Dokąd zmierza świat - część trzecia: apokalipsa

Napisałam na samym początku, że świat zmierza dwiema drogami, ale obie prowadzą do jednego celu. Czas wyjaśnić jaki cel mam na myśli.

Z góry zapowiadam – moja wizja jest może trochę na wyrost, ale nie poszłam jeszcze w stronę biblijną i nie mam zapędów by wieszczyć koniec świata. Aż tak mnie nie poniosło. Chociaż tłumaczenie tej całej sytuacji jako dzieła szatana i szukanie odnośników w Biblii byłoby na pewno wygodnym z uwagi na możliwość zrzucenia całej winy na tak zwane siły wyższe, a pominięcie czynnika ludzkiego,  zwykłych ludzkich słabości, mocarstwowych zapędów i odwiecznych żądań. Niestety to czynnik ludzki słaby jest.

A zatem:

Naprzeciw wymierającego i zdegenerowanego społeczeństwa zachodniego staje silna rodzina muzułmańska. Wszystko wskazuje na to, że na gruzach zachodu stanie meczet.

Nieliczni jeszcze sprzeciwiają się islamskiej ekspansji. Wśród nich prym wiedzie przedstawiciel jednego ze światowych mocarstw. Władimir Putin. Tak, to o tego gracza w poprzedniej części mi chodziło.

W internecie co i raz napotykam jego zdecydowane wypowiedzi w sprawie islamu, okraszone niekwestionowanym zachwytem internautów. Może by i mnie zachwycały, w końcu ktoś głośno i wyraźnie mówi islamowi nie. Ale… Może wychodzi ze mnie moja rusofobia, a może znajomość historii mojego kraju. Dość, że ja w tym wszystkim widzę drugie dno.

Jakie? Hm… Kolejną światową wojnę.

Za bliskim wybuchem ogólnoświatowej wojny przemawia już zresztą wiele przesłanek. Pozwolę sobie wymienić tylko trzy, moim zdaniem, najbardziej istotne.

Pierwszą jest ekonomia. Nie da się nie zauważyć, że rynki światowe od pewnego czasu mocno kuleją. Wciąż mówi się o kryzysie. Znowu przytoczę słowa kogoś mądrego, kto kiedyś powiedział, że nic tak nie wzbogaca jak wojna. Jedne rynki zubożeją, drugie się wzbogacą. Tak jak po drugiej wojnie światowej, gdy Stany pomagając w odbudowie zrujnowanej Europie świetnie się przy tym wzbogaciły. Bo Europa dopóki nie odbudowała własnych fabryk musiała korzystać z produktów USA. (Tak, tak – Europa Zachodnia oczywiście, Wschodnia siedziała zamknięta za żelazną kurtyną).

Drugą przesłanką jest jak zwykle ekspansja. I tu właśnie widzę drugie dno sprzeciwów Putina. Rosji marzy się powrót wielkiego imperium. Ma zakusy na przyłączenie do siebie wszystkich krajów byłego ZSRR, ale i krajów byłego bloku wschodniego. Robi to na razie w miarę możliwości „pokojowo”. W jej rękach na powrót jest już Białoruś. W zasadzie też Ukraina. Wojna pozwoliłaby przyspieszyć ten proces. Jak zwykle pod płaszczykiem bratniej pomocy Rosja wykonałaby manewr znany już z drugiej wojny światowej.

Nie tylko Rosji marzy się większe terytorium. Nie zapominajmy o USA. Co prawda swojego obszaru już nie powiększą, ale położyć łapę na arabskiej ropie i gazie to czemu nie? Próby wywołania światowej wojny przez USA już były, aczkolwiek nieudane, bo akurat światowy klimat temu nie sprzyjał (brak zainteresowania ze strony Europy i Rosji). Wystarczy przypomnieć amerykański atak na Kuwejt czy akcję zbrojną w Zatoce Perskiej po zamachach w WTC. Wtedy Europa (czytaj – Unia Europejska) owszem poparła działania USA, ale było to poparcie raczej słowne, bez bardziej zdecydowanych działań. Natomiast Rosja wzięła wówczas na siebie głównie rolę obserwatora, co prawda gotowego do działań, ale w najlepszym dla siebie momencie. Który wówczas, na szczęście, nie nastąpił.

