie, swojej ojczyzny i oczywiście Boga, który inspiruje całe nasze życie. Potrząc na te masy przewijające się przez Dom Boży, te cierpliwe kolejki proszące o rozgrzeszenie, rączki złożone w modlitwach. Z drugiej strony wiedza o tym, że większość tej masy pozwoliła Tuskowi i całej tej jego postkomunistycznej machinie przejąć władzę w ojczyźnie, która przez krótką chwilę miała szansę na powrót do swojej właściwej istoty wiary!!! Jak to traktować? Jak traktować zakłamanie, obłudę, ironię tej sutuacji??? Jak traktować w chrześćjańskiej Polsce, jakiekolwiek dyskusje, dominacja kilku zdeprawowanych, zgniłych, chorych poglądów poddające w wątpliwośc moralność europejską dekalogu. Utopijnej przestrzeni dla zboczonych zbrodniczych ideologii??? Jak mogliśmy, my katolicy pozwolić na dopuszczenie do mordowania nienarodzonych, do eustanazji i wogóle do dyskusji o rzeczach z góry przesądzonych przez Boga. Wiosenna refleksa, powinna zwrócić uwagę na dobra, które kształtowały systematycznie nasze patriotyczne: boskie i narodowe postawy, pozwlające na te tysiąclecie, przetrwania naszej chrześćjańskiej cywilizacji. Należy budować tamę, opór pokusom dyskryminowania naszych świętości i likwidowania w zarodku, jak dawni krzyżowcy bez pordonu, wszelkie chamskie próby obrażania naszej wiary. Rozliczania w dosłownym tego słowa znaczeniu, postaw naszych przedstawicieli we władzach państwa deklarujących przynależność katolicką. Walka z ogresywną innością i ograniczenie tolerancji do indywidualnych spraw. Zasady moralne dekalogu muszą stać się prawem stosowanym, bo one pozwolą nam zachować ciągłość,tożsamość i zapewnią nam uczciwą przyszłość!!!