Artyści o Smoleńsku

yuhma - 19 Kwietnia, 2012 - 12:00

W drugą rocznicę smoleńskiej tragedii, dla upamiętnienia ofiar poległych 10 kwietnia 2010, we Wrocławiu odbyło się spotkanie poetycko-muzyczne "Artyści o Smoleńsku".

Rzecz działa się 14 kwietnia 2012 w kościele pw. Najświętszej Marii Panny na Piasku. Spotkanie poprzedziła Msza Święta z homilią ks. Mirosława Drzewieckiego.
Mnie zachwyciły dwie rzeczy:
1. Ogromna liczba młodych i bardzo młodych wykonawców - pierwszy raz na patriotycznym spotkaniu czułem się jak dinozaur.
2. Nieprawdopodobna wytrwałość publiczności - nie chodzi o to, że ludzie wytrzymali długi program, w połowie złożony z recytacji, ale o to, że w kościele było piekielnie :-) zimno.

Miłym zaskoczeniem była również dyscyplina wykonawców, którzy bez żadnych prób stworzyli koncert sprawnie i z nerwem (być może to zasługa temperatury ;-)
Last but not least, poziom - zwłaszcza młodzieży - zachwycił. Szczególnie polecam Marcina Skrzypczaka i brawurowe wykonanie "Zbroi" Kaczmarskiego przez Olgę Bojar, ale również pozostali pieśniarze są godni uwagi. Najmłodszy ma 15 lat.

Nie wszystkie utwory pojawiły się już na YT, będę wpis sukcesywnie uzupełniał na Hej-kto-Polak!

PROGRAM

1. Michał Lorenc „Wyjazd z Polski”
- gra Paweł Ożga (organy)

2. Ks. Mirosław. Drzewiecki - „Raptularz”
- czyta Autor

Diabeł zaszalał? Czy Bóg dopuścił? A może jedno i drugie, jak w starotestamentalnej Księdze Hioba?... To był straszliwy szok. W sobotni poranek wigilii przed Świętem Miłosierdzia Bożego, gdy w Lesie Katyńskim przygotowywano się do Mszy św. i oczekiwano na Prezydenta RP, jak grom z jasnego nieba spadła na Polskę potworna wieść o katastrofie samolotu. Nikt nie przeżył z całej delegacji państwowej lecącej z Warszawy do Smoleńska. Gdy w sobotę usłyszałem o katastrofie pod Smoleńskiem, pomyślałem zupełnie niespodzianie i po prostu: to musiało się stać! (Panie, wybacz). Nagromadzenie w polskiej przestrzeni publicznej tyle nienawistnych myśli i słów, złych opinii i życzeń kumulowanych i wysyłanych przy byle okazji politycznej w jednym kierunku, musiało eksplodować. Duchowość człowieka (także ta zła) nie zamyka się we własnym wnętrzu. Zło się wylewa, solidaryzuje z podobnym, kusi i buzuje między umysłami i sercami, sycone bezkarnością urasta do miar kuriozalnych i wybucha. Zło myślane potrafi skutkować złymi czynami. Inteligencja szatańska nie krępuje się bezbronnością drugiego. Raczej odwrotnie, podnieca ją pokorna i nieprzekupna uczciwość, atakuje i w końcu niszczy.
Zło, wywodząc się z wolności człowieka, nie potrafi jednak przewyższyć mocy Boga. Ludzie dziś pytają, gdzie był Bóg w tej tragicznej godzinie? – Tam, gdzie zawsze, przy człowieku cierpiącym. Gdy nienawiść sprowokuje tragiczną śmierć, przy człowieku skoszonym staje Jezus Zmartwychwstały i otwiera kwitnące łąki Wieczności.

3. Remigiusz Szuman "Nie na darmo”
- wykonuje Autor

4. Free Your Mind „Ptaki”
- recytuje Jacek Zawada

nazajutrz
około wpół do szóstej rano
słyszałem na drzewie
jak ptak do ptaka mówi
o wielkim ptaszysku
co ludzi do ziemi zabrało

i zlecieli się, mówi
inni ludzie przeszukiwać
ziemię, burą trawę, Las
skrzydła ptaszyska przetrząsać
ryć kopać rozgrzebywać Teren
nie znaleźli tamtych, mówi

bo tamci gdzieś podziemnymi korytarzami
powędrowali
zostawili wszystko za sobą
jak noc dzień zostawia
ponieważ tamci, mówi dalej ptak
tamci, mówi
tamci dowiedzieli się że tam
w jeszcze ciemniejszych głębinach
wodnistej ziemi, gdzieś w okolicach ognia
mieszkają ludzie z przestrzelonymi głowami

