Zabić polskie serce

„serce także kiedyś umiera 

obojętnie obok wroga przechodzisz 

przestajesz pragnąć, dociekać…” A. Dałczew  

Refleksje po  filmie „Krzyż” 

Dokument Krzyż jest szczególnie wstrząsający jak zestawi się go z książką Pasja opowiedziana przez Annę Katarzynę Emmerich. 

Te sceny z garstką bohaterskich Polaków pokornie modlących się pod krzyżem otoczone motłochem. Pijanymi ludźmi będącymi tak naprawdę w garści Otchłani. Zdziczały plebs szalejący w nienawistnej furii jest dokładnym odbiciem tych, co wołali do Piłata „Ukrzyżuj!”.

W swoim widzeniu Anna Katarzyna Emmerich opisuje jak wokół krzyczących ukrzyżuj kłębią się dla nich niewidzialne demony. Diabły te wręcz wrzeszczą do żydowskiej tłuszczy rozkazując im by żądali ukrzyżowania Chrystusa. Wokół każdego po kilka. 

I mamy Krakowskie Przedmieście okryte nocą i Ciemnością. Oglądając te sceny ogarnia człowieka zniechęcenie. Pogodzenie się z losem uznanie ich zwycięstwa. Mamy kolejne odsłony tej walki o śmierć polskich serc. Uzbrojone hordy osiłków przeciwko zniczom, kwiatom. Cel tej machiny jest jeden - zabić nasze serca byśmy przestali pragnąc, dociekać. 

Należy się wielki szacunek tym wszystkim Polakom walczącym o Naród na Krakowskim Przedmieściu.   Musimy walczyć dalej.  

Ku pokrzepieniu serc dla obrońców Rzeczpospolitej.

Kto pałasz kocha i Ojczyznę kocha,

choćby się, palił dla niej przez dwa wieki i

i gdzieś jak żuraw, odleciał daleki,

i gdzie przez lat sto widniał od rozpaczy:

to, jak swą szablę i swój kraj zobaczy;

to, jak usłyszy, że krzyczą "DO BRONI!"

przed Panem Bogiem się tylko ukłoni,

a potem ludziom odpowie na hasło,

Że miecz nie ściemniał i serce nie zgasło!

Juliusz Słowacki