SEJM KOPACZ z RPrl

( ) żródło: http://urbanowicz.jerzy.salon24.pl/

...Dawno nie słyszałem tak mądrych i roztropnych słów wypowiedzianych z mównicy sejmowej - z tak wielką troską o innego człowieka, z taką szczerością i otwartością. Jaki głęboki kontrast można zauważyć w słowach Profesora i kuriozalnych wypowiedziach minister zdrowia, która cynicznie oświadcza, że ból przy porodzie jest naturalny i państwo nie ma obowiązku płacić za znieczulenie rodzących kobiet. Profesor uzmysłowił nam, w jakim nędznym kraju obecnie żyjemy. Czy naprawdę jesteśmy krajem Unii Europejskiej? Dlaczego lekceważona od lat polska służba zdrowia upominająca się nie tylko o swoje prawa, ale również o prawa pacjentów, regularnie co jakiś czas zmuszana jest do rozpaczliwych strajków? Starałem się pobieżnie streścić słowa profesora - słowa wypowiedziane z najwyższym trudem przez niezwykle dzielnego i wrażliwego człowieka. Mam do tego specjalne prawo, gdyż znam Profesora osobiście od ponad 20 lat i zawdzięczam profesorowi życie. Nigdy nie zapomnę swojej wizyty w Zabrzu, gdzie szukałem pomocy zrezygnowany i przybity ciężką chorobą serca nabytą w stanie wojennym. Tak zareagował mój młody wtedy organizm na stresy wynikające z bestialstwa tamtego okresu - na śmierć górników z kopalni Wujek, zabójstwo księdza Jerzego, bezczelność i butę rządzących. Prof. Religa znalazł dla mnie czas, gdy przyjechaliśmy z żoną do Zabrza. Wysłuchał mnie z wielką uwagą i troską. Obejrzał wyniki i bez wahania zgodził się operować mnie osobiście. Zapewnił nas przy tym, że po operacji będę mógł normalnie żyć i pracować. Mówił to z wielką wiarą i dlatego uwierzyliśmy mu. Potem było dokładnie tak, jak powiedział. Miesiąc po wyjściu ze szpitala - po operacji na otwartym sercu - napisałem pracę, którą zadedykowałem profesorowi. Profesor Religa dał mi nadzieję na nowe lepsze życie. Mnie i setkom innych osób pielgrzymujących wtedy do Zabrza z całej Polski. Wizyta w Zabrzu była dla mnie lekcją, jak można w ekstremalnie trudnych warunkach pracować dla swojego kraju. Lekcji tej nigdy nie zapomniałem. Teraz profesor daje szansę na normalne życie nie pojedynczym pacjentom, ale całemu polskiemu społeczeństwu - apeluje o referendum w żywotnej dla wszystkich sprawie prywatyzacji szpitali. Daje nam szansę, że będziemy podmiotem a nie przedmiotem we własnym kraju. Wykorzystajmy tę szansę. Życzę profesorowi Relidze, aby pokonał chorobę i dał nam - swoim pacjentom nadzieję, że będzie służył nam dalej radą i pomocą. Aby po chemioterapii odzyskał siły do dalszej walki o normalną Polskę, którą nosi w sercu. Żeby swoją pracą nadal dawał nam przykład, że normalność buduje się nie krzykiem i wrzaskiem, ale pracą od podstaw.