Komórkowski bez żyrandola

Konstytucja stwierdza (art. 126), że prezydent jest najwyższym przedstawicielem Rzeczypospolitej Polskiej. Jest gwarantem ciągłości władzy państwowej, stoi na straży suwerenności i bezpieczeństwa państwa oraz nienaruszalności i niepodzielności jego terytorium. Prezydent odgrywa więc ważną rolę w systemie ustrojowym współczesnego państwa polskiego. Wpływ prezydenta na losy państwa, jego politykę i pozycję w świecie jest istotny, a może być ogromny, gdyby prezydentem Rzplitej został– marzenia - mąż stanu. („Polityk myśli o następnych wyborach, mąż stanu – o następnym pokoleniu.” - James Freeman Clarke)

Nie czas rozważać, czy w polskiej polityce można znaleźć kogoś na miarę męża stanu. Jednak nawet dla polityków niższych lotów, myślących głównie o własnej karierze, zdobycie prezydentury wydawało się zawsze celem godnym zabiegów. I oto Donald Tusk, jeden z kandydatów na prezydenta Rzeczypospolitej objaśnił, że: „chociaż prezydentura to wielki spektakl, a kampania wyborcza bardzo wielu wyborców ekscytuje, pociąga, to wszyscy wiemy, że po tym, jak nowy prezydent mówi słowa przysięgi, jest tylko prestiż, zaszczyt, żyrandol, pałac i weto.” Premier Tusk, szef rządu RP ogłaszając, że nie będzie kandydował na prezydenta wyjaśnia obywatelom, że nie chodzi o najważniejsze w państwie stanowisko, ale o „żyrandol” i parę innych nie wartych zachodu „drobiazgów”. A po pewnym czasie oświadczył, że jego partia ma dwu kandydatów na to mało znaczące stanowisko; marszałka sejmu Komorowskiego i ministra spraw zagranicznych Sikorskiego. Jednego z nich mają teraz wybrać członkowie PO w tzw. prawyborach, bo jednak trzeba pozbawić prezydentury znienawidzonego Kaczora.

Zaczęły się więc „prawybory”. Zarówno Komorowski jak i Sikorski nie kryją, że każdy bardzo chce dostać się na fotel prezydencki. Przy czym Sikorski jako młodszy i bardziej krewki usiłuje zyskać poparcie platformersów atakując ostro Lecha Kaczyńskiego i PiS, a deklarując szacunek dla kontrkandydata lekko go podgryza. „A Bronisław Komorowski jest ważną postacią w Platformie. I gdyby chciał spróbować szczęścia w dyplomacji, to widziałbym go w tej roli.

Marszałek Bronisław, z racji nazwiska (herbu Korczak), polskich wąsów i powagi sejmowego urzędu usiłuje zaprezentować się jako polityk stateczny i odpowiedzialny – kto go nie zna może się na to nabrać. Też komplementuje Sikorskiego, ale i karci, chociażby za „język” ataków na Leszka Kaczyńskiego. „Bronisłąw Komorowski uważa, że wobec głowy państwa powinien obowiązywać inny język.” Jest w lepszej sytuacji od Sikorskiego - w zapleczu ma Palikota, który używa na Radku ile wlezie. Palikot wytyka Sikorskiemu żonę, z domu Applebaum i polityczną przeszłość ministra w rządzie Jana Olszewskiego, działacza ROP wraz z Macierewiczem, wreszcie kolaborowanie z PIS w MON. A Komorowski indagowany o związki z Palikotem tajemniczo się uśmiecha – „każdy z nas ma swoje wady, każdy z nas ma swoje słabości. Ma je Donald Tusk, mam je ja, ma je Janusz Palikot i każdy inny polityk”.

Z kolei PiS pamięta Sikorskiemu, że nie tak dawno był ministrem obrony w rządzie Jarosława Kaczyńskiego, a teraz jest zaprzysięgłym wrogiem obu braci („dorżnąć watahę” – zawołanie Radka z ostatniej kampanii wyborczej). Jarosław Kaczyński skrytykował więc kandydaturę Sikorskiego sugerując, że ma on jakieś ciemne sprawki na sumieniu. Palikot zinterpretował to przewrotnie. Uważa, że w ten sposób PiS chce wzmocnić szanse Sikorskiego w szeregach PO – skoro PiS go atakuje, to oznacza, że się go boi. Palikot na swoim blogu twierdzi, że Sikorski jako prezydent mógłby budować wokół siebie partię zwolenników PO-PiS-u. Wśród osób, które mogłyby wejść w jej skład wymienił nawet zwolenników Sikorskiego, posłów Jarosława Gowina i Sławomira Nitrasa.

Sikorski odpiera niecny atak – „Prezydent dał do zrozumienia, że wolałby mieć Komorowskiego jako swojego rywala. Myślę, że weźmiemy to w Platformie Obywatelskiej do zrozumienia.”

Konfrontując jednak opinię Tuska z podejrzeniami Palikota, co do intencji PiS w zwalczaniu Sikorskiego można sądzić, że coś jest na rzeczy. Komorowski w wywiadzie dla gazety „Polska The Times” deklaruje: „Ja nie chcę zabrać Lechowi Kaczyńskiemu żyrandola...” Według lidera PO walka toczy się o „żyrandol”. Kandydat Sikorski na pewno z żyrandola nie zrezygnuje,. a kandydat Komorowski żyrandola nie chce....? Palikot wyrasta na tęgiego analityka, pozazdrościć Komorowskiemu takiego sojusznika!

Mój, i Komorowskiego znajomy, z uporem przekręca nazwisko marszałka nazywając go Komórkowskim. Kiedy zapytałem o powody tego odparł – a to skutek informacji: „Tylko za telefony Bronisława Komorowskiego zapłaciliśmy w ubiegłej kadencji prawie 170 tys. zł. ... Warto dodać, że za 170 tys. zł, które wydaliśmy na rozmowy posła Komorowskiego, przeciętny Polak rozmawiałby z osobą przebywającą w Stanach Zjednoczonych prawie rok.”

http://www.rmf24.pl/fakty/polska/news-telefoniczne-rekordy-parlamentarzystow,nId,83756