Rzecz o kulturze na drodze

Jeśli kierowcy w życiu codziennym nie błyszczą kulturą, to daremno wypatrywać u nich przejawów kultury, kiedy prowadzą auto. Oni już tak mają. Sposoby zachowywania się na jezdni owych „kierowców” wynikają także z… egoizmu. A tę cechę najczęściej wynoszą z domu rodzinnego.

Nie będę się rozwodził nad przyczynami, bo te są na ogół znane, więc w zasadzie skupiam się na zapobieganiu skutkom wynikłym z przyczyn. Jak to robię?

Otóż jeżdżąc swoim autem do pracy i z pracy kilka razy w tygodniu, miesięcznie pokonuję trasę około 1500 km. Jeżdżę bardzo dynamicznie, dość szybko ale zarazem bezpiecznie, bez łamania przepisów (no, może czasem przekroczenia prędkości). To taka pozostałość w technice prowadzenia samochodu z czasów, kiedy jeździłem na rajdach samochodowych.
Kiedyś zliczyłem, że kierowcy nagminnie łamiący przepisy ruchu drogowego – w 65. procentach posiadają w swoich autach radia CB. Wyposażyłem więc swoje auto w radio CB. Wykorzystuję je do przestrzegania kierowców-szaleńców przed nieodpowiedzialną jazdą. Kiedy widzę jakiegoś „pirata”, a na dachu jego samochodu buja się antena od CB-radia, wówczas daję mu przestrogę, aby zdjął nogę z gazu i nie "kozaczył", bo za chwilę będzie miał ze mną do czynienia. Na ogół skutkuje, bo nie wie, kto do niego mówi. Ale zdarzają się i tacy, którzy obrzucają mnie stekiem bluzgów. Wówczas go pytam:
– czy to wszystko, na co cię stać? – No to rzeczywiście „dużo” umiesz”, a szkoda, że jeździć nie umiesz!

Przykład sprzed tygodnia.
 Jadę wieczorem drogą krajową nr 52. Znam ją tak, jak własną kieszeń. Jezdnia sucha. Warunki jazdy dobre. Zbliżam się do zakrętów typu „S”, z których pierwszy jest w prawo z ograniczeniem prędkości do 60 km/h. Podwójna oś ciągła jezdni. Ów zakręt dotychczas „przećwiczyłem” co najmniej 80 razy. Wiedziałem, że pierwszy z nich przy takich warunkach mogę bezpiecznie pokonać z prędkością maksymalną 85 km/h, ale w drugi – lewy trzeba wejść nie szybciej, niż 65 km/h. W przeciwnym razie w tzw. krzywej przejściowej w drugim zakręcie – po prostu wylatuje się z trasy w pole, o ile w zamiarze jego szybszego pokonania nie wprowadzi się auta w kontrolowany poślizg. Kiedy zbliżałem się do owych zakrętów z prędkością 70 km/h (mając już podwójną oś ciągłą), zostałem wyprzedzony przez Citroena Pick-up na tablicach spod Olsztyna, który miał „na budziku” około 90 km/h. Usłyszałem w CB-radio tekst, którego autorem był ów kierowca: 
– te, z tego Fokusa, bujaj się k**wa, a jak nie, to przesiądź się na rower!
Moja riposta była już zbędna, bo gościu nie zmieścił się w drugi (lewy) zakręt i… wyleciał z trasy przez płytki rów w pole. Zatrzymałem się na poboczu, włączyłem awaryjne. Patrzę: – Citroen stoi na kołach, a obok niego stoi ten „kozak”, który kazał mi się „bujać”. Miał może 25-30 lat. Miałem do niego jakieś 15 metrów, ale nie schodziłem w grząskie pole. Zapytałem przez radio, czy potrzebuje pomocy. Odpowiedział, że nic mu nie jest i że wyszedł z tego bez szwanku na zdrowiu, ale auto nie jest już w stanie jechać o własnych siłach. Wówczas rzekłem:
– No widzisz?! – i po co ci było „kozaczyć”? – A gdybyś tak w momencie wyprzedzania mnie miał nagle pojazd z przeciwka, to zapewne byś mnie zepchnął na pobocze, aby uniknąć „czołówki”,… głupku skończony!

Dalej go uświadomiłem, że w moim aucie jest 115-konny motorek 1,8 benzyna, ale to nie oznacza, że mam „wdepnąć” tyle, ile „fabryka dała”.
Upewniwszy się, że wezwał już lawetę, zostawiłem głupka w grząskim polu. Ale na odchodne jeszcze usłyszałem: – bujaj się ch***u!
Chciałoby się zapytać: – i kto tu jest ch**em???

Pozdrawiam, Satyr 
________________________ 
"I złe to czasy, gdy prawda i sprawiedliwość nabiera wody w usta".  
(ks.J.Popiełuszko)