Ewolucjonizm - popatrzmy na to w sposób ewolucyjny .

Żyjemy w czasy, gdy etyka jest słowem uciążliwym i bez koniunktury.

Są to czasy generowania kapitału i gorączki złota, wielu myśli, że się dorobi, odkuje zrobi karierę nie bacząc na drugiego. Liczne przykłady wydają się im dawać nawet rację, bo są widoczne i spektakularne. Te z przeciwnego bieguna - jak w przypadku dziennikarza któremu się nie powiodło itp. - nie są tematami dnia.

Wielu dziennikarzy jest sama sobie sterem żeglarzem okrętem... i chce radzić sobie sama. Neoliberalizm zrobił swoje, choć nie tylko on. Nieocenioną rolę dają nam od 20 lat nasze elity,  spadek grubej kreski i sygnały jakie ona do nas, niższych warstw ciągle wysyłają.

Hulaj dusza piekła nie ma, Już nie ma kar za popełnione winy, zbrodniarze stają sę ludźmi honoru, TW dostaje Nobla za przeskoczenie płotu. Afery giną w procesowym bagnie, gdzie na końcu nie ma winnych, lub są nimi ludzie trzeciego garnituru, z czwartego rzędu.. Sprawy ciągną się dekadami, stają się przedawnione, ... 

Elity wysyłają w społeczeństwo sygnały bezkarności - to te sygnały są odbierany i społeczeństwo się nimi kieruje. Czuje że może liczyć na podobną bezkarność i ma w d. części rację. Dziennikarze tu nie różnią się tak mocno od innych elit na eksponowanych stanowiskach. Ta grupa mających rzekomo służyć społeczeństwu, pełnić misję czuje się podobnie bezkarna jak jej zleceniodawcy. 

Zły przykład idzie z góry. 

W niemieckiej konstytucji - widnieje "Eigentum verpflichtet" tzn przynależność do którejkolwiek z elit zobowiązuje. A jak się zachowują nasze rządy - gdzie tu widać etos czucia autentycznie zobowiązanym własnemu krajowi, wyborcy, interesowi społecznemu? Patriotyzm jest wykpiwany tak, jak ośmieszaniu poddawane było i jest Prawo i Sprawiedliwość - rozumiane tak, jako osobne wartości jak i jako próbująca stworzyć jakąś nową koncepcję IV RP partia i skupione w okół niej grupy.

 Walka o rząd dusz - szczególnie tych młodych dusz, nieświadomych, chcących tylko korzystać z życia,  niezobowiązująco, bez poczucia odpowiedzialności, bezwolnych konsumentów życia i własnej wolności i przyszłości. Ale młodzi są tacy jaki przykład dają starzy. Demoralizowanie społeczeństwa przez elity władzy i nie tylko to fatalny sygnał w ich kierunku. Któreż z mediów prywatnych przypomina masowemu konsumentowi że ceną wolności jest  odpowiedzialność, świadomość konsekwencji własnych wyborów. Któreż  z nich prezentuje skuteczną pomoc w dobrym rozeznaniu się w świecie w jakim żyjemy i jakieś uznane standardy orientowania się w dżungli priorytetów i todo-list aktualnej rzeczywistości?

Niedowład,  brak, próżnia w zakresie dobrych wzorców, dopełnia obraz. Media - media nie są zainteresowane tworzeniem świadomego konsumenta bo żyją m.in. z reklamy. Konflikt interesu. To jest misja publiczna. Ale nawet odpolitycznione media publiczne przegrywają z kolorowym światem fanu oraz propozycji lekkiego, łatwego i przyjemnego życia wg scenariuszy życiowych promowanych przez konsumpcję kultury masowej w TV prywatnych.

Przegrywają dlatego, że są wymagające. Wysiłek musi być kolportowany przez widoczną i przekonywającą obietnicę dywidendy, aby się opłacał i stał się atrakcyjny. Taką dywidendą był kiedyś patriotyzm i służba Polsce.

