Tortury dają o sobie znać po latach - mówi Wacław Sikorski, żołnierz AK i „WiN”, więzień polit. PRL skazany na karę śmierci

Wacław Sikorski, żołnierz Armii Krajowej i Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”, więzień polityczny PRL skazany na karę śmierci w rozmowie z „Naszym Dziennikiem” opowiada o swoich przeżyciach. Ten wywiad powinni przeczytać m.in. ci, którzy chcą bagatelizować stalinowskie metody śledcze.
Sikorski został aresztowany w lipcu 1948 roku. Służył wtedy w wojsku, zatajając wcześniejsze związki z AK oraz współpracując z WiN. Zaznacza, że po aresztowaniu trafił „do mjr. Friedmana, naubliżano mu od zdrajców i szpiegów amerykańskich, obcięto mi pagony”. Po kilku dniach przekazano go do siedziby MBP na ul. Koszykowej.

„Dopiero tam zaczął się młynek. W jednej celi siedziałem tam z gen. Antonim Hedą „Szarym”. Bardzo się wówczas zaprzyjaźniliśmy. Kazał mi do siebie mówić po imieniu. Po miesiącu trafiłem na Mokotów do więzienia na Rakowieckiej. Ulokowano mnie w Oddziale 11. Pawilonu X. W małej celi siedziało nas pięciu, w tym Wojciech Zieliński – dyrektor LOT, Adam Gajdek z WiN, kpt. Borodziuk – saper od gen. Andersa, i prof. Łukasiewicz z Krakowa. Strasznie bili Zielińskiego – to był bardzo wykształcony człowiek. Potrafił nas rozweselić, gdy wracał z przesłuchań. Kiedyś namówił nas na śpiewy, za co trafiliśmy do karceru. Strasznie wtedy zmarzliśmy. Gajdek próbował popełnić samobójstwo. A potem bili mnie. Wtedy zaczęło się zasadnicze śledztwo” - wyjaśnia Sikorski.

Wskazuje, że miał podpisać obciążające go zeznania, mówiące, że jest szpiegiem, ale odmawiał. „Byłem więc bity, kopany w nerki, gdy kazano mi robić przysiady pod ścianą. (...) W czasie tych przysiadów uderzał (śledczy Jerzy Kędziora – red.) moją głową o ścianę i złamał mi przegrodę nosową, czym po latach zainteresował się laryngolog” - wspomina żołnierz.

Dodaje, że wiele razy chodził do karceru. „Trzy razy zamykano mnie w takim karcerze, do którego wchodziło się nago na czworaka. Nie odróżniałem czasu – doba, dwie doby. Oficer, który mnie przesłuchiwał, namawiał mnie po dobroci, rozmawiał ze mną po imieniu, prywatnie proponował łagodniejszy wyrok. A jak nie, no to przyjdzie taki Kędziora, odbije mi nerki – „i zdechniesz w więzieniu”. Ale nie podpisywałem zeznań już wcześniej przygotowanych.(...)

http://www.stefczyk.info/publicystyka/historia/tortury-daja-o-sobie-znac-po-latach,6900458299