XXXIII Miesięcznica Tragedii Smoleńskiej; Posiedzenie Zespołu Parlamentarnego min. Macierewicza - 10.01.2013 - nasza relacja

Jestem nie tylko świadkiem, uczestnikiem ale i organizatorem strajków od sierpnia 1980 roku po strajku w stanie wojennym w gdańskich stoczniach, do samego jego końca tj. do brutalnej jego pacyfikacji w dniu 16 grudnia 1980 roku. Jako jeden z członków Komisji Zakładowej i komitetu strajkowego chciałem bronić Naszej stoczni czynnie, a nie tylko biernie.
Dziś wiem, że gdyby do tego doszło, to dziś miałbym na swoich rękach krew Moich Kolegów Stoczniowców, bo ZOMO i LWP użyłoby wobec Nas broni z ostrą amunicją.
Skończyło się na brutalnym pałowaniu i kopaniu.
Posiadam do dziś mój rękopis z dnia 13.12.1981 roku z moimi uwagami, oceną sytuacji, obawami oraz deklaracją, gotowością i postanowieniem wypełnienie moich obowiązków jako działacza Solidarności w GSR.
Notatka kończy się moją decyzją o wyjścia na strajk okupacyjny do GSR i pozostawieniem w mieszkaniu nie pracującej wówczas żony z Naszym 8 miesięcznym synem.
Gdy się z nimi żegnałem nie byłem pewien czy się w ogóle kiedykolwiek już zobaczymy.
W przeciwieństwie do Stoczni Gdańskiej im. Lenina Nasza Stocznia remontowa stanęła na wysokości zadania, tak jak i wcześniej gdy umożliwialiśmy i organizowaliśmy banitom jak śp. Anna Walentynowicz, Joannie Gwiazda i Andrzejowi Gwiazda oraz innym spotykać się ze stoczniowcami GSR, co było nie do pomyślenia w innych zakładach. Za to mogła spotkać infamia albo i wizyta fanatycznej bojówki TW Bolka.
W przeciwieństwie do działaczy ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, którzy miast wyrzucić ze swojej stoczni Lenina wyrzucili śp. Annę Walentynowicz My Stoczniowcy GSR swojej Stoczni nadawaliśmy imię Marszałka Józefa Piłsudskiego.
Gdy w dniu 15 i 16 grudnia w Stoczni Gdańskiej im. Lenina było około 120-180 ludzi w tym gości z zewnątrz, to w Naszej GSR było około 3000 ludzi.
Ale w annałach można przeczytać jedynie przeczytać, że to głównie Stocznię Gdańską brutalnie spacyfikowano, a nie GSR.
Gdy tymczasem było odwrotnie, a Stocznia Północna im. Bohaterów Westerplatte, to w ogóle dała ciała, gdyż nie podjęła strajku więc nie było co pacyfikować.
Tylko żal było wówczas dla mnie Bohaterów Westerplatte, którego stoczniowcy tej stoczni mieć w swojej nazwie w ogóle nie powinni, bo nie zachowali się jak tamta bohaterska załoga Wojskowej Składnicy Tranzytowej Westerplatte.
Gdy szliśmy w kolumnie 10 pojmanych jednej dwójce z Antonim Macierewiczem pod konwojem oddziału ZOMO to łzy spływały z bezsilności i wściekłości po policzkach widząc roześmianych bandytów w mundurach na czołgach i transporterach opancerzonych - to byli żołnierze z kompanii czołgów m.in. dzisiejszego wiceministra MON, a wówczas porucznika Waldemara Skrzypka, którego ojciec jak i on też pacyfikował a może i strzelał do robotników polskiego Wybrzeża w grudniu 1970 roku a może i w Poznaniu.
Dla Naszego, Stoczniowców upokorzenia urządzenie sieczkarnię niczym sortownię w sali BHP, sali MKS z 1980 roku, w której podpisano porozumienia gdańskie, tak jak i zastawiona pułapka na Komisję Krajową przez TW Bolków w tej samej sali, gdzie zorganizowano jej obrady też jest jakimś dziwnym sposobem pomijana i zamilczana.
To wszystko było ukartowane i przygotowane za wiedzą i przy współudziale różnych TW Bolków z Solidarności.
Większość z nich już znamy lecz są jeszcze ci lepiej i dokładniej zamaskowani i nadal działający.

I jeszcze jedno.

Ostatnio dużo piszę posiłkując się moimi osobistymi notatkami, które sporządzałem w tamtych dniach.
Mam już nawet wybranego, a i umówionego historyka, który tymi moimi archiwami i wspomnieniami ma zająć, a będzie to Sławomir Cenckiewicz, któremu te gdańskie klimaty są i bliskie i dość dobrze znane.
Dlatego muszę podziękować za złożoną propozycję lecz nie będę mógł działać na kilku frontach, bo czasu mam coraz mniej.
Tak więc jeśli coś wyda się dla państwa coś ciekawego z tego co tu czy tam napiszę, to proszę z tego korzystać bez ograniczeń bo pisze to także i dla Państwa i dla ogółu.
Dla potomnych takoż, chociaż nie jestem żadnym historykiem, a jedyni fascynatem i uczestnikiem, który dotychczas milczał z różnych powodów - jak choćby i takiego, że jeszcze nie było takich, którym mógłbym opowiedzieć o tym wszystkim, co robiłem lub byłem jednym z tych, o których milczą nawet akta bezpieki, a historycy snują tylko niewiarygodnie śmieszne domysły lub budują niesamowite konstrukcje oraz eSBecze grupy operacyjne, których nigdy nie było w moim środowisku.

No i Artur może moje komentarze i wpisy kopiować i wkleić do Worda, a także wykorzystać bez mojej zgody, bo wszystko co pisze i robię, robię to nie dla siebie lecz dla ogółu.

W stanie wojennym byłem samotnym wojownikiem, a dziś jestem ostatnim polskim Mohikaninem, który posiada w swojej głowie tamte historyczne wydarzenia no i dowody rzeczowe w postaci np. maszyn do pisania i oryginalnych maszynopisów ulotek w archiwum IPN.
Są więc i odciski palców (ulotki) są i od nich palce (maszyny do pisania) oraz środki barwiące i korektory.
Wystarczy dokonać badania, proste prawda?

Ale nie w zgniłej III RP.

No i znów się rozpisałem, bo tematy same wypływają z tyłu głowy i tak się jakoś płynnie zazębiają, że mógłbym tak przechodzić z tematu w temat.

Gorzej będzie jak dysk twardy padnie, prawda?

Pozdrawiam serdecznie,
Obibok na własny koszt