Trzecią przesłanką jest to, że obecnie jest wiele punktów zapalnych na świecie. Odwieczny konflikt Palestyna-Izrael, Pakistan-Indie, obie Koree. No i oczywiście islam w jego fanatycznej formie, dzięki której właśnie najłatwiej go zapalić. Wystarczy odpowiednia iskra...

I mamy apokalipsę:

Zaczyna się w Europie. Po serii zamachów w kolejnych europejskich stolicach Rosja głośno i zdecydowanie potępia muzułmańską ekspansję i nawołuje do zniszczenia meczetów. Odpowiedzią jest ogłoszenie przez kraje muzułmańskie świętej wojny i marsz zaczynający się od basenu Morza Śródziemnego, ze szczególnym uwzględnieniem i zniszczeniem Watykanu (w końcu ma to być wojna o podłożu religijnym). W odpowiedzi armia rosyjska przemierza terytorium Europy. Najpierw wszyscy sprzymierzają się z Rosją i wspierają jej walkę przeciw islamowi. Wreszcie nieliczni, w tym zapewne jak zwykle Polska, zrozumieją właściwy kierunek i cel bratniej pomocy i walki zaczynają się każdy z każdym. Europa i północna Afryka płoną w ogniu wojny.

Do wojny przeciwko islamowi przyłącza się USA. To znakomity moment by przejąć wpływy z arabskiej ropy i gazu. Ale tym razem USA się przelicza. Muzułmanie są bardziej zdesperowani i bojowi, a ingerencyjna polityka Stanów nie podoba im się od dawna. Poza tym liczne skupiska muzułmanów występują w całych Stanach, co po raz pierwszy od czasów wojny secesyjnej, doprowadza do tego, że wojna toczy się na terytorium USA. Akcje terrorystyczne stają się codziennością Ameryki.

Na zasadzie efektu domina wybuchają wszystkie dotychczasowe punkty zapalne. Palestyna, Izrael, Pakistan, Indie czy Korea Północna wiedzą, że w ogólnym rozgardiaszu mogą ugrać coś dla siebie. Wojna obejmuje Azję.

W tym momencie do gry włącza się czarny koń. Chiny. Są duże, przeludnione. Pierwszym ich celem jest Rosja. Oż… jest inaczej niż znamy z historii drugiej wojny światowej. Prawda? Tam Rosja wzięła co swoje. Teraz nagle okazuje się, że ktoś może wziąć Rosję. I biorą ją Chiny. Obejmują ziemie od Uralu po Kamczatkę, zmiatając po drodze Mongolię. Po przejściu Uralu wkraczają do Europy.

To, że w konflikt została już dawno wciągnięta Japonia nikt zapewne nie ma wątpliwości. Jest to świetny moment na odegranie się za niepowodzenie z czasów drugiej wojny światowej. Za Hiroszimę i Nagasaki. Stany dostają kolejny cios, tym razem w plecy. Chyba, że wcześniej Japonia zostanie zmieciona przez Chiny.

Niejakim pocieszeniem jest to, że przy obecnym stanie techniki i broni trzecia wojna światowa będzie krótka, choć niewątpliwie bardzo intensywna.

Kto wygra? Obawiam się, że przede wszystkim karaluchy. Co prawda wiele wskazuje na to, że głównymi siłami i potencjalnymi zwycięzcami tej wojny będą kraje muzułmańskie oraz Chiny. Ale jakoś nie wierzę w ich wygraną. Dlaczego? Stany będą się bronić za wszelką cenę i nie zawahają się przed użyciem najbardziej wyniszczającej i podstępnej broni biologicznej. Niedawno była zresztą testowana. Co? Gdzie? Jak? A tak! Wybaczcie – ale dla mnie nagły wybuch epidemii wirusa eboli w Afryce to nie był przypadek!

Nieliczni, którzy przeżyją trzecią wojnę światową będą musieli rozpocząć życie od nowa, na nowych zasadach. Może niekoniecznie w sposób przedstawiany w filmie „Mad Max”, gdzie degeneracja społeczeństwa sięga zenitu, gdzie nie ma już żadnych zasad i wartości moralnych. To tylko fikcja. W prawdziwym życiu zwykle wszelkie wspólnie przeżyte nieszczęścia raczej łączą ludzi niż ich dzielą. Dlatego myślę, że po przeżytym koszmarze nastąpi odbudowa społeczeństwa, więzi rodzinnych. Powrót do rodziny w tradycyjnej wersji hetero, złożonej z matki, ojca i dzieci.  Powrót do starych i dobrych, teraz tak opluwanych wartości moralnych. Nawet powroty na łono kościoła. Bo w końcu kiedy wszystko zawodzi pozostaje tylko wiara.

