Komunistyczny oprawca, który zatwierdził akt oskarżenia generała Augusta Emila Fieldorfa „Nila” znów przed sądem

Na zdjęciu: więzień Oświęcimia, Łubianki i Rakowieckiej Józef Stemler ps. Doliński, Jan Dąbski

IPN Akt oskarżenia:
„W dniu 8 lutego 2013 r. Oddziałowa Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Warszawie skierowała do Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie akt oskarżenia przeciwko Wicedyrektorowi Departamentu Śledczego MBP w Warszawie Wiktorowi L., który jako funkcjonariusz państwa komunistycznego działający w strukturach systemu państwa totalitarnego, posługującego się na wielką skalę terrorem dla realizacji celów politycznych i społecznych, w okresie od lutego 1952 r. do sierpnia 1953 r., będąc zobowiązany do nadzorowania zgodności stosowania i przedłużania okresu stosowania środków zapobiegawczych z ówcześnie obowiązującymi przepisami, nie dopełniał obowiązków w zakresie kontroli zasadności i terminowości podejmowanych w tym zakresie czynności procesowych, w przebiegu śledztw MBP w Warszawie, prowadzonych przeciwko Wojciechowi B., Anieli G., Władysławowi L., Adamowi M., Mieczysławowi G., Janowi i Leokadii Z., Edwardowi G., Emilii G. oraz Pawłowi H., co skutkowało bezprawnym pozbawieniem wolności pokrzywdzonych z powodu ich wcześniejszej działalności na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego w strukturach organizacji niepodległościowych (AK, WiN, SN), tj. o popełnienie przestępstw z art. 248 § 2 kk z 1932 r. oraz art. 231 § 1 kk. i art.189 § 2 kk. w zw. z art.11 § 2 kk. i art. 12 kk. z 1997 r. w zw. z art. 2 ust.1 i art. 3 ustawy z dn.18.12.1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.
Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu przestępstw. Czyny zarzucone oskarżonemu zagrożone są karą pozbawienia wolności do lat 10.” [ze strony IPN]
Kto to jest Wiktor L.?
Wiktor Leszkowicz ur. 1918 – wicedyrektor Departamentu Śledczego MBP od 15 listopada 1951 do 8 kwietnia 1954 i naczelnik Wydziału III Departamentu Śledczego MBP do 30 czerwca 1956 roku podpułkownik LWP, członek PPR i PZPR.absolwent kursu NKWD w Kujbyszewie. 17 września 1946 odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP.
To on zatwierdził jesienią 1951 roku jako wicedyrektor departamentu śledczego MBP akt oskarżenia przeciw generałowi Augustowi Emilowi Fieldorfowi „Nilowi”.

Leszkowicz już stawał przed sądem.
W 2007 roku W. Leszkowicz został oskarżony o bezprawne pozbawienie wolności Józefa Stemlera członka władz Polski Podziemnej. Za czyn ten grozi pozbawienie wolności do lat 10. W pierwszym wyroku w tej sprawie Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie uniewinnił W. Leszkowicza od stawianego mu zarzutu, wyrok ten jednak został uchylony przez sąd drugiej instancji. Następnie sprawę przekazano do rozpoznania w pierwszej instancji przez Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie. Sąd ten, w wyroku z 9 marca 2012 r., uznał Wiktora Leszkowicza za winnego przekroczenia uprawnień oraz niedopełnienia obowiązków, a nadto pomocnictwa do przestępnego pozbawienia wolności Józefa Stemlera. Kary oskarżonemu nie wymierzono. Stosując ustawę o amnestii z 7 grudnia 1989 r., sąd umorzył postępowanie. Wyrok jest nieprawomocny. Zarówno obrońca Wiktora Leszkowicza jak i prokurator złożyli tzw. zapowiedź apelacji. W 2008 roku sąd odrzucił argumentację oskarżenia, twierdząc, że oskarżeni nie prześladowali Stemlera ze względu na jego działalność niepodległościową (w takim razie dlaczego?; innego powodu nie podano). Uznał, że nie popełnili żadnego przestępstwa, ani zbrodni komunistycznej. Świadczyć miał o tym m.in. fakt, że podczas rozprawy sądowej Stemler miał adwokata. Dodatkowo, Leszkowicza uznano za niewinnego, gdyż tylko podpisywał dokumenty przedstawione przez podlegających mu oficerów śledczych.

Józef Stemler ps. Doliński, Jan Dąbski, (ur. 1988 zm. 1966) – zastępca dyrektora Departamentu Informacji i Prasy Delegatury Rządu na Kraj od listopada 1944, pedagog, członek PCK, dyrektor Polskiej Macierzy Szkolnej. W okresie międzywojennym był działaczem oświatowym, m.in. organizował walkę z analfabetyzmem i przeprowadził akcję popularyzacji czytelnictwa i autor wielu książek z tej dziedziny.
W latach 1924-1939 redagował pismo „Oswiata Polska” – organ Wydziału Wykonawczego Polskich Towarzystw Oświatowych.
W grudniu 1926 został członkiem Wielkiej Rady Obozu Wielkiej Polski.
W czasie okupacji był więźniem Oświęcimia.
Był sekretarzem delegacji, która w marcu 1945 rozpoczęła negocjacje z przedstawicielem NKWD Iwanem Sierowem. Aresztowany przez Rosjan, w procesie szesnastu w Moskwie został uniewinniony.
Od kwietnia 1951 był kierownikiem biura Rady Polonii Amerykańskiej na Polskę w Warszawie. Aresztowany i oskarżony o udział w siatce szpiegowskiej USA związanej z osobą biskupa kieleckiego Czesława Kaczmarka. Skazany 9 lutego 1955 roku przez Wojskowy Sąd Rejonowy na karę 6 lat więzienia, obniżoną na mocy amnestii do lat trzech.

http://fieldorf.pl/index.php/Artyku%C5%82y-wyro%C5%BCnione/mordercy-generaa-nila.html
http://www.asme.pl/122262523397696.shtml

http://ipn.gov.pl/wydzial-prasowy/komunikaty/okszpnp-w-warszawie-skierowala-do-sadu-rejonowego-dla-warszawy-srodmiescia-w-warszawie-akt-oskarzenia-przeciwko-bylemu-wicedyrektorowi-departamentu-sledczego-mbp-w-warszawie,-wiktorowi-l.