DLACZEGO ANGLICY NIENAWIDZĄ POLAKÓW..PRAWDA O ŻYCIU W ANGLII !!!

Kilka słów prawdy, które dodają nam otuchy. Tak właśnie wygląda „wiara” moich rodaków w ZACHÓD. Wiadomo nie od dzisiaj, że ten cały „zachód” to jedno wielkie gówno – patrz choćby wrzesień roku 1939.

Ten kraj w którym jesteś to na pewno Anglia?

Z drugiej strony ja znam tylko Londyn.

Trzeba jeszcze pamiętać, że jak wykształcony Polak dostanie pracę na swoim poziomie, to zarabia 2/3 lub połowę tego co Brytyjczyk z takim samym wykształceniem na tym samym stanowisku. Jak mawiają moi znajomi Polacy pracujący od kilku lat w Wielkiej Brytanii, oni sobie nas wyobrażają tylko z wiadrem i szmatą w rękach.
Iranda

Ja znam parę młodych osób, które mieszkają już od paru lat w Anglii i twierdzą, że do Polski nie wrócą.
Są tam przez pracodawców traktowani z szacunkiem o jakim Polak pracujący między Odrą a Bugiem może tylko pomarzyć.
Otrzymują umówione wynagrodzenie na czas, nikt im nie płaci w ratach i są w stanie dorobić się mieszkania i dobrego samochodu, bez obawy, że nie spłacą kredytu, bo przyszły zwolnienia grupowe.
Być może w porównaniu z Anglikami, Polak jest traktowany gorzej, ale na pewno lepiej niż w Polsce.

moja siostra mieszka i pracuje w Edynburgu i jakos nigdy nie spotkalo jej cos przykrego. Szkoci i Anglicy sa dla niej bardziej przyjazni niz Polacy. Pamietam jak w Polsce pracowala jako nauczycielka w gimnazjum to uczniowie zniszczyli jej auto... no ale coz wg autora dzieci angielskie sa bardziej zle.

Znam kilka osób które tam wyjechały i nie narzekają, twierdzą że do Polski raczej nie wracają. Ci którzy w ogóle myślą o przyszłości tak twierdzą bo niektórzy nie zastanawiają się nad tym co będą robić dalej.
Tam da się w miarę normalnie z normalnej roboty żyć.

Mój znajomy mieszka 3 lata w Londynie, byłem u niego tydzień i pozwiedzałem trochę, poruszałem się metrem.
Trafiałem w rejony że wyglądało jakby to w Afryce się działo lub w Indiach. Czasem w przedziale byłem jedynym białym.
I widziałem też takie nastolatki jak tu opisane, ale to jest ewenement, zupełnie jak u nas.

A rasizm jest wszędzie.
Dziwią mnie opinie typu Anglicy to rasiści lub Polacy to rasiści czy ktokolwiek inny.
Wszyscy są rasistami.
Taka prawda jest i nie ma co robić z tego jakiegoś halo - tak ludzie funkcjonują i tyle.
A Anglii jest tyle kolorowych że nie sądzę aby Anglicy jakoś specjalnie się Polakom dziwowali. Bo przy ludkach z Afryki czy Pakistanu to chyba by popełnili zbiorowe sepuku.

Córka znajomych rodziców mieszka we Francji i opowiada jakie są reakcje ludzi gdy wyczają że nie jest Francuską.
I ona tam pracuje i studiuje, zna język itp.
Ludzie są rasistami i kropka - bez względu na miejsce.

Remek.
"Pieniądz jest nerwem wojny"

ale nie do końca. Taki jest stan brytyjskich "nizin społecznych". Elity nie są głupie, więcej - są patriotyczne i nie realizują ani interesów Moskwy ani Berlina. Oprócz własnej kieszeni dbają też o swoje państwo i jego obywateli. Ta Wierchuszka jest nawet nadopiekuńcza - renty inwalidzkie z powodu narkomanii, alkoholizmu czy otyłości, co jeszcze zwiększa liczbę określanych jako "unemployable" na dole drabiny społecznej.

