Naczelny RzP - chciał rozbroić bombę a odpalił lont?

autowywiad, który może być rozumiany jako próba rozbrojenia bomby publikacji RzP w sprawie trotylu może być lontem odpalającym nowe ścieżki.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Amw46EdkAdg

Od 17:19

"(...)Cały czas nie dawało nam spokoju w redakcji co tak naprawdę wykryły czujniki w smolensku. jaki tpbył rodzaj materiału wybuchowego. W pierwszej wersji pojawił się trotyl C4, coś co nie istnieje. Czarek nie potrafił tego wyjaśnic, powiedzieliśmy idz, sprawdz, doprecyzuj"(...) Po 22.00 Czarek wrócił ze spotkania z prokuratorem, powiedział "tak to był trotyl".

Czy naprawdę nie ma C4?

W mowie często "gubi się" przecinki, szczególnie gdy są one wykorzystywane zamiast "i". Źródła C.Gmyza mogły powiedzieć, że materiałami wybuchowymi były trotyl, c4 uzywając w domyśle przecinka zamiast "i'.

wersje angielskie

http://www.ribbands.co.uk/prod-c4.html - opis materiału

http://www.ribbands.co.uk/images/products/c4.jpg - zdjęcie

oraz bardzo ważne ze strony

http://www.globalsecurity.org/military/systems/munitions/explosives-compositions.htm

(...)Composition C-4, tetrytol, and TNT are the best explosives for use in northern operations because they retain their effectiveness in cold weather.(...)

C4 i TNT czyli trotyl to najlepsze ładunki wykorzystywane w niskich temperaturach. w smolensku były 0-2 stopnie celsjusza. Dodatkowo C4 jest jednym z ulubionych materiałów do zamachów terrorystycznych ze względu na swoja plastyczność - można go wcisnąć w każdą szczelinę, szczególnie części mechaniczne np. samolotu.

oraz wersja polska, niestety z wikipedii.

http://pl.wikipedia.org/wiki/C4

"C4 (Composition 4) – rodzaj plastycznego materiału wybuchowego. Składa się z właściwego materiału wybuchowego, spoiwa, masy plastycznej i (w ostatnich czasach) substancji znakujących. Materiałem wybuchowym w C4 jest RDX (heksahydro-1,3,5-trinitro-1,3,5-triazyna), który stanowi około 90% masy C4. Spoiwem jest poliizobutylen (ok. 5,5% masy), a plastyfikatorem jest sebacynian di(2-etyloheksylu) (ok. 2%). W USA substancją znakującą jest DMDNB (2,3-dimetylo-2,3-dinitrobutan). Czasem jako spoiwo stosowany jest adypinian dioktylu (DOA). Dodaje się również niewielkie ilości (1,6%) benzyny.

C4 uzyskuje się z mieszaniny roztworu heksogenu (RDX) ze spoiwem rozpuszczonym w rozpuszczalniku. Rozpuszczalnik jest następnie usuwany, a mieszanina jest filtrowana i osuszana. Końcowy produkt to biaława substancja o konsystencji miękkiej glinki. C4 jest udoskonaleniem substancji wybuchowych z czasów II wojny światowej, w których heksogen był mieszany z olejami mineralnymi lub lecytyną w celu uzyskania charakterystyki plastycznych materiałów wybuchowych - mieszaniny takie miały jednak pewne wady, których nie ma C4.

C4 jest obok C, C2 i C3 jednym z wielu materiałów wybuchowych wynalezionych w latach 60. XX wieku. Różnice między nimi polegają na różnej zawartości heksogenu. Litera "C" jest skrótem od angielskiego Composition, czyli mieszanina, od złożonego składu materiału wybuchowego. Stąd czasem spotykane oznaczenie Composition 4. Z kolei samo słowo composition jest używane do oznaczania także stałych materiałów wybuchowych np. Composition A czy Composition B, stąd dla odróżnienia od plastycznego C4 stosuje się oznaczenie Composition C-4

C4 jest znany głównie ze swej dużej plastyczności umożliwiającej wepchnięcie go w szczelinę w murze, czy nadanie mu dowolnego pożądanego kszałtu. Zaletą C4 jest też jego niezawodność i wytrzymałość. Materiał można zdetonować tylko przy pomocy detonatora lub spłonki, gdyż jest on niewrażliwy na ostrzał, uderzenie, cięcie, a nawet podpalenie"

C4 jest także używany jako ładunek pośredni przy detonacji materiałów wybuchowych trudnych do pobudzenia. Ze względu na swoją plastyczność obklejany jest w małych ilościach do ładunków innego rodzaju. Pobudzenie słabszych MW materiałem o dużej mocy (jak C4) pozwala znacznie efektywniej wykorzystać ich siłę"