Niech odpoczywa w pokoju wiecznym. Amen.

i POLAKOW, ukochal POLSKE jak malo kto

Upewniam się, bo data notki mną zachwiała.
Przyznam, że na początku pontyfikatu JPII i ja nie rozumiałam owego zachwytu Papieżem Polakiem. Aż się wybrałam na spotkanie z nim. Najpierw na to masowe - byłam wśród tłumów. Raz, drugi, trzeci. Taka atmosfera jedności wokół dobra nie może się nie udzielić. Człowiekowi otwartemu. Ale atmosfera mija, pozostaje pamięć pięknego przeżycia.
Po latach miałam szczęście znaleźć się na prywatnej audiencji, spojrzeć Papieżowi w oczy, porozmawiać z nim, poprosić go o błogosławieństwo. Tego nie da się zapomnieć. Już wtedy wiedziałam, że mam do czynienia
z człowiekiem świętym. Świętość promieniuje, nie można jej nie odczuć.
I ludzie to po prostu czuli. Stąd "santo subito!"

Od tamtej pory zaczęłam czytać, zgłębiać teksty Jana Pawła II.
I stwierdziłam, że to mit, iż są one trudne. Są piękne i proste. I logiczne, co mnie zaskoczyło u takiego humanisty, jakim był JPII :)

Podzieliłam się wrażeniami, po babsku. Nie sądzę, by rzecz była w przekonaniu się do Jana Pawła II. Sądzę, że chodzi o to, by go odkryć.
A to zwykle dzieje się samo, cokolwiek to znaczy.

Pozdrawiam

______________________________________________

Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, áldd meg a magyart