jan patmo - blog

antypolskiego kołtuna

bezrozumne gęganie

przez odebranie języka

pokarałeś ją Panie

stokrotne dzięki

za ogrodu ziemskiego

ponętne wdzięki

w imieniu stokrotek

stokrotne dzięki

różaneczniki

purpurą nadąsane

policzki róży

chwilowy kaprys 

grzmot burzy

spijasz nektar Bogów

z fioletowych kwiatków

w małej doniczce

rajskie wspomnienie

lawendowych pól...

byle się nie zleciał

cały ul!

czerwona wesz

na kołtunie partii ruskiej

czarny prusak

w zlewie partii pruskiej

Sieg heil!

nad niemocą Hitlera

Hołownia ryczy

okrzyk Sieg heil

karnie ćwiczy

szczytne hasła

Gott mit uns

Arbeit macht frei

szczytne hasła

wszechświatowy raj

do pustelni świętego Jana

w górę kręta droga

przez bukowe ostępy

prosto do Boga

pokojowe operacje

gołębie pióra netto

po nich morze ruin

palestyńskie getto

Europa spłonie!

bez kolców u Róży

Polska w ogonie

bez obalenia PIS-u

Europa spłonie!

pocieszenie

skretynienie rozsiane

głębin sięga mórz

zmarszczone lustro wód

płatki pociesza róż

od myśli twórczej

aż ją zemdliło

w jej pustej makówce

nic jak dotąd

się nie zrodziło!

anarchii klangor

upadek w nieładzie

wielkość Polski

w zgodzie i ładzie

na godowe trele morele

Piesio stawia ucha

pilnuje ogrodu Ewy

nie w kij dmucha

nie straszna mu

dęta ropucha

Krucha rokokowa dama

w lustrzanym buduarze 

blichtr popudrowanego czaru

Waleczna polska białogłowa

Maria Amalia

konfederatka Baru

na czatach pod miedzą

strzyga i jęczy

monotonia i szarość

strach zajęczy

z nudy co go męczy

pluje na Polskę

do Jej wrogów

się wdzięczy

Przed stopniami ołtarza

korona stworzenia

na purpurowej poduszce

puchu marnym

chłód marmurowej urny

czoła kościelnych ław

wieńce wspierają żałobne

nawę kwiecą Cienia...

Byle podmuch wiatru 

w proch cię zamienia! 

wampiry Belzebuba

z krwi Dejaniry

prosektorium piekła

kacapskie zbiry

sędziowska kasta

weń zasłuchana

jak w obrazek gapi

kapo di tutti capi

szczepiona w tyłek

posłanka Pomaska

z niemieckiej łaski

ziemia jest płaska

na złapanego wilka

nie pomoże wilczomlecz

klina leczyć klinem

obosieczny to miecz

Tyś wszystkiego początkiem

w ludzkim ciele

Słowa Bożego postać

koniec końców

z tego wszystkiego

jedynie poezja i dobro

ma się ostać

Z wierzchołka Cergowej

bujnej leśnym zarostem  góry

z jej zakonnej tonsury

witasz nas na dukielskiej ziemi

jak świętemu Janowi Pawłowi

wychodzisz na spotkanie

tej ziemi święty Janie

pyszna końska grzywa

upięta w czupurny kok

spode warkocza ogona

sączy z buraka sok

pierwsze stokrotki

przyklękam nabożnie

chrzęszczą łękotki

śród zżółkłych traw

pierwsze stokrotki

fioletowe krokusiki

powiew beztroski

frywolne wybryki

żółciutki motylek

fioletowe krokusiki

chłoszczesz niemiłosiernie

ciętym mroźnym biczem

raz po razie

lecz twego panowania

sroga zimo

kres już zwiastują

puszyste bazie

lewacka Primavera

roztrzęsionego gluta

fala piany wypiera

obrazowo się wyłania

lewacka Primavera

atut nad atuty

sutenerom i alfonsom

czyszczą buty

przemysł prostytucji

atut nad atuty

gnom z łysym czerepem

w którym beton komórkowy

z sierpem i młotem

wyskoczył z Lenina głowy

czerstwy jak kamienne bułki

bełkotliwy jazgot Gomułki

z podrzuconych zgniłych jaj

przez kacapskie kukułki

z których się wylęgają

POpierdułki

To dzięki Niemu

świat wciąż się kręci

dzięki założonej przezeń

pierwszej kopalni

skalnego oleju w Bóbrce

Ignacemu Łukasiewiczowi

ku wiecznej pamięci

trzeźwą masz głowę

tęgo pracujesz

kiwasz i pompujesz

czarnym złotem

zachłystujesz

Ptasie chóry wyśpiewują

wiosennych godów zapowiedzi

topnieje twoje okrycie zimo

w rozpadlinach i odstępach leśnych

dziurawymi łachami się biedzi

paradujesz prawie nago

na otwartych wybiegach

wystawiasz na pośmiewisko

skrzydlatej gawiedzi

ścieżkami krętymi

psina Piesio chadza

na górze na dole

poddaństwo władza

z błagalnym wzrokiem

pod rękę podchodzi

drapanie i głaskanie

pieskie życie słodzi

dotknięciem różdżki

na karku rozciąga

podbrzusze odsłania

do kulu...