Thou shalt not kill

“I can't take this meaningless existence anymore”
“Nie mogę dłużej znieść tej bezsensownej egzystencji”
Tak napisał w pożegnalnym liście 19 letni Robert Hawkins, który zaraz potem zastrzelił 8 osób robiących świąteczne zakupy w kompleksie handlowym w mieście Omaha w stanie Nebraska USA, po czym zastrzelił również i siebie.

Faktem jest że wielu młodych ludzi szczególnie w USA nie potrafi dać sobie rady z otaczającą ich rzeczywistością i wybiera rozwiązania, które w kategoriach moralnych są absolutnie niezrozumiałe.
Analizuje się takie przypadki jak masakra w Columbine High School w Litlleton, Colorado (20 Kwiecień 1999), gdzie dwóch uczniów dokonało mordu na 12 swych kolegach i nauczycielu, czy Virginia Tech, (16 Kwietnia 2007), Blackburg, Virginia, gdzie student Seung-Hui Cho rodem z Korei Południowej, odebrał życie 32-ch swoich kolegów i swoje własne.
Dlaczego jest taka epidemia zabójstw? Dlaczego tylu młodych stwierdza że nie są w stanie sprostać trudom egzystencji i decydują się na tak dramatyczne rozwiązania?
Otóż wszyscy ci zagubieni mordercy oprócz tego że byli obywatelami USA mieli jedną jeszcze cechę wspólną: Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD).
Jest to problem psychiczny leczony farmakologicznie przy pomocy leków psychotropowych. Niektórzy są zdania że wiele z nich nie jest dokładnie przebadanych i u leczonych, szczególnie młodych, stwarza efekty uboczne takie jak wzmożony instynkt agresji.
Stosunkowo nieliczne są głosy ludzi, którzy uważają że bardziej należy się zastanowić nad przyczynami stanowiącymi podłoże tego schorzenia a nieco mniej czasu i pieniędzy poświęcać nad znalezieniem środków farmakologicznych.
Przypuszczalnie i racja, tylko należy pamiętać że w USA panuje kapitalizm czyli najważniejszym walorem jest pieniądz i zarobek, a producenci wszelakich medykamentów to multimiliardowe lobby. Zdrowi nie muszą kupować lekarstw, czyli najlepiej żeby w USA było jak najwięcej chorych. I jest ich coraz więcej. Prawie 40% obywateli USA nie ma ubezpieczenia medycznego, czyli nie ma szans na prawidłowe leczenie, a gdy zachodzi potrzeba muszą zadowalać się dostępnymi bez recepty i szeroko reklamowanymi w mediach na ogół bezwartościowymi lekami.

Problem młodych i to nie tylko w USA nie ma jednak nic wspólnego z farmakologią, więcej natomiast ze współczesnym stylem życia.
Pewna Amerykanka opublikowała artykuł w którym żali się że jej córka ma trzy matki; ją samą, która córkę urodziła, meksykańską pomoc domową i albańską baby sitter. Te ostatnie spędzają z dziewczynką znacznie więcej czasu niż ona matka, a dziecko jak to dziecko przywiązuje się emocjonalnie to tych z którymi przebywa.
Od nich też się uczy. Zachodzi tylko pytanie czego? Wychowanie dziecka wiąże się z olbrzymią odpowiedzialnością i jeżeli jest to pozostawione przypadkowym, często nisko kwalifikowanym i co gorsza pochodzącym z innej sfery kulturowej osobnikom,
może być tragiczne w skutkach. Niefortunnie stara przez wieki uznawana za słuszną i jedyną zasada wychowywania dzieci przez matkę odłożona została do lamusa.
Z kilku powodów; kobiety pragną uczestniczyć w życiu gospodarczym i politycznym kraju, niejednokrotnie są do tego zmuszone sytuacją finansową rodziny (czasy gdy jeden zarobek, pana domu, należy do historii) a wychowanie dzieci schodzi w ich życiu na drugi plan. Dodatkowo rodzice znacznie więcej czasu spędzają przed ekranem telewizora niż zajmując się dziećmi. Fakt że dziecko jest tylko jedno pogarsza jedynie cały problem. I tu dochodzimy do sedna – attention deficit (brak zainteresowania). Rodzice pozostawiają dziecko samemu sobie w okresie gdy jak gąbka chłonie i czerpie wiedzę ze środowiska, które go otacza. Jakże często słychać;
Daj mi spokój..oglądaj telewizję, lub rób cokolwiek..... I tak się dzieje. Tyle że z takich wychowanych prze media wyrastają potem przyszli niedostosowani.
Gdy ja byłem dzieckiem pierwsze nauki o tym co dobre a co złe wyszły z ust tych, którzy mnie wychowywali. Oni też powiedzieli mi o niebie jako nagrodzie za dobro, piekle jako karze za to co złe, to oni wpoili mi pierwszy kodeks moralny jakim jest choćby 10 przykazań. To oni na każdym kroku pilnowali co robię, oni strofowali mnie i nagradzali, to oni kształtowali moją świadomość, naukę o zasadach jak żyć i postępować. To oni są w pełni odpowiedzialni kim jestem. To oni ukształtowali mą osobowość i moje zrozumienie życia i świata. Gdy potem przyszła telewizja i konfrontacja z rzeczywistością, bronił mnie już przed błędami pancerz zasad moralnych i wiary wpajany m przez nich od kolebki.

Niefortunnie w sukurs niewywiązującym się ze swoich tradycyjnych obowiązków rodzicom przyszły nowe zasady wychowawcze. Dr. Benjamin Spock w swej książce
„Baby and Child Care” (osiągnęła w USA 2 miejsce po Biblii w ilości sprzedanych egzemplarzy) pierwszy raz opublikowanej w 1946 roku, dokonał rewolucji w sposobie wychowania dzieci. Stwierdził on że dziecko rodzi się już z w pewnym stopniu ukształtowaną osobowością, i wpajanie mu często na siłę, zbyt wielu zasad może tą osobowość zniszczyć lub zdeprawować. Teorie doktora były wodą na młyn całego legionu psychologów, psychiatrów i innych „naukowców”, którzy w konsekwencji doprowadzili do powszechnie panującej opinii że dziecko pozostawione samemu sobie wypracuje niejako automatycznie swoją własną osobowość a jakiekolwiek przeciwdziałanie i próby kształtowania jej według ustalonych wzorców mogą doprowadzić do konfliktu. W zacietrzewieniu zapomniano o najważniejszym - zasadach moralnych, z nimi nikt się nie urodził, je należało dziecku wpoić.
Moralność jest pierwszą linią obrony przed złem, kodeks karny i policja – ostatnią. Tyle że to musi być na całe życie zakodowane właśnie w dzieciństwie.
Najprostszą zasadą było „Nie zabijaj” („Thou shalt not kill”).
Czy uczy tego TV? Nie.
Nauczyciele w nowoczesnych szkołach? Wątpię.
Współczesne podręczniki? One traktują o sprawach moralności tak skomplikowanie
że nikt nie jest w stanie zrozumieć o co naprawdę chodzi.

I to jest w pewnej mierze powodem że słabsi charakterem, lub po prostu zagubieni w bezsensie życia, młodzi nie widząc drogi dla siebie decydują się na odejście z tego Świata. Często w towarzystwie wielu ofiar, żeby jak napisał Robert Hawkins „zyskać pośmiertną sławę”.

Napisał: Globtrotter