Apolityczna polecanka?

mona
Jejku, jacy Wy młodzi...
Byli, byli.
To juz tak stara historia,że nie pamietam detali, a w ogóle jestem jednak humanistką, więc może czegoś nie przekażę zgodnie z "zakonem naukowym (terminologia)". Ale jeśli macie wąty - napiszę co pamiętam. Przecież nie musimy z a w s z e być tacy sieriozni?

NASA zatrudniła sobie jako reportera od w/w samego Normana Mailera, z czego -zamiast reportażu - powstała oczywiście książka, fascynująca, "A Fire on the Moon".
Za dużo faktów, za dużo strachu, wątpliwości,związanych z samą wyprawą, żeby to mogło byc bujdą.
Nie wiem, co dziś jest pewne. Wtedy było w ogóle wątpliwe, jak będzie z samym lądowaniem, ponieważ Księżyc był "podejrzany" o kilka jąder, czyli o różnę siłę grawitacji w różnych miejscach(trudności z koniecznymi wyliczeniami dot. lądowania, ponownego startu, itp.) , a jego powierzchnia niekoniecznie musiała w ogóle nadawać się do lądowania, mogła być pokryta pyłem - "bagnem niezmierzonym" siegającym Bóg wie - jak głęboko.
Lądownik zawierał komputer wielkości szafy, który spowodował przechył, już w trakcie samego ladowania - co oczywiście mogło doprowadzić do katastrofy, nawet przy zmniejszonym ciążeniu.

Samo lądowanie ogladałam w szpitalu, więc raczej w skupieniu. Smarkaczom o skupienie trudno, ale wiało grozą. ludzi o słabszej kondycji naprawdę sprawa przyprawiała o herz-klekotki, jako że już wiedzielismy, co trzeba na temat samych przewidywanych trudności.
Żeby "zagrać" moment lądowania, trzeba by niezłych aktorów.To nie jest możliwe, nawet zakładając, że wiele rzeczy potrafi się zrobić dla celów propagandowych.Już wyznawałam - jestem niejako zawodowcem w tej dziedzinie - i stwierdzam jako spec - to nie było możliwe do zagrania. Za dużo ludzi - w tym samym momencie - musiałoby być aktorami: cała NASA, sami księżycowi bohaterowie...To się po prostu widzi, nie ma cudów.
Wątpliwości zaczęły się znacznie później. Sądzę, że ktoś chciał zarobić. Z programów "za i przeciw", które namiętnie ogladałam - a było ich mnóstwo - częśc operowała podrasowanymi zdjęciami, część rzeczy dało się po prostu wyjasnić specyficznymi warunkami.
Swoją szosą NASA naprawdę - z niewiadomych powodów - ma namiętność do ukrywania części spraw, których nie potrafi wyjasnić.

Gdyby ktoś, pod sankcją topora, kazał mi wybrać - "prawda, czy fałsz" - wybrałabym: - "prawda".
A niejako przy okazji:
właśnie sprawa z "marsjańską twarzą" jest dowodem na powyższe.
Rzecz- ma -cała się tak: sonda zrobiła zdjęcia,oczywiście wiele zdjęć z tego samego "kwadratu", analityk obejrzał kilka,nie zobaczył tam nic ciekawego, wrzucił je do szafy - i cześć.
Zostały wyciągniete po 10.latach, do zupełnie innych celów, i - eureka! Zobaczyli tę "twarz". Nie wiem, po co używam cudzysłowu - bo to jest jednak twarz.
Oczywiście natura takich kształtów nie tworzy.A dziś juz wiadomo: Mars jest pełen wody - nie tylko na biegunach, Wolszczan odkrył planety, nie bardzo da się utrzymać teza o wyjątkowości Ziemi. Chociaż...hmmm...jednak z Ziemią JEST trochę inaczej, fakt.
Zdjęcia obiegły świat - a niedługo potem "przykryto" sprawę j e d n y m zdjęciem, zrobionym w innym oświetleniu,w innej porze dnia, na którym wszystko to wygladało jak rumowisko gruzu.I kazano popukac się w czoło impulsatorem kinetycznym, zwanym młotkiem.Nikt nie rozumiał, dlaczego NASIe tak zależy, żeby to odkręcić.
No, można sie domyslać; to jest coś w rodzaju "portretów prezydentów" wykutych w skale, tylko znacznie większe. Z lewego oka spływa wyraźnie zaznaczona łza.
Ktoś, kto to zrobił - chciał chyba przekazać innym rodzaj memento, które skądinąd znamy: "nie idźcie ta drogą!".
Jaką - sprawa autora/ów "twarzy". Ale oczywiście my, grzeszni, pójdziemy "tą ( domniemaną) drogą" - więc po co protesty i komplikacje?

Jednak te zdjęcia później NASA umieściła na stronach oficjalnych.Gdzieś mam link, ale to mozna bez trudu znaleźć.
Pozdrawiam

http://de.youtube.com/watch?v=qUOItuKm5UE&feature=related
Dalsze części znajdziesz, jak klikniesz na autora