Poeta Edward Dusza o Szymborskiej

Niby poeta a poleciał w mocnych żołnierskich słowach.

Jeśli ktoś wyznaje zasadę „De mortuis aut bene, aut nihil” (O zmarłych należy mówić dobrze albo wcale) niech dalej nie czyta.

Wypowiedź poety emigracyjnego - Edwarda Duszy:

Dziękuję wszystkim za wiadomość o zgonie piewczyni stalinizmu. Chciałoby się rzec - "śmierć każdego człowieka..." i tak dalej. Ta kobieta, Szymborska, zmarła. Jaka ulga! Już będzie mniej fałszu, zakłamania, ponurego skurwysyństwa! Już nie będzie łez nad śmiercią rzeźnika narodów, kata, antychrysta, wąsatego Józefa, którego ta pseudoartystka tak mocno kochała... Czy go kochała? Nie, ona kochała wszystko to, co za te manifestacje miłości do niego mogła osiągnąć: luksus, wyjazdy, lekkie życie, popularność...

Ciszej nad ta trumną! Płaczmy raczej nad tymi wszystkimi, których ta kobieta oszukała, których skrzywdziła... Tylko taki naród jak Polacy mogą lać łzy nad tą śmiercią... Polacy łatwo przebaczają kapusiom i zdrajcom, szelmom literackim i wszystkim tym, którzy pluli nam w twarz i zdradzali nasz najświętszy interes narodowy, zdradzali Polskę.

Tą szelmą, szmatą ludzką była za życia Wisława Szymborska. Zaświadczyła o tym całym swoim literackim dorobkiem.

Jej życie i dzieło trzeba napiętnować, a nie uparcie gloryfikować dźwigając na koturny... Jej popularność (wątpliwa zresztą) świadczy nie tylko o głupocie Polaków, ale o naszej nikczemności i skarleniu. Że napisała kilka dobrych wierszy? Ludzie! Hitler ponoć malował zupełnie przyzwoite, miłe dla oka akwarelki...

Wiadomość o śmierci zdrajczyni naszego narodu nie jest dla mnie smutna. Ot, to tylko radosne potwierdzenie, że  błogosławiona śmierć, ona tylko, kładzie kres nikczemności i podłości ludzkiej.

Edward Dusza
(Wisconsin, 1 lutego 2012)

Wypowiedź pochodzi z tekstu: Opłakiwała Stalina - kto opłakuje Szymborską? (Miroslawa Kruszewska http://blogmedia24.pl/node/55529) i stanowi tylko jego fragment.

W lutym 1953 roku gdy księża oczekiwali w celach śmierci na wykonanie wyroku grupa literatów krakowskich, wśród których była Szymborska, podpisała i przekazała władzom oraz ogłosiła "Rezolucję Związku Literatów Polskich w Krakowie w sprawie procesu krakowskiego". Czego domagali się literaci? Czas był taki, jak pokazała historia, że broniąc księży mogli uratować im życie. Władze komunistyczne wyraźnie się wahały. Potrzebowały "poparcia społecznego". Chciały podzielić się odpowiedzialnością.
(...)

"Wyborco, użyjże rozumu;
nie zważajże na amok tłumu,
na paranoje i frustracje.
Ty dzięki ratio wszak masz rację.
Więc niechże dłoń nie zadrży twa.
Wybierzże Bronisława K."
(...)