Tupolewa rozerwały dwie eksplozje na pokładzie

GAZETA POLSKA 12.09.2012 str. 17

Oficjalny raport sejmowy potwierdza Raport Zespołu Parlamentarnego Antoniego Macierewicza jest miażdżący dla rządu Donalda Tuska i obala całkowicie rosyjską wersję katastrofy, zaakceptowaną przez polskie władze.

Raport nie pozostawia złudzeń, że katastrofę spowodowały dwie eksplozje w Tu-154, wywołane przez "osoby trzecie".

Jest zarazem udokumentowanym oskarżeniem rządu o zaniechania i celowe działania, których skutkiem była śmierć prezydenta - Mima warunków, w jakich musimy pracować, możemy dziś z dużym prawdopodobieństwem powiedzieć, że tragedia smoleńska była wynikiem działania osób trzecich, a hipoteza pokazująca, jak zginął polski Prezydent i elita naszego Państwa, jest jedyną, całościowo wyjaśniającą ustalony przebieg wydarzeń - stwierdza w raporcie przewodniczący Zespołu, Antoni Macierewicz.

Dokument Zespołu Parlamentarnego prezentuje wyniki prac ekspertów, którym udało się zrekonstruować wydarzenia ostatnich sekund lotu Tu-154M w dniu 10 kwietnia 2010 r.

Z tej rekonstrukcji wynika, że najbardziej prawdopodobną przyczyną tragedii były eksplozje, które zniszczyły samolot w powietrzu, a to oznacza, że bezpośrednią odpowiedzialność za tragedię ponoszą nie piloci i warunki atmosferyczne, lecz wciąż nieustalone "osoby trzecie".

Zgodnie z ustaleniami zespołu do katastrofy smoleńskiej "doszło na skutek eksplozji na pokładzie samolotu w trakcie manewru odchodzenia na drugi krąg i odlotu znad lotniska Siewiernyj w Smoleńsku".

Takie stwierdzenia w dokumencie sejmowym o randze raportu skutkować powinny, prędzej czy później, podważeniem przez organa państwa zarówno raportu komisji Jerzego Millera, jak i dotychczasowych ustaleń prokuratury, oraz wszczęciem postępowań wobec wymienionych w dokumencie sejmowym wysokich urzędników państwowych, z premierem Tuskiem włącznie.

Premier Donald Tusk, jak czytamy w raporcie, zrobił wszystko, by zatrzeć ślady popełnionych przestępstw i utrudnić dojście do prawdy; podobne zarzuty należy postawić Prokuraturze Wojskowej, której funkcjonariusze winni są wielokrotnego matactwa (m.in. poprzez rezygnację z oględzin miejsca zdarzenia oraz przeprowadzenia sekcji zwłok).

Prokuratorzy, chociaż wskutek własnych działań są stroną w sprawie, systematycznie odrzucali i umarzali zawiadomienia o przestępstwach popełnionych w związku z tragedią smoleńską.

Zespół Parlamentarny szczegółowo udowodnił niezgodność z prawdą głównych tez rosyjskiego raportu MAK dotyczącego katastrofy smoleńskiej.

Jak zaznaczono, tezy te, dotyczące przebiegu i przyczyn katastrofy, zostały powtórzone w raporcie Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego, czyli tzw. komisji Jerzego Millera.

W raporcie podkreślono, że w trakcie organizowania wizyty Lecha Kaczyńskiego i podczas lotu do Smoleńska doszło ze strony premiera Donalda Tuska, konstytucyjnych ministrów, organów administracji rządowej oraz innych instytucji do bezprawnych działań na szkodę głowy państwa i interesu RP w porozumieniu z przedstawicielami władz Federacji Rosyjskiej.

Antoni Macierewicz we wstępie do raportu podkreśla, że publikowany materiał nie jest jeszcze całościowym raportem, lecz pokazuje i porządkuje ustalone dotychczas fakty i hipotezy.

Jak czytamy w raporcie, Sejm i Senat - zdominowane przez posłów i senatorów z Platformy Obywatelskiej i jej sojuszników - kilkakrotnie w głosowaniu potwierdziły kłamstwo smoleńskie, zaaprobowały oddanie śledztwa w ręce Władimira Putina i odrzuciły wnioski o powołanie międzynarodowej komisji.

