...obiecałem niedawno z Niemiec: już wysłałem, z Polski...

...kilka dni wcześniej zapoznałem się z informacją o szykanowaniu Grzegorza Brauna za normalną i mądrą wypowiedź... Nadgorliwość służb rządowych, starających się połasić pracodawcom? Tak to oceniam...
A że wydźwięk tego wygląda na normalną próbę zamordyzmu - napisałem dzisiaj do Prezydenta Bronisława Komorowskiego... I oczekuję - owocu...

"Witam Panie Prezydencie i mojego kraju - Bronisławie Komorowski

Dwa dni temu pochowałem mojego Ojca: pogrzeb, zgodnie z Jego ostatnią wolą miał oprawę wojskową, bo wojsko było jemu bardzo bliskie od zawsze…
Przygotowując uroczystość, w których to przygotowaniach uczestniczyłem, znalazłem krzyż powstania warszawskiego, nadany Jemu w latach nieodległych i – wprawiło mnie to w zdumienie: nie skupiałem się nad faktem zbytnio, chociaż nurtowało mnie pytanie - „za co?”
Na pogrzebie, gdzie stanęły do asysty w Ojca ostatniej drodze osoby z rodziny, a także znajomi i koledzy – odczytał przygotowane przemówienie Ojca wieloletni kolega z pracy i związku byłych żołnierzy: wówczas dopiero dowiedziałem tego, czego – nigdy nie powiedział mi Ojciec sam, a co stało się przyczyną nadania Jemu krzyża powstania warszawskiego: był w tej historii epizod wzięcia przez niemiecką armię do niewoli mojego Ojca, i może właśnie dlatego – wstydził się o tym opowiadać…
A epizod ten – dotyczył Jego losów wojennych niedługo po podstępnym wstąpieniu do armii ludowej: podstępnym, ponieważ skłamał, aby zostać wcielonym do armii (nie miał jeszcze pełnych dwudziestu lat)…
Kiedy Jego pułk pontonowy stanął wraz z armią radziecką nad Wisłą, skąd druzja przypatrywali się biernie heroicznym zmaganiom powstańców – znalazł się w grupie niepokornych, pragnących wbrew woli oswobodzicieli ze wschodu pomóc walczącej Warszawie, stolicy Jego Polski, bo to dla Polski i Polaków włączył się w wojnę. To właśnie ci niepokorni zbudowali pontonową przeprawę przez Wisłę, a Ojciec mój z tymi niepokornymi dostał się do Warszawy, aby uczestniczyć w walce z Niemcami u boku walczących w Warszawie Polaków: tam właśnie dostał się do niewoli niemieckiej, a wolność odzyskał dopiero po ruszeniu ofensywy radzieckiej, ale – już po upadku powstania…
Mój Ojciec kochał Polskę: miał duszę Lwowianina (tam się urodził, wzrastał, kształtował)… Do rodzinnego domu w Zimnej Wódce (graniczy po dziś dzień ze Lwowem) nigdy nie wrócił: całą rodzinę repatriowano w obręb obecnego kształtu Rzeczpospolitą, także i za sprawą walki Jego brata w oddziale AK… Czy wie Pan – co było jedną z Ojca największych bolączek? Wpis w dowodzie osobistym, że – urodził się na terytorium ZSRR (?!)
Polskość zawsze była kultywowana w moim rodzinnym domu: kochając śpiew – uczył nas, swoje dzieci – przedwojennych pieśni patriotycznych, a jednym z pierwszych poznanych wierszy, których i mnie uczył, był – „Kto ty jesteś?” Byłem wówczas – Polakiem małym, pozostałem – Polakiem już dorosłym…
Jako dorosły już Polak z krwi i kości moich przodków tak po Ojcu jak i po Matce, która miała na moje wychowanie wpływ największy (Ojciec tworzył mnie swoim przykładem, Matka dbała o pryncypia życiowej postawy, w tym – wiarę w Boga) pewnego pięknego lipcowego dnia roku 2010 stanąłem w kolejce do głosowania na kolejnego prezydenta IIIRP i moim kandydatem, co deklarowałem wcześniej w korespondencji mailowej – był właśnie Pan, prezydencie Bronisławie Komorowski. Był to mój najbardziej świadomy i naprawdę „za” głos, jaki oddałem głosując w moim życiu… Znałem wcześniej Bronisława Komorowskiego jako polityka, jako marszałka sejmu, w poprzedzającym wybory okresie – poznałem w Panu i męża stanu, najgodniej zachowującego się w tamtym trudnym i medialnie trudnym okresie szumu wokół tragicznego wypadku w Smoleńsku. Widziałem w Panu godnego reprezentanta Polski i wszystkich Polaków i po poznanej Pana postawie oczekiwałem także realizowania, w końcu, po ponad dwudziestu latach od odzyskania suwerenności i możliwości życia w demokratycznym – zapisów Konstytucji III RP. Tak, Panie Prezydencie: realizowania i pilnowania, aby Konstytucja III RP w końcu do końca zaczęła obowiązywać nie tylko na papierze, nie jako szyld, ale miała być w końcu stosowana…

