Przygody żółtej walizeczki

Osoby znające trochę historię współczesną Polski zapewne pamiętają nazwisko Stanisław Tymiński, który wsławił się tym, iż w roku 1990 startował w wyborach prezydenckich jako kandydat uznawany za kogoś spoza "układu". Choć nazywano go wówczas człowiekiem "znikąd", to okazało się, że właśnie ten "człowiek znikąd", potrafił zebrać w pierwszej turze 3 787 605 głosów, co dawało mu 23,10%, co w rezultacie sprawiło, że przeszedł on do II tury wyborów prezydenckich, stając tym samym w szranki w walce o fotel prezydencki z Wałęsą, który jak wiemy, nie był już takim "człowiekiem znikąd" o czym w doskonały sposób mówią nam opracowania historyków na temat postaci "Bolka".

W pierwszej turze zdołał on pokonać takie tuzy polskiej rzeczywistości jak Tadeusz Mazowiecki, czy też Włodzimierz Cimoszewicz. Mazowieckiemu nie można nawet odmówić rangi "Jokera", w partii rozgrywanej przy okrągłym stole, bowiem jego "gruba kreska", skutecznie pozbawiła możliwości ścigania prawem bandytów zawiadujących Polską w okresie sprzed 1989r. 

Tymiński w swojej walce o urząd posiadał rzekomo bardzo silny argument w postaci dokumentów dyskredytujących Wałęsę, a owe znajdowały się w słynnej "czarnej teczce", która przez cały okres wyborów towarzyszyła jako nieodzowny atrybut Stanowi. W II turze wyborów Tymiński uzyskując 25,75% , sromotnie przegrywa z Bolkiem.

Jako wielce ciekawe należy uznać fakty, że w trakcie wyborów postać Tymińskiego była bezpardonowo atakowana przez TV, a argumenty mające Tymińskiego oczernić były najcięższego kalibru i miały dowodzić, że kandydat na prezydenta w postaci Stana Tymińskiego ma silne powiązania z Libią i z terrorystami z tego kraju, a także z Kolumbią, która jak wiemy jest jednym wielkim kartelem narkotykowym. TVP podała również, że wobec swojej małżonki stosuje on przemoc fizyczną. 

Jednak najbardziej w walkę z Tymińskim była zaangażowana Gazeta Wyborcza, która na swoich łamach opublikowała opinię psychologa-niejakiego Samsona, z której miało wynikać, że "kandydat znikąd", ma nie po kolei we łbie.

Ja widzimy dbałość o zdrowie psychiczne polityków, to swoista reguła w szechterowni.

Po wyborach w 1990 roku Tymiński oraz założona przez niego partia o tajemniczej nazwie "Partia X", nie odegrali żadnej roli na polskiej scenie politycznej.

Sam Tymiński wykazał się próbą zarejestrowania swojej kandydatury w wyborach prezydenckich w 1995r., jednak zebranie wymaganej ilości 100 000 podpisów, okazało się dlań zadaniem ponad siły. Nie zniechęciło go to jednak do wyścigu o prezydenturę i po tym jak pojawił się w Polsce w czerwcu 2005r., startuje w wyborach prezydenckich jako kandydat z ramienia Ogólnopolskiej Koalicji Obywatelskiej, uzyskując 0,16% poparcia, plasując się tym samym na dziewiątym miejscu w powyborczym rankingu, gdzie dla przypomnienia kandydatów było dwunastu. We wrześniu tego samego roku Tymiński oświadcza publicznie, iż wycofuje się on z działalności politycznej.

Kogo reprezentował Stanisław Tymiński? 

Tylko idiota może uwierzyć w zapewnienia samego Tymińskiego, że poczuł on nagle w sobie "mesjańskie" posłanie i że kierowała nim "miłość" do Polski i rodaków w momentach ubiegania się o prezydenturę.

WSIoki, które wykreowały tę postać-choć sam Tymiński temu zaprzecza-rzuciły ją w 1990 na pole walki z Wałęsą, wiedząc, kim jest Wałęsa i czyje interesy będzie on reprezentować.

Próbowano wówczas stworzyć drugą siłę, która by się dzieliła ścierwem podanym przy okrągłym stole. Szanse na to były dość duże i wówczas jeszcze nie przewidywano, że narodzi się prawdziwa opozycja o prawicowych poglądach w postaci PiS. Niestety dla nich, WSIoki przegrały batalię z Wałęsą, a przyczyną najprawdopodobniej była zła ocena sił przeciwnika i niedocenienie już mocnej wtedy michnikowszczyzny. 

W magdalence dokonano rozbioru Polski, ale jedynym zaborcą były siły do dzisiaj rządzące krajem. Tam nie było żadnego podziału, tam nastąpiło zawłaszczenie Polski przez ubecję, która okazała się siłą większa niźli struktury endokomuny skupione przy LWP. Nie znaczy to wcale, że ktoś sobie odpuścił i że zaprzestano prób umocowania swoich postaci z ramienia "stronnictwa narodowego" w kolejnych rządach, o nie. Lokowano swoich "działaczy" w rządowych kręgach, a w przyszłości udało się nawet zawiązać koalicję z rządzącym wówczas PiSem poprzez wykreowanie "polityków nowej generacji", takich jak ś.p. Lepper, czy też Giertych. 