Zespół Parlamentarny ujawnił i uściślił fakty i okoliczności towarzyszące katastrofie, dzięki czemu możliwe było sformułowanie najbardziej prawdopodobnej hipotezy wyjaśniającej jej przyczyny oraz przebieg.

Zespól Parlamentarny wykazał, że po katastrofie 10 kwietnia 2010 r. doszło ze strony Marszałka Sejmu RP organów prokuratury oraz innych wskazanych podmiotów, do bezprawnych działań na szkodę interesu RP nierzadko sprzecznych z Konstytucją RP a mających na celu ukrycie prawdziwego przebiegu katastrofy w Smoleńsku, jej sprawców i osób z nimi współdziałających.

Umarli w wyniku eksplozji Ustalenia Zespołu nie pozostawiają złudzeń, potwierdzają ze szczegółami wcześniejsze ustalenia - bezpośrednią przyczyną katastrofy były dwa silne wstrząsy, których źródłem były siły zewnętrzne w stosunku do układu samolotu (wykazały to badania dr. inż. Grzegorza Szuladzińskiego z Australii).

Wystąpienie wstrząsów i ich skalę zespół prof. Kazimierza Nowaczyka ustalił na podstawie danych pochodzących m.in. z rejestratora parametrów lotu.

Zespół przedstawił hipotezę tragicznych wydarzeń rankiem 10 kwietnia 2010 r. kolejność tych wydarzeń według sejmowych ekspertów mogła być następująca:

• odejście na drugi krąg,
• osiągnięcie wysokości ponad 30 m,
• eksplozja skrzydła,
• zmiana trajektorii pionowej i poziomej lotu,
• gwałtowna utrata wysokości przez samolot,
• eksplozja w kadłubie,
• awaria centralnego zasilania,
• zatrzymanie zapisu rejestratora ATM,
• odcięcie połączenia z akumulatorami lub ich neutralizacja,
• zatrzymanie rejestratorów MSRP-64 i MARS-BM, transmisji danych i zamrożenie danych EMS,
• rozpad samolotu i upadek na ziemię.

Wydarzenia te miały miejsce między godz. 10:41,02 a godz. 10:41,05, a do całkowitego wyłączenia systemu zasilania doszło

co 26 lipca 2011 r potwierdzili także przedstawiciele prokuratury

w powietrzu, przed pierwszym śladem wskazanym przez MAK jako kontakt z ziemią, w miejscu wyznaczonym współrzędnymi N 54°49.483, E 32°03.161 (wynika to z danych zapisanych w centralnym komputerze drugiego pilota Tu-154M nr 101). Powyższe dane wyznaczają moment katastrofy samolotu.

Upadek Tu-154M na ziemię był konsekwencją wydarzeń, które rozegrały się sto kilkadziesiąt metrów po minięciu rejonu brzozy, bezzasadnie wskazywanej w raportach MAK i KBWLLP (komisji Millera) jako bezpośrednia przyczyna inicjująca końcową fazę katastrofy.

Przyczyna gwałtownych zdarzeń (eksplozje, wstrząsy, zmiana trajektorii lotu) i w ich następstwie zanik zasilania - nadal pozostaje do końca nieustalona.

Dotychczas zrekonstruowany przebieg wydarzeń uzasadnia, by w dalszym postępowaniu badawczym wyjaśniającym okoliczności i przyczyny katastrofy Tu-54M nr 101:

• odrzucić hipotezę błędu załogi statku powietrznego jako przyczynę katastrofy,
• wskazać na konieczność badania w pierwszej kolejności hipotezy "działania osób trzecich" jako przyczyny katastrofy.

Jedna z eksplozji miała miejsce mniej więcej w połowie długości lewego skrzydła, spowodowała wielkie lokalne zniszczenia, rozdzielając skrzydło na dwie części. Efektem wtórnym tej eksplozji było naruszenie więzów między przednią częścią kadłuba a resztą statku powietrznego.

