Państwo POlicyjne

Z niepokojem wysłuchałam ostatnich zdań cotygodniowego felietonu red. Sakiewicza na łamach "niezależnej.pl". Chodzi mianowicie o wspomniany na końcu przez naczelnego "Gazety Polskiej" fakt zatrzymania autokarów wiozących ludzi na kongres poświęcony sprawie katastrofy smoleńskiej do kontroli drogowej i przetrzymania ich ... przez 1,5 godziny! Oczywiście nie mieli w tej sytuacji szansy, aby wziąć udział w kongresie. Oczywiście, był to czysty przypadek. Rutynowe kontrole autokarów w Polsce przeprowadza się zwykle przez 1,5 godziny. Policjanci na pewno nie wiedzieli, kto i po co jedzie tymi autobusami. Zresztą to ich nie interesowało, a przynajmniej nie powinno. Oni zostali tylko oddelegowani do wykonania odgórnego zadania.

Tusk wydaje się być bardzo pojętnym uczniem Putina. Niedługo były kanclerz Niemiec Schröder, obecnie na usługach Gazpromu i w wielkiej przyjaźni z premierem Rosji, dołączy zapewne Donalda Tuska do grona „czystych jak łza“ demokratów. Tak w wywiadzie dla niemieckiego „Der Spiegel“ Schröder nazwał byłego pułkownika KGB.

Tusk ma jednak inną przeszlość niż Putin? Taką „demokratyczną?“ No to co? Ludzie się zmieniają: Putin z oficera owianej straszliwą sławą instytucji przeistoczył się w poważanego w europejskich stolicach tzw. „wolnego świata“ demokratę, a Donald Tusk zmienił się z demokraty (?) w przywódcę państwa, ktore stosuje metody rodem z Łubianki wobec swoich przeciwników politycznych.

Czy ktokolwiek z nas spodziewał się, że doczekamy takich czasów? Na razie większości Polaków wydaje się chyba jeszcze, że spory pomiędzy głównymi partiami w państwie toczą się w ramach jakiejś tam demokracji, kulejącej co prawda, ale demokracji. Jest to taka sama fikcja, jak stwierdzenie, że katastrofa smoleńska była zwykłym wypadkiem lotniczym. Nie była już choćby z tego względu, jak władze Polski przygotowaly wizytę głowy państwa.

Nieraz wystarczy drobny z pozoru incydent, aby przestać wierzyć w fikcję, która rząd PO serwuje swoim obywatelom i zacząć się bać. Nie, nie tego, że wrócą czasy, o których zdążyliśmy już zapomnieć. Boję się tego, że prawda może być jeszcze bardziej straszna i okrutna, niż można było przypuszczać.