Małomiasteczkowy chamie, ucz się prawdziwej sztuki w Warszawie! Plastikowa palma, 7 metrowy komin, pegazyi różowe jelenie

(...)Karkołomnej próby wytłumaczenia małomiasteczkowym chamom, co to sztuki nie rozumieją i ciemnocie, która na sztuce się nie zna, podjęła Anna Grzeszczuk-Gałązka z… Fundacji Sztuki Niegłupiej. W obszernej wypowiedzi udzielonej „Gazecie Wyborczej” czytamy: „Jestem związana z ASP i szkoda mi, że po wystawach dyplomów prace absolwentów, często naprawdę świetne, lądują gdzieś na zapleczu. A można dzięki nim stworzyć inny kształt miasta. Bardziej zwariowany! Nie bądźmy tacy poczciwi. Wiadomo, jakie mamy pomniki – najczęściej o publicystycznych treściach. Wszystkie elewacje w mieście malujemy na ten sam kremowy, jajeczny, zachowawczy kolor. W aspekcie wizualnym jesteśmy ciągle zaściankowi, małomiasteczkowi. Cieszę się, że zaczęły się pojawiać trochę inne obiekty – palma, tęcza, ale wciąż są to prace dość łatwe w odbiorze: kolorowe, wesołe, kwiatki, ładny bajer. A ja bym chciała, żeby w mieście była prawdziwa sztuka współczesna, niekoniecznie taka, która by się wszystkim spodobała. Stawiam na sztukę młodych, która przebije się przez ten nobliwy, zaśniedziały wygląd naszego miasta. Kocham Warszawę, cieszę się, że się rozwija, powstają nowe mosty, ulice, ale to są obiekty pożyteczne, a ja bym chciała trochę więcej: satysfakcji w sferze wizualnej. Wychodzą z nas często kompleksy w stosunku do innych europejskich stolic, a przecież mamy świetnych artystów. Dlaczego podczas Euro 2012 nie wyszliśmy z tą młodą sztuką w miasto? Przyjezdni zobaczyliby, że u nas nie tylko piwko i kopanie piłki”.

A gdyby jeszcze ktoś nie rozumiał i nie rozpoznawał oczywistych walorów sztuki współczesnej zamkniętej w drewnianej formie komina: „Wieży Eiffla też nikt na początku nie akceptował, bo była wbrew klasycznej architekturze Paryża. Przecież starość, klasyczność Alej Ujazdowskich może lepiej wyglądać na tle współczesnej bryły. Kominowi będzie pewnie trudniej znaleźć odbiorców niż palmie i tęczy. Na początku wahałam się, czy rzeczywiście powinien być taki przytłaczający, że może by go zmniejszyć. Potem jednak zrozumiałam, że właśnie ma przytłaczać, ma być porażający, jak z innej planety. Na pewno znajdą się tacy, którzy stwierdzą, że lepiej by było w tym miejscu postawić kolejny pomnik, że może syrenka ładniej by tam wyglądała. Ale tak właśnie ma być, sztuka musi budzić wątpliwości. Niech coś nas czasem wkurzy!”.

Małomiasteczkowe chamy zrozumiały? Nie ma wątpliwości, nie ma nerwów, nie ma porażenia i uczucia przytłoczenia – nie ma sztuki. I nawet przykład pani Annie się udał. Wieża Eiffla, ukończona w 1889 r. na paryską Wystawę Światową, miała być symbolem potęgi gospodarczej i naukowo-technicznej Francji, demonstrując przy tym wysoki poziom wiedzy inżynierskiej i możliwości technicznych epoki. Ze sztuką nie miała absolutnie nic wspólnego, a jej projektanci i konstruktorzy (Eiffel, Koechlin i Nouguier) nie aspirowali do przyznania jej takiego miana.

Pegazy i różowe jelenie(...)

Read more: http://www.pch24.pl/jak-pseudoartysci-szpeca-warszawe,13349,i.html#ixzz2NuEKglJC