Lenin z Pińska i jego pięciopalczaste gumowe rękawiczki

Tego Włodzimierza Lenina ubierałem osobiście ;)

Wiem, wiem, że dla niektórych "niepoprawnych" to co napiszę będzie niesmaczne i obsceniczne lecz prawdziwe - najprawdziwsze.

Zbieram się napisać coś dla tych zniesmaczonych smakowitego i nie obscenicznego, no bo o tolerancji chorych ludzi w polskiej przestrzeni publicznej.
To na zajawkę ;)

Nigdzie o tym nie pisali i nie piszą i nie dowiedzielibyście się o tym bez tego mojego wpisu.
Chyba, że napisali już o tym Polacy lub Białorusini z Pińska.

Pińsk takie polskie przedwojenne miasto u dorzecza dwóch dużych rzek - Piny i Prypeci.

Przed i w czasie II wojny światowej stacjonowała tam polska flotylla marynarki rzecznej II Najjaśniejszej Rzeczypospolitej Polskiej.

Miałem przed wojną i mam tam nadal swoją dalszą rodzinę, wówczas wojskową.

Jeździłem tam kiedyś (w pierwszej połowie latach 70-tych)dość często, ostatni raz byłem tam w 1979 roku.

W Pińsku na centralnym placu stał ogromny pomnik wiecznie żywego towarzysza W. Lenina z lewą ręką puszczoną w kierunku ziemi.
Na palce tej ręki jak wracaliśmy znad rzeki zakładaliśmy prezerwatywy, które jadąc tam kupowałem w dużych ilościach.

Fajnie wyglądał ten towarzysz Lenin z takimi gumowymi "palczatkami" na lewym ręku - tak nazywali je tamtejsi moi koledzy.

Rano jak szliśmy nad rzekę już nie było.

Dziś po latach myślę, ze mieliśmy bardzo dużo fartu i szczęścia, że nas nie złapano na takich wyczynach, bo skończyłoby się z całą pewnością bardzo nieciekawie.

Może gdzieś na "Kołymie", bo byliśmy już wówczas pełnoletni.