Będę buczał, panie premierze...

„Gdzie macie komunę?” – dramatycznie pytał gen. Ścibor-Rylski w trakcie obchodów rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. Zastanowiły mnie te słowa. Gdzie mamy komunę? Kto jest tym „komunistą”?
Muszę przyznać, że odpowiedź na takie pytanie nie przychodzi łatwo i wymaga zastanowienia. Choć pewne sprawy się czuje, to jednak dla oponentów to nie jest wystarczający argument. Należy zatem odpowiedzieć jasno, gdzie jest ta mityczna (czy aby na pewno?) komuna.
Na początek zastrzeżenie – zapewne tyle może być odpowiedzi, ile osób zabierających głos na ten temat. Więc to tylko moje przemyślenia.
Przeżyłem czasy komuny. Było to życie w czasach, kiedy zdobycie papieru toaletowego było nie lada wyczynem (na szczęście w kioskach można było kupić radziecki dziennik „Prawda” oferowany po bardzo niskiej cenie, zapewne poniżej kosztów produkcji; swoją drogą Prawda trafiała w należne jej miejsce…). Wtedy już zaczęły się przemyślenia na temat tej niby „równości obywateli”, widziało się ewidentne uprzywilejowanie władzy (talony, sklepy za żółtymi firankami") oraz działanie na szkodę własnego Państwa i Narodu. I ten ostatni czynnik najbardziej ze wszystkich innych jest dla mnie wyznacznikiem „komuny”. Wszystkie sprawy ekonomiczne, prawne, kulturalne, polityczne można ująć właśnie w jedne ramy – było to generalnie działanie na szkodę Polski i Polaków. I to jest dla mnie komuna. Ale nie czynili teko jacyś bezosobowi „komuniści”, tylko konkretni ludzie. Więc ci właśnie konkretni ludzie są dla mnie obrazem i synonimem komunizmu. Nie tylko zresztą oni, ale także ludzie, którzy ich wspierają.
Dlaczego zatem ludzie zgromadzeni na cmentarzu buczeli? Być może podobnie myślą, jak i ja. A gdzie tu komuna? Nie chcę używać frazesów, chciałbym poruszać się w konkretach. Zastanówmy się zatem, czy nasi rządzący działają w interesie nas, Polaków, czy w interesie obcych elit i państw? Dlaczego nikt nie sprzeciwił się upadkowi naszych stoczni, skoro Niemcy i Francuzi mogli? Dlaczego nie zdywersyfikowano dostaw gazu, więc płacimy Rosjanom najdrożej ze wszystkich państw europejskich? Dlaczego mając armię w rozsypce zrezygnowaliśmy chociaż z symbolicznej obecności Amerykanów, którzy – co jak co – ale swojej bazy by bronili? Dlaczego wszelkie inicjatywy zmierzające do umocnienia naszego kraju we wszelkich wymiarach, a zwłaszcza ekonomicznym, politycznym i militarnym, są torpedowane i wyśmiewane? Czy ludzie, którzy za tym stoją nie są w tym znaczeniu „komunistami”? Czy media wspierające ten stan rzeczy są mediami rzetelnymi, działającymi na korzyść Polski czy może oligarchów sprawujących władzę? Czy pan Michnik uważający gen. Jaruzelskiego za człowieka honoru, działa na korzyść Polski? Czy prezydent Komorowski, który był przeciw lustracji, działa na korzyść Polaków? Czy Pani Hanna Gronkiewicz-Waltz, która znalazła pół miliarda zł na stadion wydzierżawiony ITI (czy znalazła 150 tys. zł na przychodnię dla bezdomnych?), działa w interesie Warszawiaków? Takich pytań można by mnożyć… Dla mnie niestety są oni typowymi komunistami, idącymi ręka w rękę z dużym, z reguły obcym kapitałem.
Każdy Polak jest już zadłużony na ponad 20 tys. zł. Długi zaciągnięte przez Gierka to małe piwo przy obecnych. Młodzi jeszcze tego nie spostrzegają, że za chwilę będą mogli jedynie pracować jako robotnicy na podrzędnych stanowiskach u jakichś „Wolffów” czy „Smithów” i przez szybę będą oglądali dobra, do niedawna jeszcze dla nich dostępne. Ten proces już się zaczyna – ograniczenie dostępności kredytów mieszkaniowych staje się faktem. Za tej prawdziwej „komuny” można było przynajmniej liczyć, że za 30 lat mieszkanie „się dostanie”, a dziś? Spełnia się powoli marzenie pewnego protoplasty Unii Europejskiej – Polacy mają umieć liczyć do 500 i móc się podpisać. Taką rolę przeznaczają nam elity. Sami wysyłają dzieci do szkół za granicą, mają tam posiadłości, a tu tylko jest ich chwilowe miejsce zamieszkania i miejsce wyciągania pieniędzy. Są takimi Polakami, jakimi byli Dzierżyński i Rokossowski.
I jeszcze kwestia militarna – dziś nasza armia jest tylko pokazowa – świetnie sprawdza się na defiladach. Już nawet nie udziela praktycznie wsparcia w czasie klęsk żywiołowych (widzieliście gdzieś takie sytuacje?). Cała zmieści na jeden nie największy stadion, może bronić skutecznie ok. 100 km naszych granic. Wiem – malkontenci powiedzą, że przecież nikt nam nie zagraża. Ale doświadczenia Gruzji, której także nikt nie zagrażał, dowodzą, że taki spokój może być złudny. W dodatku przypominam sobie sprawę sprzed kilku lat, kiedy to Rosja sondowała możliwość zbudowania eksterytorialnej autostrady do obwodu Kaliningradzkiego przez terytorium Polski. Czy my nie znamy z historii podobnej sprawy?
Więc dopóki tacy ludzie będą u władzy, będę uważał, że to właśnie „komuniści”. I będę buczał, panie premierze, panie prezydencie…