...jak historia to - na całość...

...19 marca 1981 roku: tak mi się jakoś kojarzy z tą zadymą podczas obchodów rocznicowych naszego największego święta narodowego, w Warszawie świętowanego przecież najpiękniej, najliczniej... Mieliśmy, my - Polacy, do niego prawo... Ba - było naszym obowiązkiem...

Jak i 11 listopada 2012 roku - wówczas odbywało się coś, w czym zgodnie z konstytucyjnie nadanymi prawami mieliśmy możliwość (prawo) uczestniczyć, moralnie - byliśmy do tego zobowiązani: były tam, na sesji WRN (wojewódzka rada narodowa) omawiane jakieś ważne wówczas sprawy lokalne...

Pamiętam, jak Zarząd Regiony Bydgoskiego Solidarność - wystosował do zarządów zakładowych zaproszenie, zachętę do uczestnictwa w radzie (zajmowałem się w zarządzie zakładowym Solidarności informacją: TELFA, ponad trzy tysiące ludzi, bez 5 procent - solidarnościowcy). Organizacyjnie - podlegałem sekretarzowi naszej zakładowej organizacji, mojej przyszłej żonie - Maryli: omawialiśmy to wcześniej, postanowiła pójść do WRN...

Marzec 1981 roku... Umówiłem się, że zaczekam w biurze związku na Jej powrót, aby z relacji ustnej o treści posiedzenia WRN - przygotować informację dla załogi, na dzień następny (pisemną, do odczytania w radiowęźle zakładowym także)... Zaniepokojony przedłużającym się oczekiwaniem - poszedłem (niedaleko) do WRN...

Na parkingu, dosyć rozległym placu przed budynkiem - stała dosyć spora grupa ludzi: drzwi WRN były zamknięte... W pewnym momencie - otwarło się okno na pierwszym piętrze: Janek Rulewski, dosyć podenerwowany - zapowiedział wówczas, że - pozostają w budynku, na znak protestu (nie pamiętam czego dotyczył tematycznie). Prosił ludzi z zarządu regionu, stojących obok mnie - o przekazanie informacji do Gdańska...

Przed budynkiem zbierało się coraz więcej osób: i Oni mieli swoich znajomych, może kogoś z rodziny - wewnątrz...
Ponieważ chcieliśmy wejść do środka (dobijaliśmy się do zamkniętych drzwi) zaczęło się i skandowanie, domaganie otwarcia budynku...

Czas mijał: wewnątrz rozgrywały się już sceny, które można było obejrzeć czas jakiś później, podczas wyjaśniania tej prowokacji (na salę wkroczyła milicja, kamerzyści milicyjni, grupa cywili, młodych cywili w krótkich kurteczkach - relacja Maryli). Zażądano opuszczenia sali: Jan Rulewski odmówił kategorycznie, powołując się na obowiązujące (w zapisach) PRAWO... Kiedy negocjacje nie pomogły, a "młodzieńcy" i milicjanci zaczeli otaczać, zebranych już w grupę związkowców - Janek Rulewski "zorganizował" tą grupę, każąc kobietom i osobom starszym wejść do środka stojącej grupy, chwycić się wszystkim za ręce (relacja Maryli)...

BYLI MŁODZI, SPRAWNI, WŚCIEKLI... BARDZO SPRAWNI: otoczywszy grupę - wkroczyli na rozkaz, jednocześnie... Sprawnymi ruchami - w kilka chwil porozdzielali splecione ręce stojących (śpiewających wczesniej hymn Polski?) i poprzepychali ich w kierunku czekających z wyciągniętymi pałkami milicjantów: ci - zaczęli robić użytek z pałek...

Maryla niewiele pamiętała z tego kotła: sparaliżowana strachem, z dziwnie wyprostowanymi palcami u rąk (mówiła, że rozczapierzyły się w wachlarz, nie mogła nad tym zapanować - spowodował to obrazy i dźwięki dookoła: wściekłe wrzaski bijących, krzyki bitych )... W pewnej chwili - dotarł do Niej głos młodego milicjanta, który objął Ją silnie: "proszę się nie bać: wyprowadzę panią stąd"... pamiętała szpaler milicjantów, tłukących wściekle związkowców, przepychanych do wyjścia z sali, gdzieś - na tyły budynku: pamiętała, że młody człowiek, który Ją wyprowadzał osłaniając własnym ciałem - także dostawał razy pałkami...