Jak stwierdził dr Grzegorz Szuladziński, o ile pierwszy szczyt przyspieszenia skierowanego w dół można kojarzyć z początkiem wybuchu w kadłubie (pierwsze uderzenie fali o podłogę), o tyle drugi może być śladem rozprucia kadłuba i odrzutu, a także późniejszego oddzielenia się frontowej i tylnej części kadłuba.

Wybuch we wnętrzu samolotu, który jeszcze jest w powietrzu, jest jedynym logicznym wytłumaczeniem skutków częściowo uwidocznionych na znanych zdjęciach, zamieszczonych w Raporcie nr 465, a mianowicie:

• rozrzucenia fragmentów samolotu na dużej przestrzeni,
• dużej ilości odłamków (kilkucentymetrowych fragmentów), jakie odnaleziono,
• rozprucia segmentu kadłuba z charakterystycznym rozwarciem i wywinięciem krawędzi pęknięcia. Stopień rozwarcia blach kadłuba jest miarą energii materiału, który eksplodował,
• wyglądu fragmentów kadłuba widzianych wzdłuż osi. Główne części wyglądają tak jakby niewiele zostało we wnętrzu poza samą konstrukcją. Zawartość została "wydmuchnięta"
• zniszczenia wręgi części ogonowej,
• ilości zapalonych i niezapalonych szczątków,
• gwałtownego przyspieszenia pionowego, ok. 0.78 g, skierowanego w dół względem samolotu, jakie zanotowały przyrządy,
• niektórych ciał rozerwanych na kawałki, wielkiej ilości ludzkich szczątków. Ubrania czasem zerwane, a czasem poszarpane na charakterystyczne strzępy. Ostatni punkt zasługuje na szczególną uwagę, ponieważ nie ma innego zjawiska fizycznego prócz wybuchu, które mogłoby takie skutki spowodować (gwałtowne zderzenie, w zakresie prędkości występujących tutaj, może spowodować zerwanie odzieży, ale nie takie jej postrzępienie.

Z relacji świadków wynika, że wystąpiła cała gama stopni zniszczenia odzieży. Podobnie z ludzkimi ciałami.

Zderzenie może spowodować utratę ciągłości, ale nie rozpad na wiele fragmentów). Wszystkie te skutki obserwuje się, gdy koło grupy ludzi następuje wybuch ładunku typu HE (czyli materiału wysokoenergetycznego).

Eksplozja wewnątrz kadłuba spowodowała jego gruntowne zniszczenie i rozczłonkowanie oraz, odnotowane przez przyrządy, gwałtowne przyspieszenie pionowe skierowane w dół, czego bezpośrednim skutkiem był rozpad kadłuba samolotu początkowo na dwie główne części.

Świadectwem wielkiej siły tej eksplozji jest kształt głównej części kadłuba (spadł on na ziemię w pozycji odwróconej z wywiniętymi na zewnątrz burtami), rozerwanie poszycia skrzydła oraz m.in. wyrwanie spajających poszycie nitów.

Badania dr. inż. Wacława Berczyńskiego zaprezentowane na posiedzeniu Zespołu pokazały, jak wielkie siły musiały oddziaływać od wewnątrz na poszycie samolotu, aby doszło do wyrwania nitów i rozerwania poszycia.

Opisany w ekspertyzie dr. inż. G. Szuladzińskiego charakter zniszczeń Tu-154M nr 101, a także większości ciał ofiar - w tym znaczne rozrzucenie szczątków samolotu i ciał na obszarze o powierzchni ponad 1 ha oraz duża ilość fragmentów kilkucentymetrowej wielkości - wykluczają, by doszło jedynie do awaryjnego lądowania (lub upadku). Jak pisze Szuladziński:

• "Awaryjne lądowanie (lub upadek) samolotu tego typu w terenie zadrzewionym,
• niezależnie od tego jak nieudane i pod jakim kątem przeprowadzone,
• nie mogłoby spowodować aż takiego rozczłonkowania konstrukcji,
• jakie zostało udokumentowane. Także natychmiastowa śmierć większości członków załogi i pasażerów i stopień zniszczenia ciał czyni wersję niepoprzedzonego wybuchem awaryjnego lądowania (lub upadku) znacznie mniej prawdopodobną".