W kraju równych ludzi, jaką Polska być powinna z godnie z Polską Ustawą Zasadniczą – nie ma miejsca na równiejszych, a z pewnością nie są nimi ani rząd, ani jego służby, ani Pan. Nie ma w takiej Polsce również miejsca na negowanie ani nawet dowolną interpretację czytelnych zapisów Konstytucji…

Szczególne popisy dają od ponad dwudziestu lat – służby rządowe, nie rozumiejące chyba do końca swojej służebnej roli wobec społeczeństwa, szczególnie tego nacechowanego poczuciem wolności i Polskości: sam to odczuwam na własnej skórze od zarania III RP, Panie prezydencie. Sąd, prokuratura, urząd skarbowy… Hmmm – często myli się im chyba koń z pociągiem, co pokazali w temacie np. OPTIMUS-a, co pokazano w sprawie np. doktora Mirosława Garlickiego (po jakże ubermenschowym wystąpieniu nawiedzonego boskością wówczas Zbigniewa Ziobry, dającemu tymże wystąpieniem błogosławieństwo dla prokuratury do kontynuowania sprawy w tymże duchu (!!!!)) A piszę do Pana dzisiaj, bo obiecałem to sobie jeszcze kilka dni temu przebywając w Niemczech, gdzie dopadła mnie wieść o – „wzięciu” się naszej dzielnej prokuratury za zdecydowanie Polaka i wspaniałego polskiego intelektualistę – Grzegorza Brauna…

Panie prezydencie: oddając głos na Pana w wyborach lipca 2010 roku – myślałem nie o „dzisiaj” ale o – „jutrze”. Mam już jakieś jutro: kiepsko je widzę… Jeżeli tak ma wyglądać i kolejne jutro, gdzie prokuratura czyli według mojej świadomości - służba mająca strzec prawa i ładu – zajmuje się podstępnie zakładaniem knebli ludziom głoszącym swoje, może niezbyt wygodne dla tych obecnie u steru Polski (wybranych by służyć – a jakże) – to w założeniach i dzisiaj także od Pana oczekuję co najmniej głosu w kwestii podejścia powołanego przecież do życia przez Pana rządu i jego służb wykonawczych.

Nie mam zamiaru wstydzić się w przyszłości oddania głosu na jednego z prezydentów III RP: na razie nie wstydzę się oddania głosu na Pana. Po owocach Pańskiej Prezydentury Pana oceniam, po postawie w stosunku do szykanowania Grzegorza Brauna – ocenię.

Pozdrawiam serdecznie życząc nadal owocnej Prezydentury w tych dziwnych czasach kiełkującej nieśmiało demokracji w Polsce

Krzysztof Kaznowski

PESEL 53110906559

Polak, wyborca"