W epoce budowania Europy jako supermocarstwa - Europa ojczyzn jest zagrożeniem i koncepjca państwa rugowana skutecznie przez elity z umysłów podwładnych. I tu odpowiedzialność leży na uwiedzionych tą koncepcją i zaślepionych ideologią elitach. Media, dziennikarze są tylko instrumentem, marionetką w tej grze. W poróżnione, skłóconym, napuszczonym na siebie społeczeństwie trudno myślieć w kategoriach narodu, czy państwa - taki zresztą byl design tego konceptu - erozja państwa narodowego, jego wypłukiwanie, dekonstrukcja aby z uwolnionych z jego oków części składowych budować nową koncepcję superpaństwa Europa. 

Nic dziwnego że patriotyzm wypłukiwany z umysłów Salonu za cenę i chęć bycia światowcami i biletów wstępu na salon europejski. A gdzie tu sztuka samoograniczania się do tego co sumienie dyktuje? Wiem powiało teraz antykwarycznym powietrzem. Brzmię sam dla siebie jak dinosaur z prastarej epoki, a to pokazuje jak skutecznie media mnie już przeprogramowały. Ale nie jest źle wystarczy poznać te mechanizmy i tracą wiele ze swojej mocy - dalej jednak mają swoją siłę od której nikt nie ma ucieczki - dlatego potrzebne są alternatywy, kontrataki, łamanie monopolu na tłumaczenie i budowanie nowej przyszłości, a tu konieczne jest złamanie monopolu mediów polsko-języcznych, i lewicowo liberalnych - krótko: niepatriotycznych.

To będzie trudna walka, Rodzina kontra Państwo. Konserwatywne rodziny są liczniejsze - lewicowe częściej lepiej wykształcone, bo rodzice opiekują mniej licznym potomstwem, to kompensowane jest wzajemną rodzinną i wspólnotową pomocą wiec nie mżna z góry decydować który model daje lepsze jakościowo wyniki. Od zbyt wielu czynnków to zależy. Lewicowo libralny model pozwala na większe swobody - ale ryzyka są większe - co w trudnych czasach może być decydujące o powodzeniu. Konserwatywny model stawia na zaufanie, kooprację w rodzinie grupie, wspólnocie, Kościele, co jest czynnikiem dużej stabilizacji w cięższych ekonomicznie czasach.

Lwica stawia na model człowieka stworzony przez Rousseau tzw  „dobre dzikusa”, któremu należy pozwolić na swobodne życie pod dyktando własnych instynktów. 

Tę koncepcję podchwyciło wiele środowisk ze względu na jej wieloraką dla nich atrakcyjność. Kształtuje ona człowieka nie uformowanego, podając mu do konsumpcji kulturę niewiele od niego wymagającą - tak pod względem intelektualnym jaki i estetycznym. Odwołującą się do jego instynktów - często tych najniższych.

 Kształtowanie człowieka to wielki wysiłek = wydatek energetyczny. Rezygnacja z wychowywania oznacza dużą oszczędność zasobów np czasu, energii, kapitału drogiego ludzkiego, zasobów które można przeznaczyć z większym pożytkiem na dobre wychowywanie wąskich elit. Systemicznie patrząc - powstaje dodatkowy zysk energetyczny, taki uwolniony dzikus ma więcej czasu na konsumpcję. 

Kłopot w tym że jakoś musi on na nią zapracować - więc przygotowuje się dla niego kształcenie wg wąskiej specjalizacji na "wyskokowykwalifikowanego" ekspert od jakiegoś tam trybiku w całej ogromnej maszynerii. Im zdolniejszy - tym przeznaczony dla niego trybik może być bardziej skomplikowany - a jego pielęgnacja lepiej popłatna. 

Stąd okrajane z przedmiotów humanistycznych programy szkolne i uczelniane.

Problem w tym, że przy dużej dynamice postępu techniki, jego miejsce pracy może ulec procesowi racjonalizacji i zastąpione zostać jakimś komputerem. Interwały odnawiania się przemysłu są co raz krótsze i taki specjalista bez ogólnego wykształcenia bardzo szybko może się stać frustratem życiowym zepchniętym poza margines społeczny.

Przykłady takie - pewnie dla przestrogi - widziałem w kanale dokumentacyjnym na Phoenixsie. Specjalista informatyk który zarabiał grubą kasę w ciągu 3 lat wypala się, traci pracę, zdrowie, szukając pracy popada w depresję, staje się  bezdomnym, wreszcie odnajduje siebie w zakonie jezuitów. 