Tusk odrzucił pomoc Nicolasa Sarkozy'ego

"Zespół Parlamentarny dysponuje informacją wskazującą na to, że Donald Tusk odrzucił także propozycję pomocy oferowaną przez prezydenta Francji Nicolasa Sarkozy'ego" - czytamy w raporcie.

Z kontekstu wynika, że chodzi o pomoc w wyjaśnianiu katastrofy smoleńskiej.

To nieznany dotąd fakt, obciążający szefa polskiego rządu.

Kiedy prezydent Sarkozy zaproponował polskiemu rządowi pomoc i czego ona miała dotyczyć?

Antoni Macierewicz nie chciał na razie zdradzić nam szczegółów tej informacji.

Autorzy raportu przypominają, że Donald Tusk zrezygnował również z pomocy wybitnych polskich ekspertów od medycyny sądowej oraz że odrzucił pomysł powołania międzynarodowej komisji ds. wyjaśnienia katastrofy.

Rząd premiera Donalda Tuska nie przyjął też pomocy ekspertów z Polski, NATO i UE - podkreśla raport Zespołu.

Jak czytamy w dokumencie, eksperci Unii Europejskiej i NATO zgłaszali gotowość pomocy w badaniu przyczyn katastrofy polskiego samolotu, ale rosyjscy i polscy decydenci odrzucili te propozycje podczas posiedzenia Komisji Putina w Moskwie 13 kwietnia 2010 r.

Również Stany Zjednoczone zaproponowały Polsce wszelką dostępną pomoc. Podkreślał to rzecznik Departamentu Stanu w styczniu 2011 r. i w maju 2012 r., a także prezydent Barack Obama podczas swej wizyty w Polsce w 2012 r. Rząd Donalda Tuska systematycznie odrzucał te oferty.

Podobnie potraktowano inicjatywy wielu polskich ekspertów i naukowców, którzy zgłaszali bezinteresowną pomoc.

Z kolei Prokuratura Wojskowa wytoczyła postępowanie prokuratorowi Markowi Pasionkowi za to, że nadzorując śledztwo smoleńskie, podjął próbę uzyskania informacji od służb amerykańskich.

Jedynym oficjalnym dokumentem na temat katastrofy, przygotowanym przez polskie władze, pozostał więc raport tzw. komisji Millera.

Opracowanie "28 miesięcy po Smoleńsku" nie pozostawia jednak złudzeń co do jego wartości. "Autorzy raportu Millera w załączniku 4.11 do raportu z września 2011 r. ujawnili (zapewne niechcący) prawdziwe dane pochodzące ze skrzynki parametrów lotu ATM-OAR, dotyczące wysokości lotu Tu-154M w ostatnich sekundach przed katastrofą.

Tym samym ostatecznie udowodnili, że samolot nigdy nie zszedł poniżej 18 metrów nad gruntem - czyli, że musiał przelecieć powyżej brzozy kreowanej na głównego sprawcę tragedii.

Tak więc rządzący od początku wiedzieli, że to Rosjanie są sprawcami tragedii, a eksperci - mimo iż znali prawdziwe fakty - świadomie podpisali się pod kłamliwym raportem" - czytamy w raporcie "28 miesięcy po Smoleńsku".

Udział polskich służb w kłamstwie smoleńskim Udział służb specjalnych podległych Donaldowi Tuskowi w operacji Smoleńsk zaczął się długo przed katastrofą.

Jak stwierdza raport Zespołu Parlamentarnego, rząd premiera Donalda Tuska nie zagwarantował ochrony kontrwywiadowczej w trakcie naprawy samolotu.

Remont kapitalny Tu-154Mnr 101 zorganizowano i przeprowadzono w sposób urągający zasadom bezpieczeństwa, a odpowiedzialny za to minister obrony narodowej Bogdan Klich nie dopełnił ciążących na nim obowiązków.

Po zakończeniu remontu TU-154M uległ jedenastu poważnym awariom, w tym awarii bloku autopilota, przyrządów i systemów nawigacyjnych oraz systemu łączności.