ptak przeskakuje z gałęzi
na gałąź
otrzepuje się z deszczu kwietniowego
ale kwiecia jeszcze nie ma
w powietrzu
konary lekką zielenią pociągnięte
wiosna niby jest lecz bezwonna
nic nie pachnie
czuć tylko słony deszcz
na ustach

tymczasem, ciągnie opowieść ptak
wokół tamtego ptaszyska
co ludzi zabrało
ziemia się już zstępuje
chowając walizki długopisy telefony
bukiety zdjęcia krawaty torebki
i nikogo nie wypuści, mówi
mówi też ptak, że ziemia nie powie
gdzie są wszyscy
z podziemi
bo czeka na następnych

17. Roman Misiewicz "Kto"
- czyta Małgorzata Jaszczuk-Surma

kto ślad zaciera myli tropy
niszczy dowody wersje mnoży
łże podle patrząc prosto w oczy
raz się nabija raz nas trwoży

kto preparuje taśmy prawdy
kto w tym paluchy macza brudne
kto do fałszerstwa wciąga gwiazdy
estrady media instytucje

któż nas fałszywie naprowadza
eter wypełnia to znów czyści
pogruchotana leży naga
prawda ubita z nienawiści

kto knebel gorzki nam zakłada
by krzyk sprzeciwu sprawnie stłumić
kto w dzień i w nocy nas napada
krępując wolę zmysły umysł

kto w nas rozpala gniew piekielny
czy towarzyszem jest czy wrogiem
ten kto rozszczepia wspólny język
szczując wzajemnie przeciw sobie

20. Piotr Wolter "10.04.2010"
- wykonuje Autor

Dokąd jadą te samochody?
Gdzie wiozą brzemię rozpaczliwe?
Przez dywan z tulipanów łodyg
Jadą obudzić to, co żywe.

Czemu dyżurni krzywią oczy?
Łzy wyciskają niczym bździnę?
To strach ich dławi, że wyskoczy
Motłoch wtłoczony w koleinę.

Tłum czarny przeczyć będzie sobą
Liczbom kupionym za walutę.
W dywan przed trumną i osobą
Wdepcze milionem butów butę.

Wartą ochroni żołnierz, harcerz.
Od ciosów, jadów już bezpieczny.
Niemrawo mu kuliśmy pancerz,
W pancerzu legnie ostatecznym.

Połóżmy tylko blisko szablę,
By była choć w zasięgu ducha.
Niech nie przystąpi żadne diablę!
Słyszysz tę ciszę? To świat słucha!

21. Sara Szuman "Dlaczego?"
- wykonuje Autorka

5. Dominika Świątek "Modlitwa smoleńska"
- wykonuje Adam Łapacz

Niesiemy modlitwy przed Twoje ołtarze
My z Gdańska, Wrocławia, Krakowa, Warszawy
Bezradni świadkowie tragicznych wydarzeń
o łaskę prosimy, Cię Panie łaskawy

Cierpimy za swoje i nie swoje winy
pod presją sąsiadów z zachodu i w wschodu
i trudno nam pojąć dlaczego tracimy
co lat kilkadziesiąt elitę narodu

lecz choćby zapalił się świat w jednej chwili
wytrwamy przy Tobie Chrystusie Zwycięski,
a ci co najwierniej ojczyźnie służyli
znów idą do nieba nad lasem Smoleńskim…..

6. Tadeusz Zachara "10 IV 2010"
- wykonuje Autor

Stało się
a może jednak nie
może spróbować zamknąć oczy
zasnąć i obudzić się po złym śnie

Stało się
jak obuchem w głowę
drży jeszcze ostatni akord
niedokończonej symfonii
w mglistym powietrzu dopala się
ostatni znicz

Stało się
tego filmu nie puści już nikt
w odwrotną stronę
wylądowali
na miejscu swego przeznaczenia

Stało się
tajemnicę zabrali ze sobą
do zatrzaśniętych trumien
czarna skrzynka czarna łubianka
dochowa milczenia niezawodnie
i milczeć będą drzewa
które to widziały

Stało się
trafiony odłamkiem uśpiony żubr
otwiera szeroko oczy ze zdumienia
ryk uwiązł mu w gardle
zbiera się do galopu
w swoją ostatnią szarżę

7. Wojciech Wencel "In hora mortis"
- muzyka i wykonanie: Marcin Skrzypczak

Jeszcze Polska nie zginęła póki my giniemy
póki nasi starsi bracia wędrują do ziemi

tam tajemne biją źródła tryskają strumienie
tam śmierć pada na kolana przed wiecznym istnieniem

tam zabici w ciemnym lesie modlą się za nami
tam powstańcy do Śródziemia idą kanałami