Stała sparaliżowana strachem w ciemności, oświetlanej jedynie światłem z korytarza, którym Ją wyprowadzono, stali zszokowani i milczący inni: z korytarza dobiegały jeszcze krzyki bólu, później umilkły... Wywleczono kogoś, potem drugiego: poznała Janka Rulewskiego (tym drugim był młody Bartoszcze)... Na podwórzu - młodzi zwyrodnialcy w kusych kurteczkach - zaczęli kopać Janka, i zapamiętała coś, co pewnie do dzisiaj śni się Jej po nocach: kopali Janka tak, że - nie opadał na ziemię!!! Nosili Go na kopach!!! kiedy wreszcie przestali - zabrali bezwładne ciało do środka WRN...)

...staliśmy na zewnątrz: tłum zgęstniał, było tam wielu znajomych... Skandowaliśmy, nie pamiętam już treści...
W pewnej chwili - do uszu zaczął mi docierać dziwny dźwięk: basowe buczenie, które rosło w natężeniu. Tłum zaczął cichnąć, nasłuchując... Od ówczesnego ronda XXXlecia PRL, ulicą Jagiellońską - zaczęły zbliżać się pojazdy, jadąc na pierwszym biegu: stąd ten basowy dźwięk!!! Milicyjne wozy operacyjne: STARY wyposażone w siatki ochronne, jakieś - z armatkami wodnymi? Już dokładnie nie pamiętam: wzmagał się warkot motorów, przechodząc w ryk, w miarę zbliżania się do nas tam stojących...
Widziałem poruszenie wśród stojących, ale nie - strach: zaczęło w Nich wrzeć: wszystkie twarze odwróciły się do ulicy, zaciskały się pięści... Demonstracja siły, mająca nas wystraszyć lub - sprowokować?

...Ci, pośród których stałem, wielu z Nich - znało mnie: posłuchają... Włożyłem palce w usta: gwizdnąłem tak, że przebiłem się ponad ryk silników: wielu się obróciło...

"To prowokacja, kochani: nie dajmy im się sprowokować. Podziękujmy im za tą defiladę" Zacząłem klaskać... Twarze ludzi - rozluźniły się: wielu zaczęło klaskać, pokrzykując wesoło, za chwilę - klaskali wszyscy stojący, i trwało to, aż długi ten szereg wozów (było ich kilkadziesiąt - ówcześni z "wadzy" wiedzą) zniknął nam z oczu...

Jeszcze pod wrażeniem tej wrednej prezentacji siły (adrenalina robiła swoje) stoimy, jest dziwnie cicho. Nagle podbiega do mnie i kilku z nas, stojących małą grupką na schodach, przed drzwiami WRN - starszy mężczyzna, w czapce harcerskiej (to pamiętam do dzisiaj)...
"Panowie: tam, w uliczce - trzymają ich pod bramą: może chcą wywieźć? Nie dajcie im tego zrobić !!!!" Rżnąłem palonego papierosa, pobiegłem, za mną ci stojący obok...
...Za dwuskrzydłową wówczas bramą, prowadzącą na tyły WRN-u - stoi cicho, nieruchomo, grupa ludzi: twarze zastygłe, bez wyrazu... Przy siatce bramy - Maryla: twarz ściągnięta jakimś grymasem, oczy bez wyrazu... Podszedłem "Marylko" - ociężale Jej oczy zaczęły koncentrować się na mojej twarzy... żadnego gestu, słowa... Obok stoi, obejmując Ją ramieniem milicjant: młoda twarz, spokojne i dobre oczy... "Dawaj Ją!!!" "zabierz Ją stąd"... Uchyla lekko skrzydło bramy, popycha delikatnie sparalizowaną jeszce strachem Marylę... Prowadząc Ją - mijam dochądzących i biegnących w kierunku bramy tych, którzy zdążają tutaj z placu przed WRN...

To kilka wspomnień - jakich historia nie relacjonuje: podaje w formie suchego faktu, każącego - pamiętać... Ta relacja: po co? Abyś pamiętał: kto wpadł, i jak ubrany - w grupę związkowców? Taśmy z tamtych wydarzeń są pewnie już dostępne (?): można rozpoznać i twarze agresywnych "komandosów" tej akcji... W relacji z zamieszek 11 listopada 2012 roku - "komandosi" policji są - w KOMINIARKACH, ubrani jak pewnie część zadymiarzy, może z - "akcesoriami" zadymiarzy (race, petardy, kamienie)?

Po co, pytam? Mieli przeciwdziałać, czy - sprowokować zajście? I na co czekała, bezczynnie, w pełnym uzbrojeniu - policja: na moment ruszenia się tych zadymiarzy czy też - obronę atakowanych uczestników marszu, cieszących się z dnia niepodległości i swojego "razem"? Swojego:
"My nie śpimy - Polsko"?

By - prać broniących się? Manifestujących - bycie z Polską i za - godną Polaków - Polską?

Korzystaj z historii: daje świadomość i każe przewidywać...