Społeczne role uczonych i ich uczniów - refleksje powyborcze

Ten tekst stanowi zbiór refleksji po przegranych wyborach, przegranego kandydata do Senatu.
Od razu powiem, że przegrałam w niedzielny wieczór. Wtedy, kiedy stało się jasne, że Prawo i Sprawiedliwość nie ma szans na wygraną. Opiekę Opatrzności odczułam w poniedziałkowy ranek kiedy, z kolei stało się jasne, że do Senatu nie weszłam, bo z przerażeniem zastanawiałam się z kim w tym „ nowym Senacie” będę mogła rozmawiać. Nikt z ludzi wartościowych, na których wejście liczyłam, nie wszedł. Tylko głupio mi, że zawiodłam 60 tysięcy mieszkańców połowy Krakowa, którzy na mnie głosowali. Nadal nie wiem jak mogę im podziękować. Za ten gest sympatii i odwagi. Sympatii dla mnie, odwagi … bo okazuje się, że żyjemy w kraju, w którym trzeba być odważnym by w tajnych! wyborach głosować na Prawo i Sprawiedliwość. Tyle o mnie.

To nie żadne odkrycie, a powszechna od stuleci prawda, ze społeczeństwu trzeba dać chleba i igrzysk, by móc spokojnie nim rządzić. Chleba wystarczy nam, jak sądzę, jeszcze na 2-3 lata. Możemy jeszcze dużo sprzedać. Poczynając na Polskich Kolejach Linowych, przez PKP, Orlen, lasy państwowe. Ostatnio doszedł nam gaz łupkowy. Nie jest tak źle. Nie mamy już co prawda prawie żadnych banków. Ale podobno sprzedać można wszystko więc może się uda tez NBP.

Igrzyska, za to, mamy zapewnione przez całą kadencję. Do serwowanego nam przez telewizję spektaklu głupoty dołączy się bowiem Parlament III RP. Na rozgrywane na Wiejskiej walki gladiatorów prowokowane przez Palikota i jego ludzi na pewno nie będziemy narzekać. Przecież po to został przez niektórych wybrany by było śmieszniej, by był ubaw. Także podczas nudnych dotychczas transmisji z obrad sejmu. Żałuję bardzo, że walki te nie kończą się tak jak w starożytnym Rzymie śmiercią walczących, bo wtedy nasza scena polityczna bardzo szybko by się wyludniła z powodu szybkiej z niej ucieczki i szybko wszyscy by mogli na własne oczy zobaczyć kto ile jest wart. Kiedy, więc będziemy zanosić się ze śmiechu przed ekranami telewizorów w długie zimowe wieczory powinniśmy też pamiętać, o tym, że nie śmiejemy się sami. Że razem z nami śmieją się politycy innych krajów. Tylko, ze oni śmieją się z nas...

cdn