Moje zdanie jest moim zdaniem i nie zgadzanie się z nim nie jest powodem do braku szacunku w stosunku do właściciela mojego zdania. Dotyczy się to również pisowni. Jeżeli wypowiedź jest zrozumiała, to nietaktem jest mówić o jakiś błędach.
Witam! To moja pierwsza wypowiedź. Wstęp jest dla mnie ważny, bo o szacunek bez końca chodzi, i zawsze jest problemem polskich rodaków. Mówię o standardzie, czyli nie odnosi się to do wszystkich!
Do rzeczy. Nikt kto siebie nie szanuje, nie będzie szanowany, i nikt kto drugą osobę poniża szacunku nie zdobywa. To zaczyna się na płaszczyźnie państwo-my. To jest dyżurny szacunek. Ja w swoim kraju mam być szanowany z założenia, bo to jest mój kraj, mój rząd! Zaczynając od urzędu, przez policjanta, do strażnika więziennego, a kończąc na izbie wtrzeźwień. Ja w swoim kraju chce być wyżej od anglika czy innego obcego. A co powiedzieć o państwie które zabija własnych obywateli ( historicznie jeszcze boli), a co powiedzieć o takim kraju, w którym obywatel z założenia jest winny, nie ma racji, i jak mam się czuć poza granicami mojego kraju, gdy mój kraj o mnie zapomina, a po powrocie będzie mnie traktował z góry, jak obcego? To jest między innymi poczucie wartości którą mamy w sobie jadąc do innego kraju.
Takich cegiełek mam dużo, chyba ze sto, za dużo na raz. Do następnego, pozdrawiam ciepło, Marcus.

Mieszkam w Anglii od ponad 4 lat.
W Polsce skończyłem studia, 2 kierunki, dostałem pracę w ZUS-ie, podwyżkę 400zł po 3 miesiącach, bo byli zadowoleni z wyników i zaangażowania - swoją drogą bardzo lubiłem swoją pracę, wiele obowiązków, praca również poza biurem, rozmowy z petentami itp.

Jednak 1600 zł na rękę nawet jak na tamte czasy, to naprawdę niewiele, aby myśleć o przyszłości, a przecież większość młodych ludzi chciałyby się wyrwać od rodziców - przynajmniej ja chciałem.

Pewnie, że ktoś może stwierdzić - ciągle mało i mało, albo, że nie umiałem 'sprzedać się' aby dostać lepszą pracę. Fakt?. Ale z drugiej strony, potrzebni są różni ludzie na różnych stanowiskach, aby cały system funkcjonował poprawnie. Naprzykład: oczwiście nie każdy, ale wielu ludzi w Polsce uważa śmieciarzy za tych co się nie uczyli, ostatnich z ostatnich. A ja się pytam, czy nie powinno być tak, że z każdej pracy można godnie żyć i myśleć o przyszłości. System ma wiele funkcji i prawdą jest, że są one zintegrowane.

Z własnych obserwacji - w Polsce panuje cicha (a czasami 'wykrzyczana' dyskryminacja - typu edukacyjna - głąb albo geniusz. Ile razy dyskutowano nad problemem Ukrainców na budowach i zabieraniu pracy Polakom albo obniżaniu stawek.

Wracając do Anglii.

Obecnie, wiele prac jest za 'national minimum' - może w pewien sposób ukazuje to cechy angielskiego systemu, gdzie - żadna praca nie hańbi, a po drugie gdzie do papierków i formalnej edukacji nie przywiązuje się tu takiej uwagi tak jak u nas, chociaż oczywiście jest ważna.

Osobiście spotkałem się z przykładami dyskryminacji, głównie od pijanych Anglików pytających o papirosa albo zapalniczkę, rozpoznają akcent i krzyczą 'F...ing Polish'. Chociaż raz, gdy ubiegałem się o pracę recepcjonisty w firmie, gdzie sprzątałem, powiedziano mi - wspaniałe kwalifikacje, ale to są angielskie wakacje.

