Zapomniane miasto- Lublin
Jest na wschodzie naszego kraju pewne miasto. Nazywa się Lublin i jest największą osadą po prawej stronie Wisły. W całej swojej historii wiele się w nim wydarzyło i wiele Polska temu miastu zawdzięcza.
Niestety obecnie jest niedoceniane zarówno przez turystów, jak i przez inwestorów. Powody są różne. Postaram się przedstawić skrótowo historię tego pięknego miasta, które obecnie jest spadkobiercą pewnych obyczajów i mentalności polskich kresów z czasów II RP i jego wkład w budowę polskiej kultury.
Lublin zalicza się do najstarszych ośrodków osadniczych w Polsce. Początki osadnictwa na wzgórzu Czwartek archeolodzy datują już na VI-VII wiek. Korzystne warunki geograficzne i położenie na skrzyżowaniu głównych dróg handlowych sprawiły, że Lublin od wczesnego średniowiecza pełnił ważną rolę w kontaktach między Wschodem a Zachodem. Był miejscem, gdzie stykały się różne kultury- katolicka, protestancka, żydowska, prawosławna i muzułmańska. Również i dziś można odnaleźć w mieście liczne ślady wielokulturowej historii Lublina.
W 1317 r. król Władysław Łokietek nadaje Lublinowi lokacyjne prawo magdeburskie. Gród obronny przekształca się w coraz znaczniejszy ośrodek przemysłowo-handlowy. Wieki XIV-XVI to najpomyślniejszy okres dla Lublina. Miasto stało się jednym z głównych ośrodków władzy królewskiej. Król Władysław Jagiełło uczynił je miejscem stałych zjazdów polsko- litewskich, a Kazimierz Jagiellończyk- stolicą województwa.
W 1569 r. zawarto tutaj realną unię polsko- litewską zwaną unią lubelską, natomiast w 1578 roku do Lublina przeniesiono Trybunał Koronny- najwyższy sąd apelacyjny dla szlachty małopolskiej. Lublin rozrastał się jako największe miasto wschodniego regionu kraju. W tym czasie- spowodowana pożarem miasta- następuje przebudowa gotyckiego Lublina na renesansowy. W nowym stylu przebudowano zamek i kościoły, wystawiono nowe budowle o charakterze świeckim i sakralnym. W połowie XVII w. w wyniku wojen miasto ulega zniszczeniom, a ludność dziesiątkują epidemie. Następuje okres stagnacji. Ożywienie przynosi dopiero wiek XIX. W latach dwudziestych zaczyna się intensywne porządkowanie miasta, a w drugiej połowie wieku powstają pierwsze manufaktury. Ogromne znaczenie dla rozwoju miasta ma uruchomienie połączeń kolejowych z Warszawą i Kowlem. Wraz z rozwojem przemysłu i budową kolei zmienił się kształt urbanistyczny miasta.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 r. Lublin się rozbudowuje, powstają nowe fabryki i gmachy użyteczności publicznej, w tym też 1918 r. otwarto Katolicki Uniwersytet Lubelski. Dwukrotnie w swoich dziejach Lublin pełnił funkcje stołeczne. Po raz pierwszy- przez kilka dni był stolicą państwa odrodzonego. 7 listopada 1918 r. powołano tutaj Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej z Ignacym Daszyńskim na czele. Dwadzieścia lat niepodległości przerwała II wojna światowa, której tragicznym symbolem stał się Majdanek i Zamek lubelski.
Z początkiem sierpnia 1944 r. Lublin został ponownie siedzibą władz centralnych państwa, do stycznia 1945 r. pełnił funkcję stolicy wyzwolonych spod władzy niemieckiej terenów, określanych mianem Polski Lubelskiej. Po wojnie Lublin stawał się stopniowo silnym ośrodkiem miejskim, o dużym potencjale naukowym i gospodarczym. W lipcu 1980 r. w Lublinie i w pobliskim Świdniku miały miejsce pierwsze wystąpienia robotnicze, które doprowadziły, w wyniku podobnych wystąpień w Gdańsku i Szczecinie w sierpniu 1980, do powstania NSZZ "Solidarność" i późniejszych zmian ustrojowych w Polsce.
