List w obronie Anny Kołakowskiej i Jolanty Kwiatkowskiej­ -Reichel

1.       Protest podczas sesji Rady Miasta – przeciwko próbie tworzenia kultu kontrowersyjnego polityka - postaci która nie promuje walorów wychowawczych dla młodzieży. Nadanie szkole imienia to promowanie go jako jednoznacznie świetlisty i ideowy wzorzec duchowy. Nie ideologiczny, nie doraźny, czy koniunktualny. To walka o zdrowy rozsądek. Nauczycielka historii właściwie znalazła się na swoim miejscu. Któż lepiej jak nauczyciel historii może ocenić, jakie postacie mają walory wychowawcze? Za jej protestem natychmiast powinna się rozpocząć dyskusja o właściwym kształcie polskiej polityki wychowawczej, bo problem objawił niebezpieczny trend, że to politycy i to o skłonnościach ideologiczno totalitarnych chcą się za to brać. Dyskusja, która tu czeka na media, to dyskusja o tych skłonnościach ideologiczno-totalitarnych polskich polityków.

2.      

Protest przeciwko kpinie z  daty ważnej patriotycznie – aktualna polityka niszczenia pamięci historycznej. Nauczycielka historii znowu właściwie znalazła się na swoim miejscu. Za jej protestem natychmiast powinna się rozpocząć dyskusja o właściwym kształcie polskiej polityki historycznej, bo problem objawił niebezpieczny trend. Nie tylko wymazywana jest pamięć o własnych, najwyższego kalibru bohaterach, to w ich miejsce lansowani są bohaterowie skojarzeni z tymi, co dopuścili się zbrodni na naszych bohaterach. To wręcz pochwała zbrodni. Za tym stoi satanizm.

3.       Protest przeciw propagowaniu ideologii gender – akcja „sitting” na trasie przemarszu parady gender. Nauczycielka jako świadomy obywatel i wychowawczyni młodzieży znowu znalazła się na posterunku we właściwym czasie i miejscu.

Skąd więc jest nagonka medialna? Kogo reprezentuą media, którym się to nie podoba?

Władze oświatowe dołączają do mediów. Było polecenie władz oświatowych zwolnienia jej a dyrektorka odmówiła i teraz i ją trzeba bronić.

Najpierw trzeba odpowiedzieć na pytania: gdzie tu patologia do przezwyciężenia, a gdzie dobro wspólne, a więc i prawdziwa polityka, która to je ma chronić i budować, jaki jest szerszy kontekst?

Jest ta akcja skierowana do władz oświatowych. Znaczy tyle: media na was naciskają na jedno, a my uznajemy że weszłyście w patologię i teraz my was naciśniemy na drugie. Nasze jest słuszne, nas słuchajcie.

A może te władze nie działają jako złe, tylko słabe, naciśnięte, może i zgwałcone przez jakieś ciemne siły i media się im wysługujące? Może starczy je uwolnić od pozapolitycznych, pozaprawnych, a terrorystycznych, niemoralnych nacisków?

Samą już podjętą formę działania trzeba uznać za kobiecą – w sensie założenia że trafi do dobrej woli adresata. A jak nie trafi? To sprawa będzie przegrana, bo same kobiety dalej nie pójdą.

Konieczny więc szerszy kontekst. Najpierw to akcję trzeba uznać za społeczną – w sensie adresowania jej do aktualnej władzy.

A są jeszcze inne formy – jest polityczna – przez odwołanie do innych sił w polityce realizujących zdrowe cele Narodu, jest i obywatelska, nadrzędna nad siłami politycznymi. Nadrzędna również nad mediami nadającymi swój przekaz na rynek publiczny.

Tak więc bardzo ładnie, że panie tu odwołują się do opinii publicznej, ale żeby ich akcja przyniosła skutek, to nie wystarczy, że władze oświatowe widzą, że ludzie patrzą. Muszą się w to włączyć odpowiednie organizacje. A już w szczególności te organizacje, które monitorują poczynania mediów.

Teraz trzeba tych, co zainteresują sprawą konkretne organizacje już istniejące. Może pojawią się tacy, których sprawa zainspiruje do powołania nowych, potrzebnych organizacji autentycznie obywatelskich?

Widzę tu wielkie pole działania dla organizacii obywatelskiej NiePozwalam i szerokich kręgów internautów.

http://niepoprawni.pl/blog/gavagai/niepozwalam-system-sledzenia-powiazan-i-postepkow-postaci-publicznych

Na pewno polskie społeczeństwo musi tu stanąć murem przy zagrożonych tu, mających rację, a odważnie o nią walczących paniach.

miarka