Dziennik blogera

Faszystowskim reżyserom mówimy zdecydowane i gromkie NIE. :))

Ależ drogi Panie!
Byłoby skrajną nieuczciwością przypisywanie sobie zasług innych. I tak zachowałem się nie do końca fair, nie publikując listy "kredytów", czyli osób/blogów/komentarzy, które mnie, jak wspomniałem, zainspirowały. Uznałem to jednak za zbyt daleko idące działanie. Prawa autorskie i tym podobne, prawda? ;)

Na tej bazie stworzyłem króciutki dziennik, a może nawet "dzienniczek" blogera X. Jeżeli wydaje się on na pierwszy rzut oka daleki od realiów, nie jest to prawdą. Pierwowzory istnieją.

Co do samego tekstu - można mu zarzucać, i owszem, złośliwość. Natomiast nigdzie nie napisałem, ze musi się on każdemu wydawać śmieszny. Nie dałem też do zrozumienia, czy ja go za takowy uważam, czy też nie.

Konkretne przesłanie wypunktowałem odpisując Komentatorom wyżej - zrezygnowałem niniejszym z zabawy w sfinksa. Zresztą mało enigmatycznego sfinksa, muszę przyznać.

A akurat moje personalia znane są wielu osobom, tak się składa. :)

pozdrawiam serdecznie

"Przegiąłem" odpisując dwóm komentatorom w jednej odpowiedzi??
To - zakazane?
Jakieś faux pas?
I sprowokowało wielolinijkową odpowiedź? :)
Odpowiadałem Tobie, a po krótkim namyśle dorzuciłem też "Leniwca". Czy to jest obraźliwe? Say so, convince me, and I will be all ready to apologize...

Odpowiem tylko na konkrety, Twoje oceny mojej skromnej osoby pozostawię bez komentarza. Czy "straciłem dystans", czy coś jest "nie teges", czy "jestem zadufany", czy "brak mi elementarnej uczciwości w osądzie", czy "mam ludzi za głupków"... :)
Nie będę kontynuował dialogu na tej płaszczyźnie - bo dopiero takie pogaduszki mogą doprowadzić do obrzucania się błotem. A po co? Nie zależy mi na tym. Możesz myśleć czy też pisać na mój temat co chcesz. Więc dorzuć również do katalogu dezynwolturę, jeśli łaska. :) A nigdy nie zdarzyło mi się obrazić komentatora czy adwersarza w dyskusji, nigdy tez nie traktowałem go inwektywami - błędne jest mniemanie, ze to udowodni wyższość intelektualną, względnie przeciągnie czytelników na "jasną stronę mocy".

To nie jest dobra podstawa do dyskusji, to nie jest język, który do czegokolwiek konstruktywnego prowadzi.

Czy dostrzegasz różnicę między pustymi słowami, internetową bufonadą a zaangażowaniem, między tekstami wartościowymi a płytkimi, między poprawną polszczyzną a kaleką polszczyzną?

Czy sądzisz, ze dobre intencje zmiksowane z totalnym odjazdem w krainę deszczowców są tym, co jest cenne?

Nakreśliłem pewien obraz - blogera, czy też "blogera". Karykaturalny? Do pewnego stopnia. Mój tekścik jest krótki, ale w miarę jak go pisałem, coraz bardziej zdawałem sobie sprawę, że staje się niepokojąco realistyczny.

Nie zgadzam się z Tobą, że "taka natura człowiecza". Albo inaczej - po części. Różne, mniej lub bardziej paskudne rzeczy w nas tkwią. Przekładają się, jakże łatwo, na pisaną rzeczywistość internetową. Czy to znaczy, że mamy je akceptować?

Tendencyjnie, piszesz. Formalnie, mógłbym napisać, ze wszystkie nasze notki i komentarze są tendencyjne - i miałbym, formalnie, rację. Ale używasz tego słowa w pejoratywnym sensie i tu się odniosę. Szyderstwo, kpina, satyra już to mają do siebie, że przejaskrawiają. A równie dobrze jak ja, wiesz, czemu służą. Pokazaniu wypaczeń, nadużyć, codziennego, czasem zinstytucjonalizowanego - obłędu.

Czy wymieniłem po imieniu kogokolwiek? Owszem, FYM'a, w komentarzach, ale to przypadek dość jaskrawy. Zresztą świetnie wpisuje się w mozaikę.

Nie zaatakowałem ani Ciebie, ani kogokolwiek innego personalnie. Pokazałem zjawisko, jak sam napisałeś - powszechne. Czego tu bronić? Że można te same narzędzia, które mój bloger wykorzystywał opacznie - wykorzystywać lepiej? Ależ można.
Ale ja opisuję przypadek skrajny, ku przestrodze. "Mój bloger" zrobił to, co zrobił.

Strasznie musiałeś być wkurzony, kiedy pisałeś ten komentarz - bez urazy. :) Przecież 80% to próby oceny mnie, mojej osoby... I po co?
Mnie nie ubędzie, wymowy mojej notki to nie zmieni - może się podobać albo nie, wolna wola każdego. Obraz, dobry czy zły, tekst, dobry czy zły, muzyka, dobra czy zła - bronią się (lub nie) niezależnie od tego, kto jest twórcą. Nie da się zdeprecjonować dobrej roboty odsądzając autora od czci i wiary. Nie da się skutecznie afirmować chłamu, ponieważ twórca fajny i miły. Elementarne.

Odwróćmy sytuację. Niech moją notkę napisze nieznany nikomu bloger o ksywie "Xam". Czy będzie ona mniej czy więcej warta? Będzie warta tyle samo. To, że przeczyta on (zapewne) w komentarzach, że kim on jest, ze pisze takie rzeczy, skąd się wziął, etc, etc - wartości notki (bądź jej braku) nie zmienia...

Tą samą drogą poszedł "Leniwiec". Zamiast napisać mi, jeśli tak myśli, że przeinaczam, ze krzywdzę porządnych ludzi, że wymyślam niestworzone historie - próbował mnie podgryzać personalnie, aż doszedł do walki o ogień :))) A może by mnie i przekonał idąc normalną scieżką, kto wie?
Z konkretami można dyskutować, z wycieczkami ad personam - nie warto. Owszem, tak można się bawić, nawet stosując wyrafinowane parabole, przenośnie - tylko po co? Co się w ten sposób udowadnia? Własną wyższość intelektualną? Wątpliwe, tym bardziej, że, prędzej czy później, nerwy puszczają i kończy się na grubej, lub mniej grubej, inwektywie. W oczach czytelników rujnuje to do końca już nadszarpnięty autorytet "polemisty".

Atakuj notkę, udowodnij mi, że się mylę. Że takich ludzi, o których piszę, nie ma. Że wziąłem to z księżyca. Że bzdury bez pokrycia w faktach. Wtedy możemy gadać. Atakuj mnie - a uśmiechnę się tylko. :)

PS. Pisanie "pod wpływem" nie przyszło mi wtedy do głowy. Gdyby przyszło, dorzuciłbym do "dzienniczka blogera". Dlaczego nie? :))

PPS. Nie, nie chodzę "parami". Nie interesuje mnie poklask, nie mam grona oddanych czytelników. Kto chce, czyta moje notki, kto nie chce, nie czyta. I nie, nie podejrzewam Cię o "internetowe rozdwojenie jaźni" :). To nie to.