Naprawy przeprowadzano często metodą chałupniczą, wymieniając zespoły zepsute na sprawne z bliźniaczego Tu-154M nr 102.

W naprawach brali też udział cudzoziemcy. Mimo to samolot, który 10 kwietnia 2010 r. uległ katastrofie w Smoleńsku, nie był poddawany stosownym czynnościom kontrolnym po 12 stycznia 2010 r. przez Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, choć właśnie w tym czasie doszło do wszystkich wskazanych awarii, naprawianych przez osoby z zewnątrz, które mogły mieć kontakty z obcymi służbami specjalnymi.

Rząd premiera Tuska, jak czytamy w raporcie, nie zapewnił też właściwej ochrony kontrwywiadowczej prezydentowi RP w okresie przygotowań do wizyty i podczas jej trwania.

Sekretarz Kolegium ds. Służb Specjalnych, a zarazem sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, minister Jacek Cichocki, od grudnia 2009 r. brał udział w ważnych naradach dotyczących wizyty katyńskiej, wiele z nich organizując we własnym gabinecie.

Cichocki otrzymywał też ważne notatki ze spotkań i rozmów innych ministrów w sprawie organizacji wizyty katyńskiej.

Musiał więc wiedzieć, jako urzędnik zajmujący się służbami specjalnymi, o negatywnym stanowisku władz Federacji Rosyjskiej wobec planowanej wizyty prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Katyniu, a także o tym, że strona rosyjska odmawia współpracy przy organizowaniu tej wizyty i jej ochrony.

Musiał też zdawać sobie sprawę ze skali niebezpieczeństwa, jakie groziło prezydentowi w takiej sytuacji.

Ani on, ani służby specjalne nie poinformowały jednak o tym ani Lecha Kaczyńskiego, ani urzędników jego kancelarii.

Szefowie Służby Kontrwywiadu Wojskowego stwierdzili, że SKW nie prowadziła - mimo ciążących na niej ustawowych obowiązków rozpoznawania działań oraz wykrywania przestępstw mogących zagrażać bezpieczeństwu RP, a także uzyskiwania i przekazywania właściwym organom informacji mogących mieć znaczenie dla bezpieczeństwa Sił Zbrojnych RP - działań wobec 36.

Specjalnego Pułku Lotnictwa Transportowego i nie informowała o występujących w tym pułku nieprawidłowościach oraz o zagrożeniach związanych z remontem w firmie Awiakor.

Również służby wywiadowcze wojskowe (Służba Wywiadu Wojskowego) i cywilne (Agencja Wywiadu) zaniechały dostarczenia Prezydentowi stosownych analiz i ostrzeżeń oraz dokonania niezbędnych zabezpieczeń w związku z narastającym zagrożeniem terrorystycznym w Rosji (zamachy w Moskwie i Dagestanie, przewrót w Kirgistanie, zamach na trasie kolejowej Moskwa-Baku).

Autorzy raportu sejmowego podkreślają, że premier Donald Tusk zignorował ostrzeżenie o zamachu.

Nie podjął działań przewidzianych w art. 23 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym, mimo że jak przyznał minister J. Cichocki służby specjalne zanotowały otrzymanie ostrzeżenia o zagrożeniu dla samolotu Unii Europejskiej, a Dyżurna Służba Operacyjna Sił Zbrojnych RP uznała, że ostrzeżenie o możliwości uprowadzenia statku powietrznego z lotnisk jednego z państw Unii Europejskiej jest na tyle poważne, że późnym wieczorem 9 kwietnia 2010 r. przekazano je do Ośrodka Dowodzenia i Naprowadzania Sił Powietrznych w Mińsku Mazowieckim, gdzie stacjonowały dyżurne myśliwce.

Raport przytacza relację Z.W, żołnierza Centrum Operacji Powietrznych: "W czasie służby w dniu 9 kwietnia 2010 r. w godzinach nocnych, nie pamiętam dokładnie godziny, ale było to po godz. 22.00, otrzymałem od starszego dyżurnego zmiany Dyżurnej Służby Operacyjnej SZ ostrzeżenie o możliwości uprowadzenia statku powietrznego z lotnisk jednego z państw Unii Europejskiej.