ścieżka wiedzie przez grób Pański – nie ma innej drogi
trzeba się owinąć w całun biały i czerwony

gdy przestaną nas hartować strzałem w potylicę
samoloty będą spadać za lub przed lotniskiem

mroźny wiatr ze wschodnich kresów wciąż nam wieje w plecy
gnie się trzcina nadłamana tli się płomyk świecy

a im bardziej bezsensowny twój zgon się wydaje
tym gorętsze składaj dzięki że jesteś Polakiem

naród tylko ten zwycięża razem ze swym Bogiem
który pocałunkiem śmierci ma znaczoną głowę

8. Jacek Trznadel "Stratosferyczni"
- muzyka i wykonanie: Antoni Kamiński

oni wracają choć bardzo zmienieni
bez rąk i nóg i bez twarzy
na okrutnej smoleńskiej ziemi
leżą strąceni Ikarzy

stratosferyczni po niebieskiej toni
do ojców lecieli Ikarzy
spaleni śmiertelną bronią
już nic złego im się nie zdarzy

ze swych ciał potrzaskanych wysiadają
kto ma rękę lub nogę szczęśliwy
jak to trupy pożegnalnie nas witają
i próbują mówić jak to żywi

rozerwani jeszcze o coś proszą
machają odrąbanymi rękami
choć jak bagaż wstydliwy się noszą
idąc z oderwanymi głowami

po kolei znakiem tajemnym
ręką przyłożoną do serca
przenikają w nas wiedzą podziemną
znają twarz strasznego mordercy

choć na baczność leżą na trawie
jeszcze ustami ruszają choć niemi
wierni aż do końca sprawie
nie zginęła tylko my giniemy

spojrzyj w górę rozpatrz się po niebie
płyną we krwi uprane obłoki
stratosferyczne wszystkie obok siebie
wiecznie żywe w korabiu wysokim

9. Wojciech Wencel "Ikar"
- recytuje Jacek Zawada

Jego mityczny upadek nie został zauważony
w mieście wciąż handlowano złotem i bawełną
pług brnął przez czarną ziemię okręty płynęły
a pasterz przeliczywszy setkę pańskich owiec
stał odwrócony do morza barczystymi plecami
i marzył o niebieskich migdałach

gdyby nie pióra na wodzie można by pomyśleć
że nic się tu nie stało (Codzienność zawsze zwycięża,
jest trwalsza od wielkich tragedii.)
lecz my czuliśmy grozę patrząc na ten pejzaż
bo się nie zabliźniła jeszcze rana świata
i powietrze drgało jak ciało skazańca

pytanie: szpony bestii czy sztylety słońca
w gruncie rzeczy nie ma większego znaczenia
bowiem ciemna istota jest zawsze ta sama
sprowadzić z wysokości i unurzać w błocie
spoza ram obrazu przyglądał się nam uważnie
sprawca: demon wschodu lub demon południa

10. Jacek Kowalski - Antyfona do pieśni o słowach Chrystusa "Nie możecie dwom panom służyć"

Trudno przyznać, trudno, bo to w niczym się nie mieści -
ale wiadomym jest, że tak się stało –
że tę samą jedną wiarę wyznajemy jeszcze,
a nie mierzymy świata jedną miarą.

Że te same książki w naszej pamięci szeleszczą –
czytamy w nich to samo, nie to samo.
Odkąd podzieliło nas dziewięćdziesięciu sześciu –
dziewięćdziesięciu sześciu nas złamało.

Odkąd jedne i te same słowa jednym z nas brzmią śmiesznie,
a drugim wiekuiście urągają,
odkąd podzieliło nas dziewięćdziesięciu sześciu –
dziewięćdziesięciu sześciu nas złamało.

A tu nam mówią, że to przecież wie się samo przez się,
że czas zrozumieć, żeby się nie rozumiało,
że czas zawiązać sobie oczy ściślej jeszcze
bardziej nie widzieć niż się nie widziało.

Nie chcieć wiedzieć bardziej jeszcze niż się dotąd nie chce,
zapomnieć bardziej niż się zapomniało,
czas nie mówić, czego żaden wypowiedzieć nie śmie,
by się to samo przez się rozumiało:

Że lepiej, że zginęło tych dziewięćdziesięciu sześciu
niżeli miałby zginąć cały naród...

Ciemne dnie,
Wicher dmie,
Z chmur wypada grom.
Zdrada chce
Nająć mnie
W służbę panom dwom!