Specjalne grupy UB zabijały milicjantów, by zachęcić żyjących do walki z żołnierzami wyklętymi

„Proces” 23 żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, z Pogotowia Akcji Specjalnej w Lubelskiem – przed komunistycznym sądem wojskowym w Warszawie – był pierwszym politycznym procesem pokazowym w Polsce, według wzorów sowieckich. 19 marca 1946 r. „orzeczono” aż 7 wyroków śmierci, żołnierzy zamordowano 24 maja 1946 roku.

Roman Jaroszyński, lat 31, był żołnierzem AK, po wojnie torturowany przez NKWD-UB na lubelskim Zamku, zbiegł do oddziału NSZ. Stanisław Kaczmarczyk lat 26, Kazimierz Łuszczyński – 25, Władysław Ulanowski – 25, Zygmunt Wolanin, prawnik po KUL, lat 32, nauczyciel Władysław Żwirek, lat 35. Zygmunt Roguski, najstarszy z zabitych, był dyplomowanym majorem WP.

Żaden z wymienionych nie ma biogramu w IPN-owskim „Słowniku biograficznym konspiracji i oporu społecznego w Polsce 1944-1956”, co świadczy, że tuła się jeszcze przekonanie o ich „winie” za pacyfikację ukraińskiej wsi Wierzchowiny w powiecie krasnostawskim. Niektórzy z 23 „sądzonych” nigdy w Wierzchowinach nie byli!

Żołnierze NSZ zlikwidowali tam kilkudziesięciu ukraińskich konfidentów gestapo, którzy po wojnie przeszli na służbę UB. „Ustalenia” peerelowskiego sądu z roku 1953, odnośnie do winy NSZ za pacyfikację całej wsi i śmierć prawie 200 ludzi, zostały podważone. Wszystko wskazuje na to, że Ukraińców zabiła komunistyczna bezpieka, już po odejściu oddziałów NSZ! Takie były sowieckie metody prowokacji i budzenia nienawiści do „leśnych bandytów”!

Zdarzało się, że specjalne, bandyckie grupy UB napadały na posterunki MO i zabijały milicjantów, by zachęcić żyjących do walki z żołnierzami wyklętymi! Pisał o tym m.in. prof. Janusz Kurtyka.

Tak jak innych żołnierzy wyklętych zakopano ich w tajemnicy, podobno w rejonie ul. Grójeckiej. Mają symboliczny grób na powązkowskiej Łączce. Cześć ich pamięci!

http://naszdziennik.pl/mysl/27237,pokazowo-na-smierc.html