Dla polityków społeczeństwo dobrych dzikusów jest łatwe do rządzenia, czy raczej już należało by tu już mówić o zarządzaniu?. Mało krytyczne, nie jest świadome zagrożeń, nie kontrolujące elit, nie konkurujące z nimi (!), nie protestuje i nie angażuje się aktywnie w politykę. Co najwyżej, od czasu do czasu weźmie udział w jakiejś zadymie i utarczce z policją aby wypuścić nadmiar pary.

Swobodne życie bez zbyt wielu wymagań, nastawione na konsumpcje i kulturę masową. Raj dla elit. Oszczędność w handryczeniu się z takimi i wbijaniu im mozolnie jakiś tam wartości do głowy. Po co. Niech żyje jak dobry dzikus. Praca, konsumpcja, instynkty brak odpowiedzialności. Np seks - konsekwencje załatwi się tabletką antykoncepcyjną a w razie wypadku wczesnoporonną, lub aborcją.

Starzejące społeczeństwo - eutanazją.  Szwajcarowie zauważają że wydatki na pacjenta w ostatnim jego roku życia przewyższają sumę którą wydano przez całe jego dotychczasowe życie.  Jakaż to oszczędność jeśli ten ostatni rok np skróćić o połowę lub w ogóle zachęcić pacjenta do "niemęczenia się" tym ostatnim rokiem do rezygnacji z tej "bolesnej" walki o kilka miesięcy więcej ... 

Pielęgnowanie kultury, tradycji, religii przynosi korzyść ekonomiczną komu innemu z kim się właśnie walczy - środowiska patriotyczne, Kościół, ... i inna "prawicowa ekstrema". Dla geszefciarzy to konkuencja w walce o uwagę i czas konsumenta. To także kłopot, z uwagi na to, że ma do czynienia z odbiorcą "kolorowym" zestandaryzowanym wg lokalnych "progrmów", a nie kulturą massową wg klucza z jakiegoś globalnego master-planu. Regionalnie zróżnicowanego tak jak jest zróżnicowana  kultura i tradycja .

Nie można mu przedstawić jakiejś jednorodnej papki,  bo jeśli ona jednych zadowoli to inni będą marudzili. Chleb będzie zapewniony a Igrzyska zabraknie?

No i tzw efekt skali będzie mniejsz, bo podobnie jak w jednorodnych sieciach komputerowych na których np wszędzie leci Linux, wystarczy tylko raz napisać jakiś program i wszyscy użytkownicy mogą z niego korzystać, a wcześniej muszą kupić. Im większa ilość identycznych komputerów tym zyski większe, koszta produkcji spadają. 

Windows leci na 95% komputerów osobistych - cóż za efekt skali. Jedna firma na świecie zmonopolizowała cały rynek - jakie z tego zyski to już trudno sobie wyobrazić. 

Podobnie jest z kulturą masową i jej twórcami - mim więcej zunifikowanych odbiorców tym efekt skali większy, a z nim zyski i stopień monopolizacji tego rynku.

Ten kto ma monopol ten dyktuje warunki - czyli rządzi i tak tylnymi drzwiami próbuje się  wprowadzać taktyką drobnych kroczków w gospodarce system feudalny, a państwa posiadające transnacjonalnie operujące koncerny pośrednio doradcami feudalnych Dyktataorów. Dobry przykład stanowi firma Monsanto, o której się rozpiszę wylewniej może jednak się kiedy indziej. Krótko Supermocarstwa są zainteresowane w tworzeniu monopolów, a środkiem do celu może być także tu monopolizacja kultury wynikający z niej efekt skali. Wszyskto kosztem redukowania różnorodności i pod nazwą Globalizacja. Polecam książkę napisana przez kanadyjską dziennikarkę Naomi Klein pt "No Logo: Taking Aim at the Brand Bullies" jak zwykle niemiecka wikipedia jest bardziej wylewna niż ta lakoniczna notka w polskiej. 

Rouseaau - "dobry dzikus" - tyle lewica ... - także i librałowie jako że to przynosi niezłe zyski geszefciarzom który postawią na taki model biznesowy - a jest on znakomitym kąskiem i przyczyną wielu sporów o podział tych konfitur, co uwidacznia jak bardzo potrzebne  jest silnie państwo prowadzące poważną politykę wsparcia polskiego przedsiębiorcy na międzynarodowych rynkach.

