Białoruski gambit?

Jarosław Romańczuk zrobił wczoraj oszołamiającą karierę w tzw. mediach polskich. Będzie demokratyzował. Zwycięży Łukaszenkę. Spłaci długi. Białoruś jest w fatalnym stanie. Nie ma z czego spłacać zaciąganych przez Aleksandra zobowiązań. Dodatkowo, jak zwykle „nagle”, wszyscy tzw. dziennikarze skonstatowali fakt, że Rosja nie popiera Łukaszenki. Skąd czerpią wiedzę? Rosjanie umieścili w telewizji film, który przedstawia prezydenta Białorusi w czarnych barwach! Pomijając już fakt, że „ojciec chrzestny” większości z tych, którzy oglądali legendarny film, nie kojarzy się jakoś szczególnie negatywnie, należy skonstatować nową jakość w prowadzonej przez Rosjan polityce, a raczej w jej odbiorze przez polskie pudła rezonansowe. Otóż nie tak dawno, 40 lat temu, prowadzono dyplomację pingpongową. Dla rozumienia rosyjskiej polityki w tzw. Polsce powinniśmy ukuć nowy termin: dyplomacja kinematograficzna. Rosjanie puszczają jakiś film fabularny lub dokumentalny w swoich stacjach i już jest jasne, jaki będzie ich następny ruch. Prawda, że proste? Przecież nasz największy geopolityk Iwiński (władający setkami języków – z grupą językową miao-yao włącznie), na dosyć lekkie sugestie Andrzeja Nowaka i Włodzimierza Marciniaka, że śledztwo nie jest prowadzone jak należy, odpowiedział: ale przecież Rosjanie puścili Katyń Wajdy! Panu Pospieszalskiemu należy wręczyć jakąś nagrodę za to, że zaprasza Iwińskiego – rozrywki nigdy dosyć.

Wracając do rzeczy. Tak więc, Białoruś jest w tragicznej sytuacji. Szkoda tylko, że „nasz kandydat” (polskie pochodzenie Romańczuka! – a naści Paljaki, „patriotycznej” kiełbasy, niech was łechta po bebechach!) nie zauważył, że Chiny przekazały Białorusi 5 miliardów dolarów „darmo” i dalsze 10 miliardów pożyczek na rozwój infrastruktury. Szkoda, że Romańczuk nie chce odpowiedzieć na pytanie o rosyjskiego kandydata na prezydenta Białorusi. Szkoda, że nie wyjawił nazwiska człowieka, który w lutym 2010 r. objawił na białoruskiej „scenie” politycznej z dużymi funduszami na kampanię. Niestety, „polski ekonomista na Białorusi” nie rozwinął należycie wątku o wyborze jednego kandydata przez całą opozycję. Tak, Romańczuk wcale nie musi być kandydatem na prezydenta. Po zakończeniu procedury zbierania podpisów, opozycja ma wybrać jednego kandydata. Czyżby szanse, wspomnianego przed chwilą, tajemniczego krezusa rosły?

Być może więc sytuacja wygląda tak. Rosjanie rzeczywiście pracują na obalenie Łukaszenki, który wyrósł nagle na jednego z przyjaciół Chin w regionie, co nie może się podobać różnym Karaganowom i Ławrowom, marzącym o Jednej Eurazji konkurującej ze Wschódazją (Oceanio powstań! – chciałoby się krzyczeć). Natomiast tzw. polscy tzw. dziennikarze już bez żadnej autocenzury i żenady służą rosyjskiej polityce w regionie. No i to polskie pochodzenie Romańczuka… Interesujące w tym kontekście jest, iż tego samego dnia nadeszły „szokujące” informacje z Kirgizji, gdzie w demokratycznych wyborach wygrali stronnicy obalonego w kwietniu Bakijewa. Chiny rozpoczynają kontrofensywę w Dolinie Fergany?

Kończąc te dywagacje, sparafrazuję:
Skoro nie Polska, niech Białoruś aż po Ural
Za Uralem będą Chiny
Was nie będzie s… syny

Oleś, na Moskwę prowadź przez Smoleńsk

Na obrazku moneta wydana z okazji 15 lecia stosunków białorusko-chińskich.