Wspaniała perspektywa

O tym, ze perfekcyjna znajomość niemieckiego pomaga zrozumieć myślenie drugiej strony, przekonał się już kapitan Kloss i Sturmbandführer Stirlitz. Wladimir Putin jest drugim po Leninie władcą na Kremlu, który całkiem nieźle włada językiem dawnych i obecnych przyjaciół, od których Rosję rozdziela pewne wiecznie zbuntowane państewko pomiędzy Bugiem a Odrą, a połączy niedługo gazociąg północny.

Premier Rosji czyta regularnie niemieckie gazety, co osobiście w wywiadzie dla tygodnika „DER SPIEGEL“ poświadczył były kanclerz Niemiec G. Schröder (Der Spiegel, 43/2006). I właśnie w tym najbardziej w Niemczech opiniotwórczym magazynie ukazał się niedawno artykuł Dirka Kurbjuweita „Wspaniałe strony ojczyste. Dlaczego Niemcy potrzebują Europy“ (Der Spiegel, 50/2010).

Niemcy zawsze na przestrzeni swoich dziejów mieli tendencję do rozszerzania terminu „ojczyzna“ także do ziem, które formalnie jeszcze do nich nie należały. Wszystko można jednak zmienić lub tego próbować, czego niemieccy przywódcy dowiedli prowadząc dwie wojny światowe.

Czasy się jednak zmieniły, możliwości naszego zachodniego sąsiada także. Najlepszą rzeczą dla Niemiec, jak pisze dziennikarz „DER SPIEGEL“ byłaby rezygnacja z urzędu obecnej pani kanclerz. Angela Merkel mogłaby o wiele więcej zdziałać dla Niemiec w Brukseli, będąc szefową Unii Europejskiej. „Niemcy potrzebują Europy, jeżeli chcą odgrywaó znowu jakąś rolę na arenie międzynarodowej.“

Niemcy pod względem gospodarczym już teraz „należą do najlepszych“, ale to dla Niemiec za mało, jak stwierdza jednoznacznie Dirk Kurbjuweit: „To byłaby niegodna egzystencja“. Zapewne trudno zrozumieć te słowa wszystkim, dla których minimum materialnego dobrobytu jest podstawą godnego istnienia.

Państwo, które zamierza odgrywać znaczącą rolę na arenie międzynarodowej, chce „wpływać na porządek światowy, musi mieć armię i umieć walczyć“.
Proszę się tylko nie bać! Niemcy „są po katastrofach (też tak można to określić, chociaż katastrofy kojarzą się mi z czymś, na co człowiek ma mały wpływ) dwudziestego wieku narodem głęboko pokojowym“.

Najlepiej byłoby więc stworzyć „armię europejską“, w której połączy się „francuską świadomość władzy, brytyjski duch bojowy i niemiecką skłonność do pacyfizmu“ (!) . Jak premier Putin przeczyta w oryginale o niemieckim pacyfizmie, to chyba będzie mógł spokojnie stwierdzić, że Rosjanie mieli od wieków skłonności demokratyczne, które próbują przekazać m. in. Czeczeńcom i Gruzinom.

Europa tyle już Niemcom dała: grecką demokrację, system prawny, ktńry ma swoje korzenie w antycznym Rzymie, heliocentryczny obraz świata, który zawdzieczają … „polskiemu Prusakowi“ (!) Kopernikowi. Teraz Niemcy czują potrzebę odwdzięczenia się Europie. To będzie „żmudna droga“.

Drodzy, niemieccy Prusacy! Na waszym miejscu byłabym większą optymistką. Macie wielkiego przyjaciela i sojusznika nie tylko w Rosji, ale także w moim wiecznie zbuntowanym kraju pomiędzy Bugiem a Odrą. Premier Tusk śpiewał w dzieciństwie kolędy w waszym ojczystym języku, a polskość jest dla niego pewną nienormalnością. Prezydent Lech Kaczyński, który jako jeden z ostatnich polskich przywódców reprezentował interesy swojej ojczyzny, nie jest już przeszkodą w realizacji „wspaniałej perspektywy“ niemieckiej Europy.

A swoją drogą, ciekawe, że tego rodzaju artykuł ukazuje się w państwie, które uważa się za wzór demokracji w Europie, w tygodniku, który niezwykle ostro zwalcza wszelkie przejawy polityki zgodnej z narodowymi interesami, jak to miało miejsce w przypadku rządu PIS-u, a teraz Victora Orbana na Węgrzech.

Niemcom wolno więcej?