Biada wam s...syny!

 Poruszony wpisem Ossali postanowiłem przypomnieć 2 swoje wiersze. Większość niepoprawnych pewnie ich nie zna. Powstały ponad 2 miesiące po smoleńskiej tragedii. Tyle czasu dochodziłem do siebie.

Biada wam, siewcy burzy!

Biada nam, tchórze, żeśmy w czas pogardy
wzniosłym milczeniem sznurowali wargi,
że gdy się plenił wciąż fałsz i obmowa,
myśmy myśleli: „To są tylko słowa".
Kiedy pismaków ujadała sfora,
myśmy biadali: „O mores! Tempora!".

A trza im było między oczy splunąć,
potem dopiero odwracać się z dumą.
Kiedy się burek słowem swym upijał,
trzeba nań było wziąć tęgiego kija -
i patrzeć, ile będzie zgrywać zucha
Januszek Pijak, Stefek Burczymucha.

Biada nam, głupcy, że w czas polowania
myśmy mówili: „Sumienie nam wzbrania",
żeśmy sumieniem chcieli się kierować,
miast bluznąć fałszem i w krzaki się schować;
żeśmy wierzyli w Prawdę, Honor, Cnotę -
dzień w dzień bez przerwy obrzucani błotem.

Że gdy zza węgła wiodły kanonadę
łotry i szuje przepełnione jadem,
kiedy dostawał każdy drań przechera
za swoje bluzgi miano bohatera,
myśmy milczeli, krzyczeli za mało,
by się nie stało to, co się stało...

Lecz to już koniec, nie będzie tak dłużej,
każdy dostanie -- to, na co zasłuży:
za draństwo, oszustwo, łajdactwo i kpiny
spłacimy równo wszystkie wasze winy.
Biada wam łotry, coście wiatr zasiali!
Słyszycie? Burza nadciąga z oddali...

S...syny!

Kobiety, mężczyźni, chłopcy i dziewczęta,
coście swym rechotem struli Polskę całą,
wasze słowa-kule będziemy pamiętać,
nie damy zapomnieć, co przez was się stało.
Nie zaznacie spokoju ni dnia, ni godziny,
bo wszyscyście winni – łotry, sk…syny!

Politycy obmowy, nienawiści szczwacze,
bywalcy nagonki, mistrzowie obławy,
co znacie jedynie szacunek inaczej,
podłe macie myśli i język plugawy.
Nie zwiodą nas wasze niewiniątek miny -
wiemy, żeście winni – łotry, sk…syny!

Pijany wesołku z Biłgoraja rodem,
samotnych do Brukseli wypraw miłośniku,
żyrandolu z wąsem, któryś głosił zgodę,
bufetowo i ty, mistrzu elektryków -
spisane są wasze obelgi i czyny,
i to, żeście winni – wszyscy, sk…syny!

Gwiazdy internetu – półświatku wesoły,
rozsyłacze spamu, co wart tylko chlewa,
blogerki z Krakowa, islamu anioły
nie martwcie się niczym – o was też zaśpiewam.
Gadajcie zdrowo: „My czyści, bez winy”.
Brudne macie dusze – łotry, sk…syny!

Przepełnieni pychą, gdy świat na was patrzy,
ślepi na człowieka i na prawdę głusi,
gdy gaśnie reflektor i kończy teatrzyk
wpadacie w snu otchłań, gdzie zmora was dusi
i gdzie z krzykiem swoje wyznajecie winy:
„Tak! Jesteśmy świnie, łotry, sk…syny!”.

My także – milczący, wychowani dobrze,
grzeczni, kulturalni, rozważni, cierpliwi,
rozgrzeszeniem wokół szafujący szczodrze,
tchórzliwe mądrale, herosi leniwi -
przyznajmy, że mamy rozliczne przyczyny
uderzyć się w piersi, tchórze, sk…syny!