O samej pracy i konsumpcji, taki dzikus nie ma czasu na rodzinę, nie rozmnaża się więc jakoś tak specjalnie, chyba że niechcący, ale jako rodzic często raczej może stać się zagrożeniem w rozwoju dziecka niż pomocą. Dlatego Państwo chętnie przejmie ten trud, w całodziennych szkołach - jak ma to miejsce we Francji np.

Lewicowa klasa średnia  natomiast stanowią odwrotność i wzór troski o przyszłość potomstwa. Wie jak ważne jest wykształcenie i próbuje wychować w duchu przyjemności z kształcenia się swoje dzieci, a nie ma ich dużo. Jedno, czasem dwoje. To wynika właśnie z ekonomicznego rachunku. Ktoś wyliczył że dobre i szczęśliwe wychowanie dziecka w Niemczech kosztuje powyżej 110 tys do chwili ukończenia jego 16 roku życia, jakiż to wysiłek i konkurencja dla włsnego standardu życia rodziców. Kładą więc wagę na jakość nie na ilość. Co przekłada się w ich niskim współczynniku wymienialności pokoleń. 

Rodzina konserwatywna, ma nieco inną koncepcję i stawia mniej na indywidualizm co na wspólnotę, w której i dzięki której będzie mogła wychować przynajmniej 2 dzieci na wysokim standardzie - dzięki grupowej tożsamości opartej na zaufaniu i kooperacji. Tę jednak trzeba pielęgnować, a to kosztuje czas, wysiłek, a pośrednio także i "pieniądz" bo czas przeznaczony na cementowanie więzi grupowych jest czasem zabranym konsumpcji, która i tak nie jest tak wylewna jak w modelu lewicowym, bo dużo częściej oparta na wartościach, na niepowtarzalnym charakterze i rytuałach grypy, do gustu której nie przypadają większość produktów kultury masowej.

Zły przykład idzie z góry i to jest zamierzone. Osławiona Ideologia Neoliberalna. 

Wcale nie chcę jej tu demonizować, ale o tym nieco dalej. Każdy ma być w pierwszej kolejności odpowiedzialny za samego siebie. Ok ! Ale na tej pierwszej kolejności niestety się wszystko kończy, a do neoliberalizmu należy dużo więcej niż "róbta co chceta" i "brońta sie same". Jeśli sami sobie ni pomożecie - rząd za was tego nie zrobi. ... Itd itp. Tu powtarzam nie chcę demonizować noelibarlizmu, bo spełniać on może tu rolę czynnika aktywizującego, uaktywniającego społeczeństwo, do aktywnego budowania własnego życia, jakiegoś porządku wokół siebie i lokalnych struktur, na zasadzie: jeśli ty tego dla siebie nie zrobisz to przyjdą inni i zrobią to za Ciebie, ale na swoją korzyść. W imię obrony własnych interesów bądź więc aktywny, bo zginiesz. I to było nam po fazie PRLu może i nawet naprawdę potrzebne. I choć istnieją inne metody osiągania tego samego celu to ta wydaje mi się najmniej kosztowna dla elit, bo kładzie na tzw procesy spontanicznie. 

Problem w tym, że ta strategia aktywizuje tych którzy są wystarczająco silni aby podołać wyzwaniu, a przecież jest cała rzesza ludzi przyzwyczajonych przez PRL do bycia prowadzonym, bez wiary w siebie, a nawet i z nią ale bez zasobów np w postaci zdrowia, wykształcenia, sieci socjalnych kontaktów, .. Ludzie czujący się przytłamszeni, przywaleni nowymi czasami, nie przyzwyczajeni do tak ekstremalnej dynamiki zmian. Ludzie o wysokich wymaganiach w stosunku do siebie - nie potrafiących pójść na pragmatyczny kompromis którego drugi koniec wymierzony jest np w sąsiada. Itd. itp.  Tacy ludzie potrzebują prowadzenia, dobrego gospodarza który im powie co mają robić. 