Obecnie Lublin uważa się za miasto nauki, gdyż istnieje tutaj pięć wyższych uczelni publicznych, gdzie kształci się ponad 50 tysięcy studentów, a planowane jest w niedługim czasie otwarcie również Akademii Polsko- Ukraińskiej. Lublin jest trzecim miastem w Polsce (po Wadowicach i Krakowie), z którym wiele wspólnego miał Karol Wojtyła, późniejszy papież Jan Paweł II. Prowadził on wykłady na KUL-u, kształtując tam swą szkołę badawczą z zakresu etyki.
Lublin jest miastem, w którym zachowały się liczne i piękne zabytki, m.in.: zamek z XIV-wieczną kaplicą Św. Trójcy i unikalnymi malowidłami rusko-bizantyjskimi, Stare Miasto z bramami, kamieniczkami, kościołem Dominikanów i gmachem Trybunału, XIX-wieczna zabudowa centrum z główną ulicą miasta Krakowskim Przedmieściem na czele, a gratką dla turystów jest Muzeum Wsi Lubelskiej, czyli skansen. Obrazu Lublina dopełniają gęsto rozsiane pałace, kościoły, pomniki i inne, pochodzące z różnych epok, gmachy użyteczności publicznej, ponadto również Muzeum Wsi Lubelskiej, czyli skansen.
Lublin jest znakomitym miejscem wypoczynkowym i turystycznym z wieloma atrakcjami przyrodniczymi (np: Zalew Zemborzycki, Ogród Botaniczny), pięknym Starym Miastem oraz wieloma kameralnymi kawiarenkami i knajpkami. Warto więc poznać to miasto bliżej, jak również wiele innych miast i miasteczek zielonej Lubelszczyzny (choćby Kozłówkę, Nałęczów, Zamość, Kazimierz Dolny itp...) nie jako "wiochy" w Polsce B, ale miasta, które wpisały się złotymi literami w naszą historię i kulturę narodową.
Lublin zalicza się do najstarszych ośrodków osadniczych w Polsce. Początki osadnictwa na wzgórzu Czwartek archeolodzy datują już na VI-VII wiek. Korzystne warunki geograficzne i położenie na skrzyżowaniu głównych dróg handlowych sprawiły, że Lublin od wczesnego średniowiecza pełnił ważną rolę w kontaktach między Wschodem a Zachodem. Był miejscem, gdzie stykały się różne kultury- katolicka, protestancka, żydowska, prawosławna i muzułmańska. Również i dziś można odnaleźć w mieście liczne ślady wielokulturowej historii Lublina.
W 1317 r. król Władysław Łokietek nadaje Lublinowi lokacyjne prawo magdeburskie. Gród obronny przekształca się w coraz znaczniejszy ośrodek przemysłowo-handlowy. Wieki XIV-XVI to najpomyślniejszy okres dla Lublina. Miasto stało się jednym z głównych ośrodków władzy królewskiej. Król Władysław Jagiełło uczynił je miejscem stałych zjazdów polsko- litewskich, a Kazimierz Jagiellończyk- stolicą województwa.
W 1569 r. zawarto tutaj realną unię polsko- litewską zwaną unią lubelską, natomiast w 1578 roku do Lublina przeniesiono Trybunał Koronny- najwyższy sąd apelacyjny dla szlachty małopolskiej. Lublin rozrastał się jako największe miasto wschodniego regionu kraju. W tym czasie- spowodowana pożarem miasta- następuje przebudowa gotyckiego Lublina na renesansowy. W nowym stylu przebudowano zamek i kościoły, wystawiono nowe budowle o charakterze świeckim i sakralnym. W połowie XVII w. w wyniku wojen miasto ulega zniszczeniom, a ludność dziesiątkują epidemie. Następuje okres stagnacji. Ożywienie przynosi dopiero wiek XIX. W latach dwudziestych zaczyna się intensywne porządkowanie miasta, a w drugiej połowie wieku powstają pierwsze manufaktury. Ogromne znaczenie dla rozwoju miasta ma uruchomienie połączeń kolejowych z Warszawą i Kowlem. Wraz z rozwojem przemysłu i budową kolei zmienił się kształt urbanistyczny miasta.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 r. Lublin się rozbudowuje, powstają nowe fabryki i gmachy użyteczności publicznej, w tym też 1918 r. otwarto Katolicki Uniwersytet Lubelski. Dwukrotnie w swoich dziejach Lublin pełnił funkcje stołeczne. Po raz pierwszy- przez kilka dni był stolicą państwa odrodzonego. 7 listopada 1918 r. powołano tutaj Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej z Ignacym Daszyńskim na czele. Dwadzieścia lat niepodległości przerwała II wojna światowa, której tragicznym symbolem stał się Majdanek i Zamek lubelski.
