Pomóżmy dawnej opozycjonistce

Panią Joannę Wierzbicką-Rusiecką poznałem przypadkiem. A może wręcz przeciwnie... Niewątpliwie wywarła na mnie ogromne wrażenie, tak swoim dorobkiem, jak i osobowością - niepozbawioną wkurzających wad, ale zarazem niepozwalającą na obojętność.

Pisałem o pani Joannie w wielu tekstach, więc nie będę się powtarzał. To najważniejsze:

- Kolberg „Solidarności”
- Iluminacja z przeszłości
- Pokorna to ja nigdy nie byłam

W każdym razie już przy pierwszym spotkaniu z panią Joanną pomyślałem o niej z podziwem: "To żelazna baba - z takich, których nic nie złamie". Gdy więc otrzymałem alarmujący mail, wiedziałem - jest bardzo źle. To nie osoba, która przy byle przeszkodzie krzyczy na cały świat, jak straszne przeciwności losu musi pokonywać i jakie to ciężary świat zrzuca na jej barki. Najlepiej świadczy o tym fakt, że po 1989 roku nie próbowała czerpać żadnych korzyści ze swej podziemnej działalności, pozostała niezależna jak była i zajęła się samodzielną działalnością reżyserską w dziedzinie tak niedochodowej jak film przyrodniczy. Co więcej - udało jej się odnieść sukces i stworzyć jeden z dwóch największych festiwali filmów przyrodniczych na świecie. A teraz ten festiwal się wali... Oto mail pani Joanny:

Moi Drodzy,
muszę uratować Międzynarodowy Festiwal Filmów Przyrodniczych im. Braci Wagów - dzieło mego życia o wielkim międzynarodowym sukcesie - który próbowano mi odebrać i zniszczyć.  Skutek: zostałam bez grosza. Mogę zwrócić się jedynie do Przyjaciół i prosić choćby o 20 zł, ale szybko:  biuro się wali, muszę koniecznie uratować telefony itd.  Będę wdzięczna za każdy grosz!

Joanna

Owszem, jest sporo chętnych do pomocy, ale na zasadzie: "my wam banana, wy nam węgiel". Mówiąc krótko - "damy kasę (z gminy, powiatu, województwa), ale wtedy festiwal jest nasz". Władze lokalne myślą wyłącznie kategoriami: "moje - niemoje". A że w efekcie festiwal będący kapitalną wizytówką i reklamą regionu zginie - kogo to obchodzi? Niech o to się martwią kolejne władze.

Zdesperowana pani Joanna wystąpiła w końcu o odszkodowanie za więzienie w PRL-u, które w całości zamierza przeznaczyć na festiwal. Po uwłaczających sprawach sądowych (jak mi powiedziała: "sąd w stanie wojennym był sympatyczniejszy") uzyskała groszową kwotę, która na dodatek zostanie przekazana dopiero za kilka miesięcy. Wszyscy wiemy, jak w Polsce pracują sądy.

Pani Joanna utrzymuje póki co festiwal ze swojej emerytury, ale ile czasu da jeszcze radę? Jest zadłużona we wszystkich okolicznych sklepach, co i rusz ma wyłączony telefon albo odcięty internet. Do ilu urzędów, fundacji, funduszów unijnych ma się jeszcze zwrócić? Walczy jednak wciąż o te wielkie pieniądze od wielkich tego świata. I będzie walczyć - bo to "żelazna baba" - dopóki doszczętnie nie przywalą jej te małe problemy dnia codziennego. Dlatego choć czas jest zły i wszyscy odczuwamy skutki nierządu PO, zróbmy co w naszej mocy, każdy w miarę swoich możliwości, by Międzynarodowy Festiwal Filmów Przyrodniczych im. Braci Wagów doczekał kolejnej, VII edycji...

...by mogły powstać takie zdjęcia, jak to z zakończenia VI edycji w 2010 roku

Ze strony http://www.wagabrothersfestival.org.pl/ (tam też pełna informacja o festiwalu):

Pomimo międzynarodowej marki oraz wielkiego potencjału, coraz trudniej zdobyć nam środki na sfinansowanie tak dużej cyklicznej imprezy. Brakuje źródeł, które programowo wspierałyby festiwale filmów przyrodniczych, albo też nie sposób skoordynować je w czasie z naszym przedsięwzięciem. Od wsparcia naszych Przyjaciół i Darczyńców może zależeć przyszłość Festiwalu, a już na pewno jego najbliższej edycji.
Wszelkie darowizny prosimy przekazywać na numer rachunku bankowego z dopiskiem "Na Festiwal":
Towarzystwo NAREW
19-104 Trzcianne
ul. Wojska Polskiego 12/3
nr rachunku: 77 8085 0005 0390 6190 2000 0010

Wiem - gdy portfele z dnia na dzień chudsze, a wokół  pojawiają się wciąż nowi potrzebując, coraz trudniej o solidarność. Ale bez niej i nas nie ma...

PS. Festiwal się odbył. Dziękuję wszystkim, którzy zareagowali na mój apel. Ale Pani Joanna i tak mnóstwo dołożyła z własnej kieszeni i teraz tonie w długach. Więc apel, niestety, wciąż aktualny.