Strategia neoliberalna sprawia że stają się przegranymi okresu transformacji, a przecież drzemią w nich niesamowite potencjały, tylko nikomu się nie opłaca eksploatacja tych potencjałów bo wielu jest tak zajęta sobą. Sferę tę początkowo skolonizował Rydzyk - jego sukces dał mu rację, dlatego piszę o potencjałach tam drzemiących - i nie robię tego cynicznie. Jak pokazuje przykład ta grupa potrzebuje ojcowskiej ręki - prowadzenia, pogłaskania, perswazji, przypominania, edukacji ... krótko - wielkiego wysiłku zanim inwestycja nie zacznie się zwracać. 

Aktywizowanie społeczeństwa neoliberalizmem nie cierpi, długich faz niepewnych inwestycji i wysiłku, który nie wiadomo czy się opłaci. Neoliberalizm jest obcy człowiekowi, zimny, instrumentalizuje go do własnych celów, wciąga, wysysa wszystkie soki i wypluwa. Jeśli ktoś się nie zabezpieczy, zostanie wykorzystany. To bardzo agresywna strategia i człowieka na dłuższą metę odczłowiecza tzn dehumanizuje. Stawia na jednostki najsilniejsze i zwalnia te ostatnie od odpowiedzialności za te słabsze, za własną grupę, kulturę, ... a nawet stara się wbić klina rozłamu między starszą i młodszą generację i dzieci nie czują się odpowiedzialne za los własnych rodziców, bo np robią w tym czasie karierę.

Dlatego w społeczeństwie jest dobry tylko na jakiś okres. Jako forma przestrogi, straszaka - jeśli się nie będziecie udzielać, organizować, dbać o własne interesy, to poszczujemy was straszakiem bezdusznego liberalizmu, w którym będziecie obiektem gry najsilniejszych jej aktorów. Ci będą robili z wami co chcą. I kolejne afery pokazują że Ci robią ze społeczeństwem co chcą. Dlatego musi się ono organizować - to jest jego interes i tu neoliberalizm jest w pewnym sensie dobry. Interes tych silnych aktorów w tej grze jest przeciwny - nas poróżnić, skłócić, podzielić, aby nami łatwiej rządzić i nas łatwiej i doszczętniej wykorzystać, ograbić. No bo silniejszy ma przecież zawsze rację w tym systemie. Bogaci stają się jeszcze bogatsi, biedni jeszcze biedniejsi.

Neoliberalizm to rodzaj napuszczania nas na samych siebie przez pociąganie za odpowiednie sznurki i spieniężanie wszystkiego na co się pojawi, na co w sowiej niewiedzy, słabości i posiadanych deficytach pozwolimy, to system promujący silnych i dla silnych - rodzaj "kolonizowania głupoty". Dlatego jest tak lubiany przez silne ekonomicznie państwa, przez nie eksportowany na cały świat, kolportowany przez tabuny ekspertów, doradców, spółek consultingowych, itp Takie zachowanie to także rodzaj zagospodarowywania tj "kolonizowania głupoty" tego świata. 

U nas klasa średnia prawie nie istnieje - dopiero powstaje. Brak więc jeszcze masy krytycznej dla instancji pełniącej w krajach wysoko rozwiniętych funkcję kontrolną np kontrolującej Salon.

Już na początku lat 90 Balcerowicz zadbał, aby tej klasie ekonomicznie przetrącić kręgosłup ekonomiczny tak, aby na długi czas wyłączyć ją z gry, aby dla ówczesnego transformującego się na kapitalizm "elit" betonu partyjnego była ona nie groźna.

Teraz jak i  krótko już po 89, po ustawach Wilczka tj po ich "cofnięciu" - wtedy  biurokracja, a dziś unijne Bizancjum, reguluje liczebność i siłę tej klasy. Światowe rynki zbytu są rozparcelowane i podzielone na strefy wpływu. Nadmierny przyrost w dobrze wykwalifikowanej kl średniej PL - oznaczałby przejmowanie tych wzrastającej części tych rynków przez powstające dzięki aktywności naszej kl. średniej przedsiębiorstwa produkujące na eksport, a to oznacza spadek eksportu i utratę miejsc pracy przez dotychczasowych eksporterów obsługujących te rynki.  Często eksporterów z gospodarek wysoko rozwiniętych, których rządy dbają aby tak już zostało. Przejęcie rynków przez Polaków oznaczało by wzrost bezrobocia w tych krajach i upadek drogich systemów socjalnych, więc prowadzą aktywną politykę blokowania rozwoju konkurentów. Temu służy biurokracja unijna, zagraniczny kapitał który "zainwestował" w nasze media i dzięki ich prywatyzacji  kontrolujący co i jak Polacy mają myśleć, jak głosować ile i co konsumować. 