Jak się skończył mariaż koalicyjny, to wszyscy wiemy, po tym jak to Kaczyński praktycznie zdemontował zagrożenie dla Polski, jakim była Samoobrona i LPR.

Zdając sobie sprawę, że w konfrontacji z siłami ubecji (vide PO) WSIowe chłopaki nie mają żadnych szans, a koniecznie chcąc dzielić władzę w Polsce na zasadzie sprzed 1989r., to za głównego wroga do dzisiaj postrzegają owi "narodowcy" PiS. Wynika to z tego, że rządy PO są im na rękę i choć w zasadzie to już nie ma czym w Polsce dzielić, to jednak chęć władzy, która przerodziła się we wściekłą żądzę (może zawsze taką była), nakazuje panom z LWP bezpardonową walkę z PiS, bowiem zdają oni sobie sprawę z zagrożeń jakie środowisko PiS za sobą niesie dla ich działalności, gdyż to właśnie PiS z Macierewiczem w bardzo skuteczny sposób przycięło macki temu endokomunistycznemu monstrum. 

Nie wyszło z "biznesowym" Tymińskim i nie wyszło z populistycznym Lepperem.

Czas na nowy akt, który łączy w sobie biznes właśnie z populistycznym odcieniem oraz bogobojnymi treściami, a wszystko to pochodzi z kraju opisanego przez Szklarskiego w jednej z jego powieści z cyklu przygód Tomka Wilmowskiego i bynajmniej nie chodzi tutaj o kontynent afrykański.

W ten sposób pojawia się postać, ale nie scenie politycznej na której rozgrywa się wojna o przetrwanie Polski pomiędzy PiS i PO, gdzie ta druga oddała nasz kraj w rusko-niemieckie kondominium, a na bocznicy i próbuje ona wejść do polityki rzec można bocznymi drzwiami i należy przyznać, że pomysł z "prawicową blogernią" był niezły, choć od razu należy zauważyć, że realizowany zupełnie nieprofesjonalnie, bowiem środowisko jakim otoczył się mentor tzw. "trzeciej siły" w Polsce, to chłystki, które raczej śmieszą niźli budzą respekt przed kimkolwiek.

Raptem dzisiaj miałem okazję oglądnąć na łamach Nowego Ekranu orędzie wystosowane przez guru owej "trzeciej siły". Odniosłem wrażenie, że pijarowcy, którzy układali treść tej tyrady, postanowili ukierunkować jej brzmienie tak, aby ta ujęła za serca żeńską część budowanego elektoratu oraz fanów epokowego serialu "M jak miłość". 

Otóż oprócz wyświechtanych historyjek dotyczących nie wiadomo czego, nasz mówca cedząc słowo "Polska" zaczyna płakać. Proszę wybaczyć, ale gdy to zobaczyłem, to w pierwszej chwili naszły mnie spazmy śmiechu, które niebawem zamieniły się w refleksję o tym, jak bardzo tanich tricków używa się w stosunku do Polaków, przy czym okazuje się, że wielu z nich jest podatnych na tego typu manipulacje.

Mój Boże! 

Proszę łaskawie w tym wszystkim, zwrócić uwagę na słowa narracji panów Tymińskiego, Leppera i tego z krainy kangurów. Oni wszyscy widzą tylko jednego wroga.

Ś.p. Lepper to raczej widział, ale łatwo było zauważyć jak bardzo swoje niepozytywne emocje przeniósł on z Balcerowicza na Kaczyńskich.

Dziwne tylko, że starał się on skontaktować z Kaczyńskim przed swoją śmiercią. Co miał do wyjawienia? Może struchlał przed mocodawcami, kiedy się okazało, że nie sprostał dyrektywom? 

To jak skończył Lepper, też daje wiele do myślenia.

Tytuł.

Z perspektywy czasu nachodzą mnie przekonania, że Tymiński w swojej słynnej "czarnej teczce" posiadał faktycznie kwity na Bolka, których to de facto nigdy nie ujawnił. Co było przyczyną, że zaniechał pierwotnego zamiaru?  Czyżby WSIoki okazały się wówczas słabsze od ubecji? Zapewne tak, gdyż wszystkie teczki, a przynajmniej te dotyczące znaczących ludzi po obu stronach, właśnie do ubecji należały.

Nie wiem co trzyma w swojej teczce pan "dziobak", ale jeżeli takową posiada, to nie jest ona ani czarna, ani żółta jak skłamałem w tytule, ale krwisto czerwona, jak bolszewicki sztandar.

Zapytam jeszcze na koniec, a gdzie to n.p. był endokomunistyczny bohater, kiedy obalano rząd Jana Olszewskiego?

Czy wg niego tamten rząd także dbał jedynie o interes partyjny? 

Rozumiem nienawiść do PiS wynikającą z faktu, że owe okazało się aż tak wielką siła prawicową w Polsce, skąd też się wzięły uwagi w orędziu, że wszyscy rządzący w Polsce dbali i dbają jedynie o partyjny interes, ale, czy aby nie jest dziwnym, że nie wzmiankuje autor orędzia o Olszewskim? Nienawiść do Olszewskiego zapewne niczym się nie różni od tej emanowanej do PiS.

Czy ktoś może pamięta co znajdowało się w filmowej "żółtej walizeczce"?

Tym właśnie raczy zwolenników endokomuny ich guru, niczym więcej.