Tak, tak, sprzątałem, myłem gary, ale po części to moja wina - mój angielski nie był wystarczająco dobry. To są takie ideały, że człowiek ma papierek mgr, szybko nauczy się języka i dostanie dobrą pracę :). Tak nie jest, bo w końcu, na co mają brać 'zagranicznego', kiedy mają swoich - znających Angielski, angielskie realia i system. I to nie prawda, że głąbów, bo tak jak i u nas tak i w Anglii społeczeństwo jest podzielone, mają zalety i wady, są ludzie lepiej lub gorzej wykształceni - a poza tym nie zapominajmy, że nie każdy ma szansę, aby podjąć czy skończyć edukację.

Na codzień ludzie są po prostu życzliwi. Recepta: kiedy znasz język zupełnie inaczej patrzysz na świat i Anglię. Masz szansę poznać ludzi i ich kulturę, która jest odmienna bez dwóch zdań.

Co zrobiłem:
1) pracując (myjąc gary, sprzątając) zawsze znalazłem czas aby uczęszczać na lekcje j. angielskiego - w angielkiej szkole z angielskim nauczycielem
2) poszedłem na studia - obecnie ostatni 3 rok
3) zaangażowanie w wolontariacje - ponad rok w EDP Drug and Alcohol Services
4) kontakt z ludzmi: szkoła - sami anglicy przez pierwsze dla lata Foundation Degree
gram w piłkę w Sunday League - jedyny obcokrajowiec w drużynie :)
zapisałem się do klubu tenisa ziemnego.

To fakt, że Anglicy (większość) są dość oziębłym narodem, nie mają super zżytych kontaktów z przyjaciółmi, chociaż to naprawdę zależy od ludzi. Po drugie, na przyjaźnie i znajomości trzeba czasu, ja też nie ufam ludziom po jednym spotkaniu. A inna kultura - większość ludzi odbiera z dystansem.

Trochę o Polakach:

Muszę przyznać się, że nie mam wielu polskich znajomych, nie żyję w "polish community', czasami kupię coś w polskim sklepie, ale ogólnie uważam, że po co przepłacać, gdzie wiele dobrych produktów można znaleźć w 'angielskich' sieciach.

Znajomych Polaków poznałem głównie ze szkół językowych, jednego na studiach, poprzez pracę podczas Olimpiady, raczej nikogo z przypadku.

Niestety muszę to powiedzieć, z moich obserwacji wielu polaków jest wulgarna - jak już idą to k i ch co drugie słowo.

Od znajomych słowaków, hiszpanów czy anglików pracujących w fabrykach z Polakami - Polacy nie chcą się uczyć angielskiego, nie znają podstaw, jeszcze wymagają aby inni uczyli się polskiego, bo jest ich wielu, starają się dominować. Do tego, kłócą się miedzy sobą, zazdroszczą wszystkiego, obgadują się. Chociaż, prawdą jest, że są też ludzie 'polsko dobrze wykształceni', którzy znają angielski, ale za mało.

Z doświadczenia, jeśli chodzi o pijących polaków, to głównie mężczyzni i kobiety w wieku 40-55 lat - piją regularnie. Praca pon-piątek, a weekend picie.

Jak już wspominałem, nie przebywam z Polakami za często, ale widzę, że raczej trzymają się razem, wynajmują albo mieszkają w tych samych budynkach, albo w sąsiedztwie.

Zdanie Anglików o Polakach jest różne - przeważnie, ludzie starsi uważają nas za miłych i bardzo pracowitych. Młodzi, trochę mają nasz dość, bo uważają, że jest nas tu za dużo, jesteśmy hałaśliwi, zabieramy im pracę i dobre zamieszkanie.

Fakt, Polacy pracują nie tylko w fabrykach i na zmywakach. Opieka zdrowotna, wykwalifikowani pracownicy, banki, biura. Ja obecnie pracuję w biurze (pół etatu) - ale zaczynałem na zmywaku i muszę przyznać, że dopiero wolontariat i studia otworzyły mi drogę - bo znam angielski, jak to powiedział Hofstede - język jest odzwierciedleniem kultury i narodu. Ja dodam, że język to podstawa, żeby funkcjonować swobodnie, być sobą.

