Portret wyborcy PO

Kto jest za tą partią? Dlaczego na nią głosuje? Czy robi to we własnym interesie?

Wielokrotnie powtarzałem we wszystkich moich komentarzach wśród znajomych, że nie mam nic przeciwko wyborcom PO. Jeżeli mają interes w głosowaniu na tę partię - niech głosują! Ważne, żeby każdy głosował za opcją mu przyjazną. Nie dziwię się, że agenci sowieccy głosują na PO, SLD, PSL, Palikota. Nie dziwie się, że wspiera ich układ, establishment, system, etc. Nie dziwię się, że głosują na nich media - wszak wszyscy mają w tym swój interes.

Ale jest to garstka wyborców. Procent? Dwa procenty? A co z resztą? Jaki interes mają pozostali wyborcy?

Tutaj przytoczę taką historię. Przed świętami spotkałem się z moim starym przyjacielem Wojtkiem. Wojtek i jego rodzina pochodzą ze Szczecina. Mieszkają przy granicy z Niemcami, tak więc należą do jakże "światłego Zachodu". Chcę zaznaczyć, że cała rodzina Wojtka jest za Platformą Obywatelską.

Ale przejdźmy do sedna sprawy. Wojtek mówi, że żyje mu się dobrze. Zapytałem o pracę. Mówi, że okej. Zapytałem, czy jest zadowolony i ile zarabia. Powiedział, że pracuje na 3/4 etatu, zarabia 800zł. Razem z nim pracuje jego mama i ma 1200zł. Dwóch braci i ojciec aktualnie szukają pracy, nie mogą znaleźć nic po zamknięciu stoczni. Młodsza siostra jeszcze się uczy. Podsumowując: 6-osobowa rodzina, 2000zł przychodu, życie na kredyt i dokładanie do budżetu z rodzinnych oszczędności (przewidzianych na wakacje, wesela dzieci). Ale wszyscy dalej śmieją się z Kaczyńskiego, w rozmowie przeplata się stwierdzenie "Kim Dzongczyński", a Wojtek z uporem maniaka wyszydza tragedię zamachu smoleńskiego.

Zacząłem pytać go o poglądy. Oczywiście kolega powiedział, że ma poglądy liberalne. Zapytałem, co przez to rozumie. Nie potrafił powiedzieć, co to znaczy liberalizm, ale na pewno jest to PO i na pewno nie PiS. Zapytałem - jak ograniczenie gospodarki wolnorynkowej, podniesienie podatków i nakładanie obciążeń na obywateli może być liberalne. Wojtek oczywiście się spienił, zaczął jakieś niezrozumiałe ZAPROGRAMOWANE W GŁOWIE ataki. Uspokoiłem go, napiliśmy się piwka. Zmieniłem temat rozmowy z czysto politycznego. Zapytałem: co jeśli pojawi się dziecko? Co jeśli zachorujesz? Czy 800zł Ci wystarczy? Spojrzał na mnie nieobecnym wzrokiem. Coś działo się w jego wyobraźni.

Kolejnym etapem dyskusji była moja propozycja założenia, że PiS nie istnieje. Nie ma i nie było. Jak oceniasz w takiej sytuacji rządy PO? - zapytałem. ZATKAŁO GO. Żadnej reakcji, null.

Koniec końców, rozmowa skończyła się tak, że mój serdeczny przyjaciel był smutny. Objąłem go ramieniem i powiedziałem, żeby się nie smucił, tylko głosował na tych, którzy chcą dla niego lepiej i zgodnie z jego interesem. Nie musi to być PiS, jeśli się z nimi nie zgadza, może to być Korwin, może to być PJN, może nawet niech sobie zagłosuje na jakąś małą partyjkę, cokolwiek, ale nie na Platformę.

Wojtek milczał. Milczał i myślał. Wyglądał, jakby przeżywał wewnętrzną tragedię. Podobnie jak dziecko, któremu mówi się, że jest adoptowane. Wydawało mi się, że zdał sobie sprawę, że haruje dla 200 euro. Wydawało mi się, że jest bliski płaczu. Milczał, nie powiedział nic.

Teraz mam wrażenie, że (on) próbuje przelać swoją nienawiść na wszystkich polityków. Ale lepszym wyjściem jest chyba nie pójść na wybory, niż głosować na PO.

Mnie ta historia wzruszyła. Kontaktowałem się z Wojtkiem jakiś czas temu. Mówił, że szuka pracy. Nic nie może znaleźć, ale się stara. Że jeśli mu się nie uda, to jedzie za granicę do Niemiec. Mówił, że czuje się oszukany i nie chce być Polakiem.

Pytanie, czego potrzeba, by Polacy się przebudzili? Jakiego szoku? Jak wiele rodzin nie zdaje sobie sprawy, że rzeczywiście przeżywają dramat? Wojtek jest teraz sam. Może ma trochę większą świadomość otaczającego go świata. Tym bardziej może przytłaczać go fakt, że u niego w domu, przy suchym chlebie dalej śmieje się z PiSu.