 Przy wzroście PKB - rzędu 7- 8% i więcej było by to nie możliwe, bo wysoka dynamika zmian uniemożliwia sprawną kontrolę. Klasa średnia szybko by się wydostała spod fiskalnej kontroli, rozrosła i wymieniła aktualne górne "10 tys." Dlatego Salon jest właśnie zinteresowany łagodniejszym tempem wzrostu - mniejsza konkurencja  od dołu, mniejsze zagrożenie, lepsza sterowność i efektywniejsze limitowanie dostępu do bycia ellitą. 

Jak to się robi ? - wyścig szczurów, skłócanie, napuszczanie i rozgrywanie jeden przeciwko drugiemu ... robi sowie. Dziennikarze bardzo często dziś to nie misja społeczna, to nie służba społeczeństwu, budowanie i edukacja tegoż - czyli to czym normalnie zajmują się elity, do jakich oni ze względu na swoją zajmowaną w społeczeństwie  wyeksponowaną pozycję niewątpliwie należą,  ... ale chęć karier zadufane w sobie osobowości,  narcyzm, pycha i egoizm, parcie po trupach, to robienie kariery kosztem wszystkiego co normalnie powinno było być święte,  np wybijanie się kosztem, kolegi, rodziny, własnego zdrowia, tego fizycznego jak i psychicznego - burn outs - kosztem moralności, etyki i złamanego, "kreatywnie zaksięgowanego" sumienia, ...

... ale bo i takie sygnały płyną z góry, - od Salonu, kapitału, autorytetów moralnych. 

Śmieszna sprawa z Jaruzelskim i Kiszczakiem, która do tej pory nie jest rozwiązana, Korupcja na górze. Fatalna praca sądownictwa - podwójne standardy, bezkarność, przesobiesiakowanie polityków, gospodarki... No jakiż to sygnały daje innym, społeczeństwu ? No i to ostatnie. Kto i czy potrafi dziś adekwatnie docenić czyjeś poświęcenie - to nieodpłatne oczywiście? Wdzięczność straciła dawno konjunkturę. Antkwaryczne Słowo: "dziękczynienie", "Dzięki - czynienie" czyli docenianie czyjegoś wysiłku. Niemcy o wiele częściej w swojej publicystyce używają słowa "die Wertschätzung" = docenianie, odczuwanie, zdawanie sobie sprawy, zauważanie i uświadamianie wartości jakie się ukrywają w czymś, jakimś przedmiocie, jego wytworzeniu, pracy i wysiłku twórczego jaki był przy tym konieczny, etos pracy, czyjejś pracy, także własnej, wartość  np wysiłku wychowawczym rodziców, nauczycieli, etos przedsiębiorczości - wysiłku przedsiębiorcy aby interes się rozwijał i zapewniał miejsca pracy, oraz wypływy podatkowe dla Państwa. To słowo ma b. głębokie dno - i nie jedno. Rzadziej, ale wraz filozofiami wschodnimi znowu wróciło i wraca do użytku słowo "Dankbarkeit" = Dziękczynność, bycie za coś wdzięcznym - ale no bo i bycie wdzięcznym bez uzmysłowienia sobie wartości za które się jest wdzięcznym, które gdzieś tam się kryją, jest nie możliwe. 

Docenianie - to słowo na zachodzie od kilku lat robi karierę. Szczególnie w słabnącej ilościowo i ekonomicznie klasie średniej można zaobserwować rosnącą "modę" na "docenianie". Docenianie siebie i kolegów, własnego życia i tego co już ostało osiągnięte, co może i nawet przyszło łatwo i bez wysiłku, aby mimo to umieć docenić tego wartość i nie dać się wpuścić w ślepy pozbawiony innych inż ekonomiczne wartości, przynoszący największe zyski tylko wąskiej grupie "właścicieli środków produkcji" wyścig szczurów.  Ojjjj - przez chwilę powiało tu duchem Marksa, który jako ten który prezentował krytyczne spojrzenie na stosunki między właścicielem, pracodawcą, a pracobiorcą, czyli tzw Gesellschaftskritiker, powraca do łask, co widać po wzroście sprzedawanych egzemplarzach "Kapitału" i przemycaniu jego słownictwa do rosnącej części debat publicznych.

