Wniosek do Rzecznika Praw Obywatelskich o skierowanie Ustawy „o szczepieniach” do Trybunału Konstytucyjnego.

- Proszę o pomoc w rozpowszechnianiu treści naszego wniosku ! - http://fundacja.lexnostra.pl/index.php/component/content/article/31-aktualnoci/120-wniosek-do-rpo-w-sprawie-zaskarenia-do-tk-ustawy-qo-szczepieniachq

Szanowni Państwo,

Poniżej zamieszczam fragment wniosku Fundacji LEX NOSTRA do Rzecznika Praw Obywatelskich o zaskarżenie do Trybunału Konstytucyjnego ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2008 r. Nr 234, poz. 1570 ze zm.) - pełny tekst wniosku dostępny jest na stronie Fundacji LEX NOSTRA ( www.fundacja.lexnostra.pl ):

„…Kluczową zmianą w ustawie jest sama definicja „choroby zakaźnej”. Jej brzmienie w poprzedniej wersji ustawy tj. „choroba, która została wywołana przez biologiczny czynnik chorobotwórczy, który ze względu na charakter i sposób szerzenia się stanowi zagrożenie dla zdrowia publicznego” zastąpiono definicją: „choroba, która została wywołana przez biologiczny czynnik chorobotwórczy”. Nowa definicja „choroby zakaźnej” dotyczy w praktyce każdej wirusowej, bakteryjnej, grzybiczej czy pasożytniczej choroby.
Zmiana brzmienia art. 2 pkt. 3 stworzyła w swej istocie „niedopowiedzenie prawodawcy” skutkujące regulacją niekompletną, uniemożliwiającą przekonujące ustalenie treści normy prawnej. Prowadzi to do chaosu i stwarza możliwość dowolnego interpretowania tego przepisu, a znaczenie poszczególnych terminów i pojęć ma szczególne znaczenia dla stosowania prawa.

Określenie listy „chorób zakaźnych”, w przypadku których obowiązkowym szczepieniom ochronnym muszą poddać się wszystkie osoby przebywające na terytorium Rzeczpospolitej, przez Ministra właściwego do spraw zdrowia w drodze rozporządzenia ( art. 17 ust. 10 pkt 1 ) dopuszcza zbyt dużą swobodę w ingerencję Praw Obywatela, oraz czyni przyjętą ustawę niezmiernie podatną na wpływy korupcyjne.
W najnowszym projekcie Rozporządzenia w sprawie wykazu zakażeń i chorób zakaźnych do ww. ustawy nie uściślono, które z wymienionych w nim chorób są szczególnie niebezpieczne i wysoce zakaźne. ( projekt jest dostępny po adresem http://www.mz.gov.pl/wwwfiles/ma_struktura/docs/proj_wykazzakaz_201209211049.pdf ).

Zmiana treści art. 33 Ustawy powoduje, iż praktycznie każdy przebywający na terytorium Rzeczypospolitej może zostać, na drodze decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego, bez jego zgody poddany szczepieniom ochronnym, z rygorem natychmiastowej wykonalności ( art. 33 ust. 3 ).
Wystarczy, iż Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny uzna osobę, za osobę „podejrzaną o zakażenie lub chorobę zakaźną” ( art. 33 ust. 1 ).

Osoba „podejrzana o zakażenie” obowiązana jest m.in. do poddawania się:
a) zabiegom sanitarnym,
b) szczepieniom ochronnym,
c) poekspozycyjnemu profilaktycznemu stosowaniu leków,
d) badaniom sanitarno-epidemiologicznym, w tym również postępowaniu mającemu na celu pobranie lub dostarczenie materiału do tych badań,
e) nadzorowi epidemiologicznemu,
f) kwarantannie,
g) leczeniu,
h) hospitalizacji,
i) izolacji;

Wobec osoby, która nie poddaje się obowiązkowi szczepienia, badaniom sanitarno-epidemiologicznym, zabiegom sanitarnym, kwarantannie lub izolacji, a u której podejrzewa się lub rozpoznano chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną, stanowiącą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia innych osób, może być zastosowany środek przymusu bezpośredniego polegający na przytrzymywaniu, unieruchomieniu lub przymusowym podaniu leków ( art. 36 ust. 1 ) Lekarz lub felczer może zwrócić się do Policji, Straży Granicznej lub Żandarmerii Wojskowej o w zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego ( art. 36 ust. 3 ).

Również definicja osoby „podejrzanej o zakażenie” jest zbyt ogólna i pozostawia olbrzymie pole do nadużyć, powodując – w praktyce, iż każda osoba może być „podejrzana o zakażenie”, albowiem wg. art. 2 pkt. 21 jest to „osoba, u której nie występują objawy zakażenia ani choroby zakaźnej, która miała styczność ze źródłem zakażenia, a charakter czynnika zakaźnego i okoliczności styczności uzasadniają podejrzenie zakażenia”.