Z początkiem sierpnia 1944 r. Lublin został ponownie siedzibą władz centralnych państwa, do stycznia 1945 r. pełnił funkcję stolicy wyzwolonych spod władzy niemieckiej terenów, określanych mianem Polski Lubelskiej. Po wojnie Lublin stawał się stopniowo silnym ośrodkiem miejskim, o dużym potencjale naukowym i gospodarczym. W lipcu 1980 r. w Lublinie i w pobliskim Świdniku miały miejsce pierwsze wystąpienia robotnicze, które doprowadziły, w wyniku podobnych wystąpień w Gdańsku i Szczecinie w sierpniu 1980, do powstania NSZZ "Solidarność" i późniejszych zmian ustrojowych w Polsce.
Obecnie Lublin uważa się za miasto nauki, gdyż istnieje tutaj pięć wyższych uczelni publicznych, gdzie kształci się ponad 50 tysięcy studentów, a planowane jest w niedługim czasie otwarcie również Akademii Polsko- Ukraińskiej. Lublin jest trzecim miastem w Polsce (po Wadowicach i Krakowie), z którym wiele wspólnego miał Karol Wojtyła, późniejszy papież Jan Paweł II. Prowadził on wykłady na KUL-u, kształtując tam swą szkołę badawczą z zakresu etyki.
Lublin jest miastem, w którym zachowały się liczne i piękne zabytki, m.in.: zamek z XIV-wieczną kaplicą Św. Trójcy i unikalnymi malowidłami rusko-bizantyjskimi, Stare Miasto z bramami, kamieniczkami, kościołem Dominikanów i gmachem Trybunału, XIX-wieczna zabudowa centrum z główną ulicą miasta Krakowskim Przedmieściem na czele, a gratką dla turystów jest Muzeum Wsi Lubelskiej, czyli skansen. Obrazu Lublina dopełniają gęsto rozsiane pałace, kościoły, pomniki i inne, pochodzące z różnych epok, gmachy użyteczności publicznej, ponadto również Muzeum Wsi Lubelskiej, czyli skansen.
Lublin jest znakomitym miejscem wypoczynkowym i turystycznym z wieloma atrakcjami przyrodniczymi (np: Zalew Zemborzycki, Ogród Botaniczny), pięknym Starym Miastem oraz wieloma kameralnymi kawiarenkami i knajpkami. Warto więc poznać to miasto bliżej, jak również wiele innych miast i miasteczek zielonej Lubelszczyzny (choćby Kozłówkę, Nałęczów, Zamość, Kazimierz Dolny itp...) nie jako "wiochy" w Polsce B, ale miasta, które wpisały się złotymi literami w naszą historię i kulturę narodową.
- Blog
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz
- 2605 odsłon
Komentarze
10 lat później można śmiało
29 Maja, 2018 - 11:54
10 lat później można śmiało zaprzeczyć jakoby Lublin był miastem zapomnianym przez Boga i ludzi. To przepiękne miasto, ważny ośrodek akademicki, ale też największy ośrodek edukacyjny na wschodzie kraju z kwitnącym życiem kulturalnym, coraz lepiej skomunikowany z resztą kraju. Inwestorzy też już się ściany wschodniej nie obawiają. Dane GUS-u pokazują, że mimo niekorzystnych uwarunkowań (tj. niższy poziom dochodów ludności, odpływ młodych za granicę albo migracja do większych ośrodków) największe rynki deweloperskie ze ściany wschodniej cechuje długookresowy wzrost aktywności inwestycyjnych. Można się o tym przekonać, analizując liczbę mieszkań ukończonych przez deweloperów, w samym Lublinie buduje się obecnie ponad 50 inwestycji mieszkaniowych https://rynekpierwotny.pl/s/nowe-mieszkania-lublin/. W latach 2005 -2013 w Rzeszowie (+45%) i Lublinie (+41%) odnotowano większą zmianę PKB niż w Warszawie (+39%). Go Lublin!