Myślę, że wiele ludzi, którzy nie rozumieją systemu, albo anglskiego bierze pewne zachowania za dyskryminację. Oczywiście, że jest tzw. cicha dyskryminacja - Anglicy są ostrożniejsi po skandalach w wojsku, policji - dyskryminacji na tle rasowym.

Obecnie czytałem ciekawy artykuł - podsumowanie - jeśli chodzi o interview to zaproszą każdego, ale pracę dają swoim o wiele częściej niż 'obcym', a kiedy dadzą 'obcemu' to za niższą stawkę. Ale...

...w dyskryminację w stosunku do Polaków, jako taką nie wierzę.

Anglia daje wiele możliwości. A jeśli już uważamy się za taki mądry naród to po prostu trzeba z tego korzystać, szukać szans i wykazywać się, wielu się udało :).

Myślę, że nic nie przychodzi samo....

Nie narzekaj na nic co możesz zmienić.

Nie bardzo rozumiem o co masz pretensje? Brytyjczycy są u siebie! Polacy natomiast to jakaś tam stonka, zupełnie zresztą niepotrzebna!

Trochę pokory, drogi domaol. Masz do wyboru, albo zamkniesz buzię, spuścisz głowę, zgodzisz się być poniżany, albo wracaj do kraju. Pan premier Tusk i pan przezydent Komorowski przecież obiecali Ci pracę i godne życie. Więc może trzeba by to wyegzekwować? Musisz zrozumieć, że sobą to Ty możesz być tylko w Polsce. W Polsce, którą sam urządzisz, a nie ktoś to zrobi za Ciebie, robiąc z Ciebie przy okazji wygnańca i niewolnika!

Tak więc pretensje kierujesz w złym kierunku. Powtarzam raz jeszcze, ONI są u siebie! A Ty? Kim Ty jesteś dla nich?
___________________________________________
"...dopomóż Boże i wytrwać daj..."

To prawda

Prawo w Anglii jest dziurawe i beznadziejne dlatego Anglia to kraj dobry do robienia lewych interesów, wymuszania haraczy i zastraszania osób przez psychopatów

I nie jest to tylko zwykłe gadanie i nazekanie, bo sprawdziłam to praktycznie na sobie. Ci, którzy tu parę lat temu przyjechali niech się cieszą, bo z doświadczeniem w Anglii ich szanse wzrastają...Przyjechałam to 4 miesiace temu zanzaczam nigdy nie podobał mi się ten kraj i wolałabym wybrać inne rejony Europy czy globu,niestety prywatna sytuacja, można powiedziec wymuisła na mnie taką decyzję, sytuacja nie finansowa, jakby ktoś od razu mógł pomyśleć. Moja druga połówka tu pracuje więc jestem tu dla niego. Ale na tym radość się kończy, bo nie mogę znaleźć pracy. Znam 5 jezyków obcych i 3 lata doświadczenia w exporcie w różnych firmach. Ktoś by powiedział bujasz, bo pracę powinnaś znaleźć bez problemu. Jakoś tego nie mogę odczuć, jedna z agencji pracy nawet bezczelnie i prosto z mostu mi napisała, że pracy dla imigrantów nie szukają !!!!! :o:o:o ....że słucham??? ano tak. Oni tacy mili, na wysokim poziomie z daleka są, ale za plecami nienawidzą nieangielskich nacji, a szcególnie takich które mają dobre wykształcenie i umiejętnośći, ja jestem dla nich wrogiem i osobą niebezpieczną !!! Co jakiś czas odzywa się jakąs agencja czy ktoś zadzwoni, ale zwykle nic konkretnego nie mają do zaoferowania, nawet gdy wysyłam CV na stanowisko wręcz dla mnie idelane. Jest to upokarzające i smutne, zastanwiam się co ze sobą zrobić ? Nie wiem może w Londynie jest lepiej czy też osobie z wykształceniem informatcznym, medycznym, dla reszty niestety kolorowo nie jest. Dzięki za wyrozumiałość i przeczytanie mojego tesktu.Pozdrawiam