Spróbuje was pogodzić (Ukraina)

Spróbuje was pogodzić (Ukraina)
Abstrahując od wielkości i wiekowości pojęcia narodu ukraińskiego, państwo pod tytułem roboczym Ukraina wielkie było/stało się, po rozpadzie związku radzieckiego/Rosji.
Stało się tak dlatego, że wcześniej Ukraina była częścią składową państwa Rosja i wygodne było włodarzom Rosji, dopisywać do powiatu ukraińskiego, wszelkich ziem zachodnich. Co prawda taka Polska, czy Węgry, były w bloku wschodnim, ale jednak były to inne byty państwowe, niż wielka Rosja. Nie stanowiło również problemu dla ówczesnych włodarzy Rosji, przepisywanie ziem wschodnich do Ukrainy. Można się było trochę przymilić autochtonom, a różnica była taka, jak przypisanie Torunia do Bydgoszczy, albo odwrotnie. Podobnie zresztą jak w przypadku Białorusi.
Sytuacja uległa zmianie po 91szym. Ukraina wybiła się na samodzielny byt państwowy, w ramach określonych wcześniej na Kremlu, jako republika radziecka, będąca integralną częścią Rosji.
Nasi włodarze przywiezieni na ruskich czołgach, bądź wychowani pod ich czujnym okiem, po ’91, ani razu nie przejawiali objawów, jakby im, czy bardziej Polsce, czegoś brakowało na wschodzie. Cirka połowy terytorium. Nie specjalnie również byli zainteresowani przypominaniem, a już tym bardziej podkreślaniem, czystek etnicznych na tych terenach. Mówimy o Kaliningradzie, Litwie, Białorusi i Ukrainie.

Inaczej miała się sprawa na Kremlu. Tam od razu pomyślano, że jak na byt niezależny, czy choćby seminiezależny od Rosji, Ukraina jest za duża. Przynajmniej od strony wschodniej. Jak to zrobić i kiedy?

Ukraińcy jakby byli nieświadomi wiszącego nad nimi miecza. Od ’91 pogrążali się w radosnym rozkradaniu smętnych resztek po ZSRR, korupcji i oligarchizacji. Na ironię zakrawa fakt, że rusko - austriacka propaganda, w którą Ukraińcy głęboko wierzą, każe im nienawidzić polskich „panów”, uosabianych w postaciach okrutnych i chciwych kniaziów. Jedyne co im się udało zbudować przez ten czas, to właśnie owych kniaziów. Zresztą podobnie jak wcześniej, nie polskich, tylko ukraińskich właśnie. Krew z krwi. Natomiast państwo pod tytułem Ukraina, była i jest wydmuszką, z olbrzymimi problemami etnicznymi. Z tą różnicą, że co prawda Lachów wyrezano, bądź wywieziono, ale przywieziono ruskich, też w dużej mierze na czołgach.

Tu dygresja. Moja powyższa ocena, nie jest w jakikolwiek sposób skorelowana z postrzeganiem obywatela państwa zachodniego, zamożnego, które nie zmarnowało czasu od ’89. Nic podobnego. Jednak, choć naprawdę nie ma się z czego cieszyć, w aż tak ciemnej dupie nie jesteśmy.

Dochodzimy niniejszym do mniej więcej chwili obecnej, w której to kilku cwaniaków postanowiło lont przyciąć, rozumiem po to, aby szybciej wydupiło. Wykombinowali sobie, że po co Ukraina ma być seminiezależna od Ruskich, jak może być seminiezależna od nich i ich krowy paść.
Trudno mi ocenić, czy tego Kremlowi było za wiele, czy właśnie podobnego pretekstu poszukiwał. Uważam, że to jest prawdopodobne, bo nie wiadomo mi wiele o jakichś usilnych próbach storpedowania planów, czy zmiany kursu. „Praca” Rosji, rozwinęła się i objawiła mocą, dopiero po „majdanach”. Do tego czasu Rosjanie, jedynie pomrukiwali bez przekonania, na swoich zachodnich „partniorówów”.

Danie Ukrainie mokra szmatą w pysk, poprzez windykację Krymu, było tylko preludium. Przewidywałem to we wcześniejszych wpisach, gdy większość pro-atlantyckich wiernych, zarzucało mi absurdalność podejrzeń i próbowało udowadniać, że Putin wygrał, ale przegrał, bo Krym to worek bez dna i połączenie ma tylko wodą.
Już tym razem, otwarty i katastrofalnie nieudolny konflikt zbrojny, ze zbuntowanym południem, wspieranym przez Moskwę, oznacza pogłębienie, a w zasadzie podniesienie do kwadratu, katastrofy gospodarczej bytu państwowego o tytule Ukraina. Byt państwowy o tytule Ukraina, stał się dryfującym wrakiem. Trudno obecnie ocenić, czy prędzej pójdzie na dno od dziur, którymi nabiera wody, czy od kursu na skały. Jedno jest pewne, katastrofa będzie piękna.
I oto mamy dzisiaj.

Polska opinia publiczna (ta jej część na którą zważam) podzieliła się na dwa obozy. Jedni chcieli by ratować i pomagać Ukraińcom, nawet nie tyle przez altruizm, co aby nie dopuścić do realnego wzmocnienia Rosji i jej skutecznego wejścia na drogę imperialnych sukcesów.
Drudzy, mając żywo w pamięci męczeństwo Polaków, utłuczonych tępymi siekierami, przez dziadków obecnych Ukraińców (których to, nobliwych antenatów, obecnie ukrainni wnukowie biorą sobie na sztandary i stawiają pomniki), oraz terytoria utracone, w haniebnych okolicznościach przyrody, kibicują Ruskim i żywią nadzieje, że się Ukraińcom sufit na łeb zwali do końca.