To ostrzeżenie, jako związane z zagadnieniem bezpieczeństwa w systemie obrony powietrznej, przekazałem do dyżurujących ODN (Ośrodków Dowodzenia i Naprowadzania) i na lotnisko w Mińsku Mazowieckim, gdzie stała para dyżurna". Polski rząd - pod sąd

Załącznik 2 do raportu "28 miesięcy po katastrofie" jest kwintesencją ustaleń zespołu parlamentarnego dotyczących odpowiedzialności najwyższych urzędników państwa polskiego za katastrofę.

Jest jednym wielkim, przerażającym, udokumentowanym oskarżeniem premiera Tuska i podległych mu ministrów.

To cykl zawiadomień o podejrzeniu dokonania przestępstw, których nie można pominąć przy analizie tego szczegółowego kompendium wiedzy na temat katastrofy.

Obok w całości drukujemy treść tego załącznika. opr.:lm, wg Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa Niniejszym, działając jako Przewodniczący Sejmowego Zespołu ds. Katastrofy Smoleńskiej, na mocy art. 304 § 2 KPK, zawiadamiam o popełnieniu przez Jerzego Millera (ur. 7 czerwca 1952 r. Krakowie) w dniu 31 maja 2010 r. w Moskwie, przestępstwa niedopełnienia obowiązków i poświadczenia nieprawdy w dokumencie urzędowym - "Protokole przekazania Strome Polskiej kopii zapisów rejestratorów pokładowych samolotu Tu-154M numer pokładowy 101 Rzeczpospolitej Polskiej oraz zapisów rozmów członków załogi między sobą oraz ze służbami naziemnymi", czym działał na szkodę interesu publicznego i prywatnego.

Zawiadomienie o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa Niniejszym, działając na podstawie art. 304 § 2 KPK zawiadamiam o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia szeregu przestępstw przez działających wspólnie i w porozumieniu:

• Prezesa Rady Ministrów Donalda Franciszka Tuska (ur. 22.04.1957 r. w Gdańsku), ministra-członka Rady Ministrów, przewodniczącego komitetu stałego Rady Ministrów,
• szefa Kancelarii PRM Tomasza Arabskiego (ur. 14.04.1968 r. w Gdańsku),
• sekretarza stanu, Rzecznika Prasowego Rządu Pawła Bolesława Grasia (ur. 23.02.1964 r. w Kętach),

którzy w dniu 10 kwietnia 2010 roku przekroczyli swoje uprawnienia i rozsyłali do polityków Platformy Obywatelskiej (w tym innych urzędników państwowych) SMS-y, których treść nie tylko pomawiała oficerów Sił Powietrznych RP pilotujących Tu-154M, który rozbił się tego dnia w Smoleńsku, fałszywie obciążając ich winą za śmierć pasażerów samolotu, ale jednocześnie utrudniali postępowanie karne wszczęte przez Wojskową Prokuraturę Okręgową w Warszawie w sprawie katastrofy, w wyniku której śmierć ponieśli wszyscy pasażerowie samolotu Tu-154M nr boczny 101 Sił Powietrznych RR w tym Prezydent RP Lech Kaczyński oraz członkowie załogi wskazanego statku powietrznego.

Zawiadomienie o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa Działając jako Przewodniczący Parlamentarnego Zespołu ds. zbadania przyczyn katastrofy TU-154M z 10 kwietnia 2010 r. - zgodnie z art. 304 § 2 KPK- zawiadamiam o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia szeregu czynów zabronionych przez:

• Edmunda Klicha, polegających na utrudnianiu prowadzonego przez Wojskową Prokuraturę Okręgową w Warszawie postępowania karnego w sprawie o sygnaturze akt Po. Śl. 54/10, a także działania na szkodę Rzeczypospolitej Polskiej jako jej przedstawiciel na terenie Federacji Rosyjskiej.

Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez:

• Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji Jerzego Millera
• oraz członków Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego

Działając zgodnie z art. 304 § 2 Kodeksu postępowania karnego w związku z art. 8 ust. 6 uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 1992 roku, Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, zawiadamiam o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa celowego i świadomego poświadczenia nieprawdy co do okoliczności mających znaczenie prawne przez:

• Przewodniczącego Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego b. Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji Jerzego Millera (ur. 7.06.1952 r. w Krakowie)
• oraz członków ww. Komisji

w sporządzonych i podpisanych przez nich dokumentach urzędowych  Raporcie Końcowym z badania zdarzenia lotniczego nr 192/2010/11 samolotu TU-154M nr 101 zaistniałego dnia 10 kwietnia 2010 r. w rejonie lotniska SMOLEŃSK PÓŁNOCNY oraz Protokole z badania tej katastrofy sporządzonym dla Ministra Obrony Narodowej, mając jednocześnie pełną świadomość, iż dokumenty te będą stanowiły dowody w postępowaniu prowadzonym przez Wojskową Prokuraturę Okręgową w Warszawie pod sygnaturą "akt Po. SI. 54/10 - dotyczącym wyjaśnienia przyczyn ww. katastrofy - a tym samym utrudnią to postępowanie karne poprzez skierowanie go na fałszywy tor.

Zawiadomienie o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez:

• Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji Jerzego Millera,
• Szefa Biura Ochrony Rządu Mariana Janickiego,

Działając zgodnie z art. 304 § 2 Kodeksu postępowania karnego w związku z art. 8 ust. 6 uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 1992 roku, Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, zawiadamiam o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa celowego i świadomego przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków w związku z przygotowaniem wizyty polskiej delegacji w Katyniu w dniu 10 kwietnia 2010 roku przez

• Jerzego Millera (ur. 07.06.1952 r. w Krakowie) pełniącego ówcześnie funkcję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji,
• oraz Mariana Janickiego (ur. 24.01.1961 r. w Krakowie) pełniącego funkcję Szefa Biura Ochrony Rządu,

w wyniku których śmierć poniosło 96 osób, w tym Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Zwierzchnik Sił Zbrojnych RP prof. Lech Kaczyński, dowódcy wszystkich rodzajów Sił Zbrojnych RR Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego Aleksander Szczygło, Szef Narodowego Banku Polskiego Sławomir Skrzypek.

Zawiadomienie o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez Ministra Spraw Zagranicznych Radosława Sikorskiego Działając zgodnie z art. 304 § 2 Kodeksu postępowania karnego w związku z art. 8 ust. 6 uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 1992 roku, Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, zawiadamiam o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa celowego i świadomego działania na szkodę Rzeczypospolitej Polskiej oraz przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków przez:

• Ministra Spraw Zagranicznych Radosława Sikorskiego (ur. 23.02.1963 w Bydgoszczy, s. Jana i Teresy z d. Paszkiewicz)

w związku z przygotowaniem wizyty polskiej delegacji w Katyniu w dniu 10 kwietnia 2010 roku, oraz jego działań po katastrofie samolotu przewożącego najwyższych urzędników państwowych na te uroczystości, na czele z Prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej i Zwierzchnikiem Sił Zbrojnych RP prof Lechem Kaczyńskim.

Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez Prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska b. Ministra Obrony Narodowej Bogdana Klicha b. Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji Jerzego Millera Ministra Spraw Zagranicznych Radosława Sikorskiego Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Tomasza Arabskiego Działając zgodnie z art. 304 § 2 Kodeksu postępowania karnego w związku z art. 8 ust. 6 uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca 1992 roku, Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, zawiadamiam o świadomym i celowym popełnieniu szeregu przestępstw przez działających wspólnie:

• Prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska,
• Ministra Obrony Narodowej Bogdana Klicha,
• Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji Jerzego Millera,
• Ministra Spraw Zagranicznych Radosława Sikorskiego,
• Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Tomasza Arabskiego,

na szkodę Rzeczypospolitej Polskiej oraz jej konstytucyjnych organów, a w wyniku których w dniu 10 kwietnia 2010 roku śmierć poniosło 96 osób, w tym Prezydent RP prof Lech Kaczyński, dowódcy wszystkich rodzajów Sił Zbrojnych RR przedstawiciele najważniejszych organów państwowych.