Problem polega na tym, że gdyby powrót do tych wartości nastąpił teraz, niebezpieczeństwo wojny, degeneracji zachodu i ekspansji islamu zostałoby zażegnane i zduszone w zarodku.

Tylko społeczeństwo, w którym są silne więzi rodzinne, w którym zdrowa rodzina wychowuje dzieci w oparciu o wartości moralne, dzieci utożsamiające się ze swoją ojczyzną, może zatrzymać nadchodzącą apokalipsę.*)

Tylko czy taka odnowa społeczeństwa zachodniego jest jeszcze możliwa?

W pogoni za pieniądzem, w wiecznym strachu o utratę pracy, zapominamy o tym co jest najważniejsze. Zanikają więzi rodzinne. Zjazdy rodzinne, okazja do poznania kuzynów i utrzymywania z nimi kontaktu, coraz częściej odbywają się wyłącznie przy okazji kolejnych ślubów czy pogrzebów. Bo nie ma czasu, bo trzeba pracować, bo nie ma pieniędzy, ale na pewno, kiedyś, później, a raczej nigdy... Rozmowy rodziców z dziećmi coraz częściej ograniczają się do pytań w stylu „co w szkole?”. Nie widzą w tym nic złego – przecież pracują dla dzieci. Dla dzieci powinno być wszystko – własny pokój, tablet, korepetycje z matematyki, lekcje baletu. Zapominają o tym, że dla dzieci najważniejsi są oni – rodzice. Pozostawione sobie dzieci zamykają się w wirtualnym świecie gier i portali społecznościowych. Nawet pozaszkolne kontakty z rówieśnikami częściej odbywają się on-line niż na żywo. Dzieci nie mające oparcia w rodzinie, nie wiedzą komu i czemu ufać. Więc wybierają to co jest modne, bo skoro jest modne, to znaczy, że jest dobre. Bo skoro wszyscy tak robią to tak ma być. I tak właśnie autorytetem staje się jakaś wschodząca piosenkareczka, marny aktorzyna czy prezenter udający dziennikarza. Europa bez granic oraz świat postrzegany jako jedna wielka globalna wioska nie sprzyjają więzi z krajem narodzin. Mieszkać i pracować można wszędzie (no może prawie wszędzie i prawie wszyscy – akurat dla Polaków wizy do Stanów jakoś nadal  nie są zniesione). Z jednej strony jest to fajne. Urodziłem się w Polsce, pracuję w Hiszpanii, mieszkam we Włoszech. Tylko kogo będę bronił w razie zagrożenia? Kraju narodzin, kraju z którym łączą mnie interesy czy może kraju, w którym mam swój dom?

Nie wiem czy przyszłość świata będzie aż tak tragiczna jak ją opisałam. Zdaję sobie sprawę z tego, że po takiej wizji posypią się na mnie gromy. Być może powinnam zmienić swój nick na „kasandra”. Może jest to tylko moje czarno-widzenie... Może wszystkie konflikty zostaną rozwiązane w sposób jak najbardziej polubowny… Może niezadowolenie Putina i zdecydowany sprzeciw ekspansji islamu ową ekspansję w cudowny sposób powstrzyma i za kilka lat będziemy wszyscy wielbić go i stawiać mu świątynie i pomniki… Może niebo pozostanie niebieskie, a trawa zielona i tylko różowe krowy będą latać i łapać motylki w tęczową siateczkę… Może…

Ps. Nie zwariowałam. Te motylki i różowe krowy to tylko ironia. Troszkę tylko gorzka.

_________________

*) Jedno zdanie na temat odnowy społeczeństwa nie wyczerpuje tematu i nie odpowiada na pytanie dlaczego akurat to mogłoby pomóc. Ale tak się składa, że ten fragment tekstu tak bardzo mi się rozrósł, że zamienił się w zupełnie niezależny wpis, który zamieszczę wkrótce i do którego przeczytania już teraz gorąco zachęcam :)