Docenianie ma b. dużą i ważną socjologiczną funkcję. Uczy wrażliwości na włożony wysiłek, na ich czyjeś poświęcenie, może nawet nie poparte adekwatnymi środkami finansowym, albo no bo to i w żadnym państwie prawa, to ostanie nie potrafi i nigdy nie będzie w stanie przewidzieć i sprawiedliwie uregulować wszystkie możliwe sytuacje w jakich każdy  nas może dzięki swojej kreatywności i dozie różnych zbiegów okolioczności wytworzyć, albo paść ich ofiarą. Prawo zawsze było jest i chaba będzie w tyle za kreatywną zdolnością człowieka do jego omijania. 

No chyba, że ...  społeczeństwo będzie się kierowało czymś więcej niż przepisami. Będzie miało jakąś kulturę jakieś wartości, które mu są drogie których broni i pielęgnuje, ale ktoś te wartości musi propagować, przekazywać, bronić. 

W politologii znane jest stwierdzenie że demokracja żyje z wartości które sama nie potrafi wytworzyć, wyprodukować. Robią to za nią - media, kultura, religia, sport (np wzorce zachowania fair play, samodyscyplina, wytrwałość ...), rodzina,  wychowanie, szkoła. 

A teraz popatrzmy na wychowanie, rodzinę, szkołę, media w Polsce dziś. Jakie warości sa głównie propagowane w mediach, kulturze masowej. Na szkolnictwo któremu od nie dawna wolno tylko uczyć ale już nie wychowywać. Następuje postępująca osłabianie i fragmentaryzacja społeczeństwa. Kultura i religia przerzywają tak permisywizmu normatywnego. Dawne prawdy są dziś relatywizowane i instrumentalizowane w interesie dziedziczenia zdobytego statusu społecznego na własne dzieci. Każdy ma osobną prawdę indywidualną wg której żyje. Neoliberalizm z innej strony. 

Nie chcę tu go wcale demonizować, bo patrząc z perspektywy samoorganizujących się systemów - tj ewolucyjnej -  nam Polakom była potrzebna faza, ja ją sam  nazywam, dywersyfikacji. Ewolucja wyróżnia cztery główne procesy: mutacja, konkurencja, selekcja i ... - ale o tym ostatnim później... Mutacja dywersyfikuje i w ogóle umożliwia powstawanie różnorodności, dzięki niej w ogóle staje się sensowna konkurencja. W wyniku tej ostatniej dochodzi do selekcji, wygrywa najlepiej przystosowany system, komórka, organizm, jednostka, grupa społeczeństwo itp. Ale na tych trzech ewolucja się nie kończy i nie stworzyła by nowych poziomów rosnącej kompleksowości gdzyby nie ... symbioza, a szerzej kooperacja. To dzięki kooperacji jedna komórka z drugą się połączyły w organizmy wielokomórkowe, te w tkanki, struktóry wyższe itd. Na końcu wcale nie stoi człowiek, ale właśnie jego kooperujące ze sobą zbiorowisko. Najpierw osady, grody, miasta, lokalne księstwa, państwa, a teraz kooperujące kontynenty. 

Po zafundowani nam w ciągu ostatnich 20 neoliberalizmu fazy mutacji, dywersyfikacji, fazy aktywizującej i wzbogacającej społeczeństwo w różnorodność aktorów gry gospodarczej, politycznej, społeczenj, kulturowej, religijnej, ... i idącej z nią ściśle w parze, fazie konkurencji każdej: tej łokciowej, opartej na egoizmie itd tak mocno selekcjonującej i polaryzującej nasze społeczeństwo nie tylko na zwycięzców i przegranych i tych po środku, przy czym role wcale nie są takie jednoznaczne. Wreszczcie moim zdaniem nadchodzi  faza kooperacji, jednoczenia się, organizowania, tworzenia struktur inaczej wypadamy z rozumianej na szerszą skalę - ekonomicznej gry na rynkach światowych. Dużo zależy od naszych elit, ich zdolności talentów, chęci wysiłku, komu będą lojalne. Ponoć bliższa koszula ciału więc i u nich są tacy którzy rozumieją te mechanizmy, tych trzeba docenić, mieć świadomość wartości jakie oni stanowią dla nas, umieć w ogóle te wartości zdefiniować zauważać, cenić tych którzy je niosą, być im za to wdzięczni. Dzięki - czynić i to nie tylko symbolicznie ale konkretnie, czego w grupie "niepoprawnych" wcale nie muszą przypominać.

