Rachunek Krzywd narodu Polskiego. Rosja 2. Grabież.

Oprócz wcześnejszych i późniejszych masowych mordów i wywózek, od 1944 roku zaczęła się masowa grabież majątku narodowego Polski, bo za takowy można uznać majątek na ziemiach zachodnich.

Źródło.
Biuro Analiz Sejmowych
OPINIA ZLECONA
Dr hab. Zygmunt Woźniczka
Uniwersytet Śląski w Katowicach
Zakład Teorii i Historii Kultury
Nr zlecenia:737/14A Warszawa, 6 maja 2014 r

Demontaże przemysłu

Przygotowania do wywózek ludzi i demontażu całych fabryk na zajmowanych
terenach Europy Środkowo-Wschodniej, w tym i na Górnym Śląsku, prowadzono od
połowy 1944 r. Przy dowództwach frontów działały specjalne Oddziały Trofeów
Wojennych. One pierwsze sporządzały plany i spisy obiektów przeznaczonych do
demontażu.30
31 stycznia 1945 r. Józef Stalin wydał rozporządzenie, nakazujące rozpoznać
stan przemysłu w tym rejonie. Jeszcze tego samego dnia marszałek Gieorgij Żukow
meldował, że zakłady przemysłowe prawie nie ucierpiały, bowiem Niemcy nie mieli
czasu by je zniszczyć.31 Działaniami związanymi z przejmowaniem obiektów
gospodarczych na terytorium niemieckim zajmował się Państwowy Komitet Obrony
ZSRR (Gosudarstwiennyj Komitet Oborony – GOKO). 25 lutego 1945 r. Józef Stalin
– przewodniczący GOKO – wydał rozporządzenie nr 7590 o utworzeniu Komitetu
Specjalnego przy GOKO, na którego czele stanął jego najbliższy współpracownik
Georgij Malenkow. Miał się on zajmować inwentaryzacją i przejmowaniem zdobyczy
wojennych na zajmowanym terytorium Niemiec.
W lutym 1945 r. na Górny Śląsk przybyła specjalna grupa pracowników
politycznych i specjalistów przysłanych do zbadania potencjału przemysłu (kopalnie,
huty itp.). Podlegała ona komisji pełnomocnej rządu ZSRR, kierowanej przez
przedstawiciela Państwowego Komitetu Obrony ZSRR (gen. Maksyma Z. Saburowa,
którego sztab mieścił się w Bytomiu). Pracowali tam w lutym i marcu 1945 r. zarówno
w przedwojennej niemieckiej, jak i polskiej części regionu.33 Wchodzący
w skład komisji specjaliści spisywali i kwalifikowali do wywózki nowoczesne
urządzenia, zainstalowane przez Niemców w czasie wojny w hutach i kopalniach.
Efektem ich pracy był około 500-stronnicowy dokument datowany na 22 marca 1945
r., który zawierał dokładny opis wytypowanych do wywózki maszyn jak i całych
fabryk.34
Największe nasilenie akcji demontażowej miało miejsce między kwietniem
a czerwcem 1945 mimo, że tereny te formalnie już przejęła administracja polska.
Wywożono wielkie i małe zakłady, urządzenia i rzeczy osobistego użytku, dosłownie
wszystko. W drugim kwartale 1945 r. jego tempo było tak duże że sowieci nie
nadążali z wywózką rozebranych zakładów. Demontaże nie ustały nawet po
formalnym przekazaniu zakładów stronie polskiej.35 W powiecie gliwickim
i zabrzańskim sowieci zostawili stronie polskiej mniej niż 10% maszyn i urządzeń.36
Dla sprawnego przeprowadzenia wywózek poszerzono tory rozrządowe
w Katowicach, Chorzowie i Bytomiu. Ponadto zabrano 90 parowozów z dyrekcji kolei
w Katowicach, a później jeszcze skonfiskowano ponad 7 tys. wagonów
towarowych37
.
W Bytomiu ogołocono z maszyn (w tym z walcowni) i surowców hutę „Bobrek”
(dawniej huta „Julia”) i 11 maja 1945 r. przekazano ją stronie polskiej. Wartość
wywiezionych maszyn urządzeń i surowców tylko z tego zakładu sięgała prawie
10 milionów przedwojennych złotych, a ich łączny ciężar wynosił 21 tys. ton.38
Podobnie było z jedną z największych i najnowocześniejszych w III Rzeszy
elektrowni w dzielnicy Bytomia – Miechowicach. W marcu 1945 r. z rozkazu
płk-a Silbersteina zdemontowano 3 turbozespoły a potem wysokoprężne kotły.
W całym powiecie bytomskim Polacy przejęli z rąk sowietów 194 zakłady, ale
zdołano z tego uruchomić tylko 73. Pozostałe 121, czyli 62% należało odbudować
wyposażyć w maszyny z ewentualnych dostaw UNRA.
39 Maszyn pozbawiono
elektrownie w Blachowni, Kędzierzynie i Szombierkach. Z kolei z Gliwic wywieziono
m.in. warsztaty i składy elektrotechniczne.40 W Łabędach jeszcze w drugiej połowie
1945 r. Delegaci Ministerstwa Przemysłu napotkali ogromne liczby maszyn,
urządzeń, surowców oraz półfabrykatów. Na nic zadały się pertraktacje, wszystko to
odjechało do Związku Radzieckiego.41
Strona polska starała się też bezskutecznie zatrzymać demontaż wielu innych
bardziej cennych fabryk, w tym supernowoczesnego kombinatu w Oświęcimiu,
jednego z największych na świecie wytwórców benzyny syntetycznej i kauczuku.42
W wyniku sowieckich demontaży, w czerwcu 1945 r. wytop stali na Górnym
Śląsku zmalał do 25% produkcji przedwojennej. Zablokowane były linie kolejowe,
a tylko na terenie DOKP Katowice stało 14 tys. wagonów załadowanych
zrabowanymi maszynami i surowcami. Zablokowało to cały węzeł kolejowy,
uniemożliwiając wywóz węgla i przywóz żywności. Nastąpił bardzo duży spadek
produkcji, który w niektórych gałęziach wynosił 50-70% wyników osiągniętych przed
przyjściem Sowietów. Górny Śląsk został wyniszczony, natomiast Związek Sowiecki
pozyskał olbrzymie dobra. Tylko z ziem zachodnich i północnych wywieźli dóbr za
około 2 miliardy dolarów.43
Dopiero po trudnych pertraktacjach w Moskwie, w dniach 17 czerwca – 7 lipca
1945 r. i ustaleniach Konferencji w Poczdamie przekazano stronie polskiej
144 obiekty na Śląsku i zatrzymano w zasadzie demontaże.44 Natomiast 16 sierpnia
1945 r. w Moskwie, Stalin zmusił nas do podpisania bardzo niekorzystnej umowy,
tzw. umowy węglowej.45