biedny_żuczek - blog

pani Janeczko po czemu te jajka
sjuda krasiwe bolsze
aj waj na rożynki zbraknie
chwacit na wsjo insze
ludzie uważajta na cygana
gdzie z tym koszem parchu leziesz
poszoł won sam wielki pan
tfu

*

Johann Schmidt szeregowiec Wehrmachtu
zatrzasnął wyjący wagon
wieczorem napisał list do ukochanej Gretchen
dodał
pocztówkę z synagogą

zanim dotrze do adresatki Johannowi
odejmą
prawą rękę

Maria Derko...

wczorajszy komuch
dzisiaj patriota
wywiesił flagę
bez sierpa i młota

jeszcze drży trawa przetrącona w kręgosłupie
ukraińskim kopytem
dygocze spocona pajęczyna
ptaki nie zaśpiewają prędko nad pogorzeliskiem
choć powinny przywyknąć

rany zadane pługiem dawno już okrzepły
sterczą widły nierównolegle do linii bioder
wschodni wiatr roznosi echo krzyku
i czarne wydmuszki popiołu

strumienie jak żyły wlewają świeżą krew
w koryta rzek z których pije bydło wracające z...

Z pytania powstałeś,
w błoto/poemat* się obrócisz,
a Pan bezradnie rozłoży ręce.

Płatki białej magnolii
banalnie co rok będą rozbijać się o ziemię.

Smród z jelit trawiących beczkę soli
i nasz powszedni
perforuje tkanki sapiens.
Pęknięcie serca to tylko błąd w medycynie.

Zaokrąglimy do miejsca po przecinku
obywateli chronicznie cierpiących na odciski po założonych rękach
i płaczących pod Lorenca...

Marcin Wolski „Cud nad Wisłą”

Co by było, gdyby…
Co by było, gdyby Piekło porozumiało się z Niebem w kwestii Polski? Zawarło pakt o nieagresji? Odpuściło sobie gnębienie tego srodze doświadczonego przez los państwa? Zapewne historia tego świata potoczyłaby się zupełnie inaczej. Zapewne…
Autor „Cudu nad Wisłą”, satyryk, pisarz, poeta, dziennikarz Marcin Wolski daje się uwieść tej wizji. Oto Szatan...

Jak MAKiem zasiał

Siała Baba MAK;
napisała tak:
Polak pijak jest (i złodziej?)
kozaczył przy złej pogodzie
a samolot – wrak.

Raport uznał car:
nie padł żaden strzał,
zero świadków, brak wybuchów,
pilot Jaka miał miód w uchu,
reszta wniosków w art.

Cicho mi tam być!
Kto śmie Rosję lżyć?!
To nie wina kontrolerów,
wyszliście znów na frajerów
Całujcie nas w rzyć!

Po przychylnym odbiorze „Ukraińskiego kochanka” Stanisław Srokowski zdecydował się kontynuować wątek rozpoczęty w tej powieści. Dopisał ciąg dalszy losów bohaterów zamieszkujących Kresy Rzeczypospolitej w czasie II wojny światowej, losów jednostek tragicznie wplątanych w krwawą historię tych ziem.

"Na naszych oczach rozsypuje się, pęka i tonie w mroku nasz świat. Kresy giną. Nadchodzi czas...

Stanisław Srokowski, poeta, prozaik, dramaturg i krytyk literacki, urodził się w miejscowości Hnilcze koło Podhajec (ówczesne województwo tarnopolskie) i mimo że opuścił Kresy jako dziecko, wraca do nich w swojej twórczości nader często. Odpowiedzialnie i odważnie dotyka jednej z najboleśniejszych kart historii tej ziemi w swoich wierszach, opowiadaniach i powieściach. W ten nurt wpisuje się...

Holandia. Kraj płaski jak patelnia. Niemal stworzony do jazdy rowerem. Co słup, co drzewo, to rower lub jego trup połączony z owym słupem łańcuchem, którym nie pogardziłby zakład w Alcatraz. Ludzie zdrowi, bo jeżdżą rowerem. Ludzie zdrowi, bo nie wdychają spalin. Ludzie zdrowi, bo nie ma hałasu. Ludzie zdrowi na starość, bo od młodości jeżdżą rowerem. Ludzie szczęśliwi, bo ich organizmy...

elekt se stuknął po raz ostatni
otarł łzę z oczka kapiącą
chustkami macha mu tłumek bratni
i żegna na stojąco

"nie płaczcie po mnie lecz płaczcie nad sobą
ojcem wam byłem i matką
tego fotela jedyną ozdobą
wysokiej izby pomadką

bracia posłowie siostry posłanki
mnie do pałacu iść pora
na straży kłódki do zamrażarki
zostawiam wam gladiatora

młody on jeszcze jest i zielony
lecz się nauczy wam...

PiS idzie na wojnę!

Posłowie zebrali kałachy,

bagnety im sterczą spod pachy.

Prężą się hufce zbrojne.

Już słychać szczęk oręża,
a banda oszołomów
z okopów nadsięwłomu
pomidorami zwycięża.

Ach, straszna jest moc ich rażenia!
Giną prawdziwi POlacy,
i ich naczelny kacyk
od gazetowego bredzenia.

Szwadron beretów w mohairze
pozbierał swe różańce
i staje z nimi na szańce
bronić radyja...

Świerzop, gryka i dzięcielina.

Przekraczamy granicę polsko – litewską szybko, łatwo i przyjemnie. Za oknami krajobraz nieco się zmienia. Mniej domów, mniej samochodów, nawet pasących się krów nie widać tyle, ile po polskiej stronie. Drewniane, przygięte chatki, zgarbione stodoły, brak ogrodzeń. Psy na łańcuchach. Misternie rzeźbione przydrożne drewniane krzyże, z jakimi spotkamy się w nadmiarze...