To wszystko oczywiście oznacza rozumieć rzeczywistość jaką jest na prawdę, znać prawdziwe realia w jakie ona niesie i przypominać o tym we własnym lokalnym otoczeniu. Argumentować i stawiać jemu lustro w którym będzie sie ono mogło przejrzeć wraz z całym pięknem ale i szpetnością

Kiedyś wpadł mi w łapki taki tytuł niemieckiej literatury politycznej, Książka - w tłumaczeniu - "Ile nierówności potrzebuje nasze społeczaństwo" - a ile potrafi w ogóle znieść. Polska należy z krajów unijnych wo największych różnicach w dochodach między górą a dołem piramidy społecznej i najbardziej nierówno - niesprawiedliwie - dzielonymi zyskami wypracowanymi przez cały kraj. Cóż sami na to pozwalamy - widocznie mamy z dawnych czasów tak grubą skórę że potrzebujemy grubego bata aż zaczniemy bronić swoich własnych interesów. Dla mnie to jeszcze jeden rodzaj "kolonizacji głupoty". Ale społeczeństwo jak widać tego potrzebuje skoro nie wychodzi na ulice.

Nie buntuje się bo jest zajęte dorabianiem się i ma mało czasu na zajmowanie się polityką. Zaledwie 30% się nią interesuje. Media i Salon mają tu swój wkład. Przy takich wojnach wizerunkowych trudno oddzielić prawdę od fałszu więc się zajmuje tym co się lepiej opłaca. 

Ale nie ma racji - bo nie wie co traci, nie ma świadomości własnego bogactwa lub się z nim nie identyfikuje. Oddając je Salonowi - rezygnuje z nich, a ten sprzedaje to bogactwo po cenach żenująco niskich. 

Brak świadomego społeczeństwa cywilnego. Podmiotowego, sprawczego, o doświadczeniach sterowności własnym losem i życiem. Wiedzącej co to odpowiedzialność, najpierw za siebie potem za kraj. To kolejny wynik przetrącanego przez Balcerowicza i kolejnych kręgosłupa moralnego i ekonomicznego klasie średniej, trwające aż do tej pory. Wszystko w imię obrony kliki, która ten Salon wypromowała, w imię monopolu władzy Sobiesiaków i ludzi których majątkami tacy Sobiesiakowie z zastępstwie zarządzają i w który przez nich weszli w posiadani - a może tylko tak dzierżawią lub zarządzają - możliwe że wbrew temu co znosić potrafi cierpliwy papier - prawdziwymi właścicielami są grupy wpływu wynajmujące takich sobiesiaków dażądania ich - nieprawnie - zdobytm majątkiem? 

Co dla nas to oznacza? Organizowanie się, autodydaktyka, łamanie monopolu mediów lewicowo "liberalnych" przez tworzenie własnych - jak np niepoprawni. Ich dywersyfikację, konkurowanie, selekcję i kooperację. Budowanie nowych struktur i jedonczenie sił i środowisk. Szczególnie przypominanie o roli wartości które sa kitem scalającym społeczeństwo i pozwolającym na bodowanie siły która jest potrzebna na rynkach światowych.

 
Cóż daliśmy sie skłócić, podzielić, zatomizować w zamian za kasę, karierę, prestiż, status, ... czy nawet obietnicę takowych - przesadnie wodzić za nos neoliberalizmowi teraz czas na kurs korekcyjny - na kooperację, symbiozę, organizowanie się  - najwyższy czas.

Informacja >> Formacja  >>  Organizacja  >>  Akcja  >> jak to przypomina pewien talent organizacyjny od czasu do czasu.