Hmm..
Altruistą to ja nie jestem. Z drugiej strony patrzeć, jak Ukraińcom odmraża się uszy, mając w świadomości, że za jakiś czas ktoś może odmrażać nam – też niedobrze.

Trzeba sobie zdać sprawę, w dużej mierze dzięki „sukcesom” „ekip” i „spółdzielni” od ‘89tego, jesteśmy raczej graczem trzecioligowym. Ani zawodników, ani budżetu. Więc koncepcje takie, żeby wysypać kapusty, tylko po to, aby Ruskim pokrzyżować plany nie wchodzi w grę, bo nasz wrak spocznie obok ukraińskiego. Natomiast derby na stadionach Ukrainy mogą przebić wynikiem, polską reprezentację w piłkę kopaną, w starciu z Realem Madryt. Dziesięć do jaja (gdyby ktoś nie wiedział, co to jest nasz „Krzynówek”).
Jak można przewidywać, z obserwacji klubów pierwszoligowych, oni już w zasadzie podsumowują rozgrywki, też raczej na minusie. Nie wynika mi, żeby NATO zamierzało umierać za Donbas, ani Kijów. Podobnie Unia jako taka, czy jej merkelica, uwikłana obecnie w bardzo poważne i gardłowe interesa z Rosjanami, jak i wstydliwe zaszłości, co do których wiadomo, że pewne teczki nie spłonęły na wysypisku.
Więc jak wiadomo wśród przyjaciół, wilki zająca zjadły.

Jeśli nie przyjaciele, to może inni? Tacy na przykład my, albo Węgrzy i Rumuni.
Tak się składa, że Ukraińcy mają pewne rzeczy, co do których własności są pewne wątpliwości, o czym było między innymi wyżej.
Nie sugeruje, aby im to odbierać, niegodziwie korzystając z ich upadłości i tego, że Putin ich przydepnął.

Jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze. Byt państwowy o tytule Ukraina, pieniędzy oczywiście nie ma, a potrzebuje. Po pierwsze aby w ogóle funkcjonować, po drugie, aby prowadzić skuteczniejszy bój z buntownikami. Mam pewne wątpliwości co do ostatniego, że problem tkwi w pieniądzu, nie w czym innym, ale co tam. Przecież nie będziemy dzielnej armii ukraińskiej, bezpodstawnie oskarżać, że jest ruska.
Jak już wspomniałem Ukrainie nikt nie chce pożyczyć, bo chodzi plotka, że jest niewypłacalna i nigdy nie odda. Tym bardziej nikt nie chce dać. My będąc trzecioligowcem nie mamy budżetu kapitałowego, który moglibyśmy uruchomić tylko po to, aby przyblokować Ruskich, po za tym na zmarnowanie. Na taką zabawę stać tylko pierwszoligowców. Więc proponuje pożyczkę.
Polskę, Węgry i Rumunię, myślę, stać na udzielenie wysokiej pożyczki Ukrainie pod nieruchomości. Które to są nieruchomości, to ogólnie wiadomo, szczegóły można dogadać.
Wrogowie Ukrainy powinni być zadowoleni, jeśli uważają dalej, że byt państwowy Ukraina, nie jest wart swej nazwy i nigdy nie oddadzą, to powinni się cieszyć, bo stanie się w wyniku tego jeszcze mniejszy. Chyba, że im chodzi faktycznie tylko o to, aby „powiększona” była Rosja, a w żadnym razie nie jakieś Węgry, czy Polska. Rozumiem IP z Federacji..
Ci którzy twierdza, że dumny naród ukraiński i ich państwo, to coś dobrego i sensownego, też powinni być ukontentowani. Ukraina uzyska środki na reformy i prowadzenie walki, zachowa integralność i powstrzyma zapędy Rosji, oraz zgodnie z grafikiem spłat odda dług. Czyli cacy nie?
Wysokość pożyczki i hipoteka do uzgodnienia. Procent oczywiście słowiański. Tu nie idzie o jakąś lichwę. Niech Ukraina kuje swój los. Ich pono, jest ze dwa razy tyle co nas. To chyba ich starczy jak będą mieli dzięgi.
Nie wiem jak Węgrzy, ale my w międzyczasie, powinniśmy pochylić się nad zagadnieniem należytej asysty komorniczej. Coś mi mówi, że po fakcie, wierzyciel nie będzie chciał oddać po dobroci, a naszemu komornikowi bez asysty powie: Nie mamy waszego rowerka! I obije mu mordę za bezczelność, że przyłazi po pieniądze.

Pozostał malutki problem, skąd my mamy wziąć miliardy na owa pożyczkę. Oczywiście Balcerek znajdzie rozwiązanie banalne. Przegłosować zwiększenie deficytu o 300% i zaciągnięcie właściwej pożyczki w Londynie, tudzież innym Luksemburgu. Moim zdaniem ktoś powinien kopnąć go niesłabo w dupę, żeby się wziął za robotę, jak już tak wyszło, że dzierży NBP. Myślę, że na taką pożyczkę społeczeństwo ofiaruje, jak na budowę Gdyni. Cele (wszystkie) szczytne. Niezależnie od wyniku i wypadków nie tracimy. Albo pomożemy Ukraińcom wyciągnąć się z gówna, w którym się znaleźli w olbrzymiej mierze z własnej winy, czyli rozumiem, wdzięczni nam będą, albo nie. I wtedy komornik.
No niestety, twarde prawo, ale prawo..

No i co, pogodziłem?:))