W praktyce więc Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny może niemal każdą osobę uznać za osobę „podejrzaną o zakażenie” !

Taką możliwość stwarza pkt 2 wprowadzonego w nowelizacji ustawy art. 32a, na podstawie którego Państwowy Inspektor Sanitarny lub Główny Inspektor Sanitarny, w związku z prowadzonym dochodzeniem epidemiologicznym, może żądać udzielenia informacji o:
1) osobach zakażonych lub podejrzanych o zakażenie, chorych lub podejrzanych o chorobę zakaźną, osobach zmarłych z powodu choroby zakaźnej lub osobach, wobec których istnieje takie podejrzenie,
2) osobach, które mogły mieć styczność z osobami, o których mowa w pkt 1,
3) posiadaczach zwierząt, które mogły stanowić źródło narażenia na zakażenie lub chorobę zakaźną
- od każdego, kto takie dane posiada, lub jednostek administracji publicznej, które dane takie mogą ustalić.
2. Dane osób, o których mowa w ust. 1, obejmują:
1) imię i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku gdy osobie nie nadano tego numeru - serię i numer paszportu albo numer identyfikacyjny innego dokumentu, na podstawie którego jest możliwe ustalenie danych osobowych;
4) płeć;
5) adres miejsca zamieszkania;
6) informacje o aktualnym miejscu pobytu;
7) numer telefonu kontaktowego oraz adres poczty elektronicznej lub innych środków komunikacji elektronicznej;
8) rozpoznanie kliniczne zakażenia lub choroby zakaźnej oraz charakterystykę podstawowych objawów klinicznych i biologicznego czynnika chorobotwórczego;
9) okoliczności narażenia na zakażenie, ze szczególnym uwzględnieniem czynników ryzyka;
10) trasę podróży krajowej lub międzynarodowej oraz wykorzystywane podczas niej przez osobę chorą lub zakażoną środki transportu;
11) miejsca pobytu osoby zakażonej w okresie wylęgania choroby.

W celu Państwowa Inspekcja Sanitarna otrzymała olbrzymie uprawnienia do pozyskiwania danych wrażliwych osób, od każdego, kto takie informacje posiada ( art. 32a ), oraz do ich gromadzenia.

Mając na uwadze, iż precyzyjnie nie zdefiniowano w art. 2 pkt. 21 co oznacza - w przypadku „osoby podejrzanej” – pojęcie „styczność ze źródłem zakażenia”, przyjąć należy, iż „osobą podejrzaną” – w pojęciu znowelizowanej ustawy – może być każda osoba, np. która mogła mieć jakikolwiek kontakt ( również mailowy i telefoniczny ) z osobą zakażoną, bo przecież zawsze można posłużyć argumentem, iż skoro osoby te miały ze sobą kontakt telefoniczny, to mogły się spotkać lub wymieniać się przesyłkami.

Na mocy art. 33 ust. 5 Ustawy, opisane powyżej sytuacje dotyczą również osób cyt. „z objawami choroby zakaźnej dotychczas nierozpoznanej w kraju” !
Ustawa w żaden sposób nie precyzuje co oznacza ten termin i na jakiej podstawie Państwowa Inspekcja Sanitarna będzie podejmować decyzje o przymusowych szczepieniach obywateli Rzeczypospolitej Polskiej na chorobę „dotychczas nie rozpoznaną w kraju” i jakich preparatów będzie używać.

Czy jeżeli np. w Chinach wystąpi np. „nierozpoznana w kraju” - „zajęcza grypa”, to na mocy tylko jednego Rozporządzenia Ministra Zdrowia, Państwowa Inspekcja Sanitarna, z możliwym użyciem Policji i Żandarmerii Wojskowej, przymusowo zaszczepi wszystkie osoby przebywające na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej ?

Fundacja LEX NOSTRA nie znalazła żadnych zapisów w znowelizowanej ustawie zabezpieczających przez powyżej opisaną sytuacją, a wystarczy sobie przypomnieć jak wielkie były naciski medialne koncernów farmaceutycznych na Rząd Rzeczypospolitej Polskiej w przedmiocie zakupu szczepionek na tzw. „ptasią grypę” !”…

Maciej Lisowski
Dyrektor Fundacji LEX NOSTRA

www.fundacja.lexnostra.pl

UWAGA !

Pełny tekst Wniosku do Rzecznika Praw Obywatelskich o skierowanie Ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi do Trybunału Konstytucyjnego znajduje się na stronie Fundacji LEX NOSTRA:

http://fundacja.lexnostra.pl/index.php/component/content/article/31-aktualnoci/120-wniosek-do-rpo-w-sprawie-zaskarenia-do-tk-ustawy-qo-szczepieniachq