Zdychanie z głodu

Dziennik donosi:

38-letnia ciężko chora Eluana Englaro została całkowicie odłączona od aparatury, dzięki której się odżywiała. To realizacja wyroku sądu, który przyznał ojcu Eluany, będącej w stanie wegetatywnym od 1992 roku, prawo do przerwania jej karmienia i uśmiercenia kobiety.

Italia jest państwem europejskim, demokratycznym (termin ten stosuję dla potrzeb tekstu, żeby nawet debile zrozumiały, o czym piszę), należącycm do Unii Europejskiej, której to Unii oczywiście nie ma. I to demokratyczne państwo zagłodzi chorą kobietę. To samo państwo zabiera pieniędze podatnikom po to, żeby dać tę kasę menelowi, bo, jak demokratyczne państwo deklaruje, nie może być tak, żeby w demokratycznym państwie ktoś zdychał z głodu. Otóż może tak być, żeby w demokratycznym państwie ktoś zdychał z głodu - Eluana Englaro będzie zdychać z głodu. I tego faktu, że w demokratycznym państwie Eluana Englaro będzie zdychać z głodu, nie zmieni żadne oświadczenie polityka, żadna wypowiedź jakiegokolwiek autorytetu i żaden zabawny tekścik utalentowanego blogera.

Nie znam powodu, dla którego Italia daje nie swoje pieniądze menelowi, a jednocześnie dopuszcza do zagłodzenia Eluany Englaro, natomiast widzę dwie istotne różnice między menelem a Eluaną Englaro:

- menel może w końcu pójść do roboty i zacząć zapierdalać na emerytury tych, co już są w wieku emerytalnym, natomiast Eluana Englaro z łóżka nie wstanie i na emerytury zapierdalać nie będzie

- menel może zagłosować w wyborach na rząd dający mu kasę, natomiast Eluana Englaro żadnej kartki do urny wyborczej nie wrzuci